Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Είναι πολύ πιθανόν το ερχόμενο Σάββατο να μας προκύψει «staff level agreement»! Συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο που θα μας δώσει το δικαίωμα να ελπίζουμε για το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης.
Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη η απόφαση για έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία (!) και οπωσδήποτε το deal για τα ενεργειακά με εκποίηση δύο μονάδων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και στη Μελίτη Φλώρινας. Τα εργασιακά επίσης έχουν διευθετηθεί με τον συνδικαλιστικό νόμο και το συνταξιοδοτικό να κλείνει αναίμακτα και χωρίς «ταξικές εκτροπές»...
Από τα παραπάνω και άλλα πολλά που θα βγουν σταδιακά στη φόρα, μέχρι το νομοσχέδιο των Χριστουγέννων, καταλαβαίνει κανείς ότι ο Γιούκλιντ Τσακαλώτος ξεπουλάει σε ώρα αιχμής, και με τους πιο ευνοϊκούς όρους που θα μπορούσαν να φανταστούν ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι μνημονικοί φίλοι του.
Τη στιγμή που οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται και αυξάνουν οι ρυθμοί των αναζητήσεων, συνταξιούχοι θα απολέσουν εισόδημα, ελεύθεροι επαγγελματίες uα δουν τον ΕΦΚΑ να αυξάνεται και κατ΄επίφασην ιδιοκτήτες θα δουν τα σπίτια τους να κάνουν φτερά.
Το ζητούμενο βέβαια, είναι αν θα δοθεί πράσινο φως για δομικές μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο ξεκίνημα των μεγάλων έργων, όπως το Ελληνικό. Δεν αποκλείεται βέβαια κάποιες τελευταίες «φιλελεύθερες» εντυπωσιακές κινήσεις να περιμένουν την ώρα τους, πλησιάζοντας στην ώρα των εκλογών.
Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος γιατί τόσος χαμός, γιατί τόση «επανάσταση», γιατί τόσα καραγκιοζιλίκια, όταν αυτή η κυβέρνηση, αυτός ο πρωθυπουργός και αυτός ο υπουργός Οικονομικών αποδεικνύονται πιο φιλελεύθεροι κι από τον Στέφανο Μάνο!
H απάντηση βρίσκεται στην διεκδίκηση της εξουσίας με κάθε τρόπο. Αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Το ζήτημα είναι για πόσο ακόμα θα συνεχίζει ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας να συμπεριφέρεται σαν νήπιο και να επικοινωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε φαντασιακό επίπεδο. Να βλέπει μπροστά του την πραγματικότητα αλλά να επιμένει στο μυθώδες και στο ανέφικτο. Να μην κατανοεί την εξαπάτηση αλλά να τη βλέπει ως ευελιξία ή ανεκπλήρωτο απωθημένο.
Υπάρχουν άνθρωποι μέσα και έξω από την χώρα που θεωρούν την αμφιθυμία της κυβέρνησης ως ευεργετική για την δημοκρατία. Θεωρώντας ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να τιθασεύσει κανείς την «εφηβική libido» των χαρωπών ψηφοφόρων που επιθυμούν να ηδονίζονται με τον μύθο αλλά ταυτόχρονα να σιτίζονται από την πραγματικότητα.
Ο πιο ωραίος όμως και από τον ίδιο τον Τσίπρα σε όλο αυτό το «πανηγύρι θριάμβου» είναι ο Ευκλείδης και οι σαρανταποδαρούσες του. Ο ευφυής και καλόκαρδος Γιούκλιντ που περιμένει να μαζευτεί κόσμος για να ξεκινήσει το παζάρι του. Να πέσει «πελατεία» σε ώρα αιχμής, και πάνω στα δύσκολα της στιγμής να ξεπουλήσει μισοτιμής όλα αυτά για τα οποία τάϊζε «σανό» το «ποίμνιό» του στις μέρες της «επανάστασης».
Αν είναι να γίνει φιλελεύθερη η Αριστερά, χαλάλι και ο «εξτρεμισμός» τους, χαλάλι και οι τρέλες του πάλαι ποτέ «μαχητή» Βαρουφάκη. Τουλάχιστον, ας ελπίσουμε ότι ένα κομμάτι από τους ψηφοφόρους τους θα κατάλαβε πια τι σημαίνει Αριστερά και τι σημαίνει πραγματικότητα. Ακριβά τα δίδακτρα αλλά να πιάσουν τόπο...
