Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Κάθε αναγωγή στις αρχές της αριστερής ιδεολογίας συνιστά και ένα άλμα στο κενό. Όχι μόνο γιατί η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή από αυτή που περιμένουν οι διεκδικητές της αλλά κυρίως, γιατί δεν έχουν καμία διάθεση να την ανατρέψουν.
Εν τω μεταξύ, καταντά πλέον ξεκαρδιστική η προσπάθεια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να γαντζωθούν από τις φαντασιακές τους εξάρσεις. Αναρωτιέται κανείς που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν, προκειμένου να υπερασπιστούν την επιβεβλημένη, εκ των πραγμάτων, υποκρισία τους.
Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, εδώ και μέρες, προσπαθούσε να μας πείσει ότι παραμένει πιστός στις αξίες του και ως γνήσιος Αριστερός, παρεμβαίνει στο μάθημα των θρησκευτικών, απαγορεύει την προσευχή και ξεσκεπάζει τον σκοτεινό ρόλο της Εκκλησίας στην ελληνική Ιστορία!
Στο τέλος όμως, τα μόνα «λάφυρα» που κερδίζει από τη «μάχη», είναι η έξαψη των φονταμενταλιστικών ενστίκτων, η συσπείρωση των ακραίων φωνών και η ενίσχυση της υποκρισίας διαφόρων πολιτικών τάσεων.
Η μεγαλύτερη όμως, ζημιά είναι η απαξίωση κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού του ελληνικού σχολείου και της απαλλαγής του από διάφορα αναχρονιστικά θρησκευτικά δρώμενα. Δεν αντιλαμβάνεται προφανώς ο Υπουργός ότι η ανάληψη της μονοδιάστατης ευθύνης προκαλεί αντιδράσεις ακόμα και από αυτούς– την συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή- που αδιαφορούν συνειδητά για τον οποιονδήποτε θρησκευτικό χαρακτήρα της σχολικής ζωής.
Όπως και να ΄χει, δεν ήθελε και πολύ μεγάλη διαίσθηση για να καταλάβει κανείς ότι θα επέστρεφε με την «μετάνοια» στα σκέλια, από τη σύγκρουση με την Εκκλησία. Δεν το ήξερε; Ε, δεν τον κόβω για τόσο αφελή. Απλά λειτουργεί όπως και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης που ασκούνται καθημερινά σε παιχνίδια εντυπωσιασμού, προκειμένου να συντηρήσουν την αριστεροσύνη τους. Να, όπως ο Σπίρτζης κλαίει για τις ιδιωτικοποιήσεις, έτσι και ο Φίλης αγωνίζεται να υπερασπιστεί τον κοσμικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης από το φάντασμα της θρησκείας. Λες και έλυσε έστω ένα από τα υπόλοιπα προβλήματα για να φτάσει κι εκεί.
Αυτός είναι όμως, ο διαχρονικός ρόλος της Αριστεράς. Λειτουργεί πάντα, είτε ως γκαφατζής που εμφανίζεται την πιο ακατάλληλη στιγμή είτε ως προβοκάτορας για να ματαιώσει τη προσπάθεια.
Ειδικά στην περίπτωσή μας, έχουμε να κάνουμε με ένα προσποιητό πόλεμο θρησκειών στην ελληνική κοινωνία, οι οποίες στο τέλος, καταλαμβάνουν το χώρο τους και την καταδυναστεύουν με τον σκοταδισμό τους. Εν τω μεταξύ, ο θρασύς κ. Φίλης προσάπτει υπονομευτικό ρόλο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, λες και η δική του «θρησκεία» έκανε κάτι λιγότερο από το να δηλητηριάζει μυαλά και ψυχές ανθρώπων. Μαζί πορεύονται διαχρονικά, ορθώνοντας τα τείχη που εγκλωβίζουν την ελληνική κοινωνία στον πρωτογονισμό και στην εσωστρέφειά της.
Καλή η προσπάθεια του Υπουργού αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, μόλις επέστρεψε από τον «πνευματικό» του. Και την επόμενη φορά, τον βλέπω να φοράει και καλιμαύκι, αν ο Τσίπρας φάει μερικές φορές ακόμα με τον Μακαριώτατο…
