Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντα είναι μαρμάρινο γλυπτό, ρωμαϊκής εποχής, το οποίο βρίσκεται τώρα στα Μουσεία του Βατικανού. Ο αρχαίος Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αποδίδει τη δημιουργία του αγάλματος σε τρεις Ρόδιους καλλιτέχνες, τους Αγήσανδρο τον Ρόδιο, Αθηνόδωρο και Πολύδωρο. Το γλυπτό παριστάνει τον Τρώα ιερέα Λαοκόοντα και τους γιούς του Αντιφάντη και Θυμβραίο να στραγγαλίζονται από φίδια
Ο μύθος του Λαοκόοντα έχει γίνει θέμα χαμένης τραγωδίας του Σοφοκλή. Θανατώθηκε, μετά την απόπειρά του να αποκαλύψει («Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»), με χτύπημα ακοντίου, το τέχνασμα του Δούρειου Ίππου. Τα φίδια που έπνιξαν αυτόν και τους γιούς του είχαν σταλεί από τη θεά Αθηνά και η επέμβασή τους ερμηνεύτηκε από τους Τρώες ως απόδειξη της ιερότητας του Δουρείου Ίππου.
Ο Λαοκόων ήταν για πολλούς ένας από τους πιο δυνατούς μύθους της αρχαιότητας και για άλλους, το γλυπτό- μαζί με τον συμβολισμό του- το πιο ωραίο που είχε φιλοτεχνήσει ποτέ ανθρώπινο χέρι! Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι έχουν πάντοτε σε πολύ υψηλό αξιακό επίπεδο την έννοια της αλήθειας, ακόμα κι αν είναι σκληρή. Από την άλλη, η πραγματικότητα είναι μία διάσταση που δεν ανέχονται να την συνδέουν με την αλήθεια, δεδομένου πως ο μύθος λειτουργεί ως αναλγητικό μέσο στις αποτυχίες τους. Άσε που εξυπηρετεί πολύ συχνά την ματαιοδοξία τους…
Στην υπόθεση Γεωργίου, οι λεπτομέρειες δεν έχουν τόση σημασία. Ούτε και αν ο πρώην Γενικός Γραμματέας της ΕΛΣΤΑΤ, κατείχε διάφορες θέσεις, παράνομα. Το ζήτημα είναι αν τα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία ήταν αληθινά ή όχι.
Και ήταν απόλύτως αληθινά! Χωρίς καμία αμφιβολία. Στη διετία 2007-2009, η χώρα είχε ξεφύγει τόσο πολύ που ήταν ζήτημα χρόνου η αποκάλυψη. Οι Τρώες είχαν ήδη απωλέσει κάθε ελπίδα να σώσουν την πόλη τους. Τα τείχη θα έπεφταν έτσι κι αλλιώς! Αν δεν ήταν ο Γεωργίου, θα ήταν κάποιος άλλος. Αν δεν είχε ειπωθεί η αλήθεια από την ΕΛΣΤΑΤ, από τη στιγμή που η χώρα θα έμπαινε σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου, κάποιοι άλλοι θα έδινα τα αληθινά στοιχεία.
Που καταλήγουμε; Ότι δεν μας ενδιαφέρει η αλήθεια αλλά η προστασία ενός άθλιου και σηπτικού κρατισμού. Ότι η αποκάλυψη της αρρώστιας εξεγείρει το θυμικό του αρρώστου και αντί να πάρει τη θεραπεία του, προτιμά να πεθάνει.
Δεν μας αφορά ο ίδιος ο κ. Γεωργίου αλλά ο συμβολισμός του. Όπως και στον Λοοκόοντα, δεν εμπεριέχεται στο πρόσωπο το απόσταγμα της προφητείας. Ο συμβολισμός της αποκάλυψης είναι που δημουργεί το κοντράστ των εντυπώσεων. Το μεγάλο χάσμα της υποκρισίας μεταξύ θεωρίας και πράξης. Μεταξύ παραδοχής της αλήθειας ως αξίας και απόρριψής της, όταν πρόκειται να διαμορφώσει την πραγματικότητα.
«?ρρε κα? ?ργείοισι κακ?ν προτιόσσεο φήμην
?δ' α?τ?· τάχα γάρ σε κα? ?ργαλεώτερον ?λγος
μίμνει Λαοκόoντος ?ναιδέος· ο? γ?ρ ?οικεν
?θανάτων φίλα δ?ρα δαϊζέμεν ?φραδέοντα.»
