Όσοι από εμάς πήγαμε στο κατηχητικό μάθαμε ότι το «καλό» κερδίζει πάντα το «κακό», ότι το φως νικάει το σκοτάδι. Σαν να λέμε ότι οι ευρωπαϊστές κερδίζουν τους Όρμπαν, τους Σαλβίνι και τους Καμμένους. Δεν είναι έτσι; Να με συγχωρείτε, αλλά ο εσωτερικός μου κόσμος κλονίζεται συθέμελα. Θα κερδίσουν οι Καμμένοι της Ευρώπης; Οι πουτινικοί, οι τραμπικοί και λοιποί ιεροκήρυκες του μίσους;
Εμείς εδώ ζήσαμε το «θαύμα» της αριστεροδεξιάς, του λαϊκισμού και της ρητορικής της κρεμάλας πριν από την υπόλοιπη Ευρώπη. Το έχουμε αυτό. Λες και η Ελλάδα είναι ένα τεράστιο πεδίο δοκιμών. Θα θυμάστε ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις πειραματίστηκαν στην Ελλάδα μετά την καταστροφή του 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Εδώ δοκιμάστηκε η πρώτη βόμβα ναπάλμ, πριν αυτή χρησιμοποιηθεί μαζικά στο Βιετνάμ. Στην Ελλάδα έγιναν πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Συνήθως αυτά τα πράγματα δεν ήταν καλά. Σαν να λέμε ένα εργαστήρι του διαβόλου.
Τέλος πάντων, η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που ζούνε σήμερα στην Ιταλία, εμείς το περάσαμε το 2015. Αλλά το «στρώσαμε» από το 2010. Το δουλέψαμε, δεν ήρθε έτσι από μόνο του. Προηγήθηκαν οι πλατείες, τα λαϊκά δικαστήρια, οι κρεμάλες, οι επιθέσεις σε πολιτικούς σε παρελάσεις, σε ταβέρνες, στους δρόμους.
Τι να μας πουν οι Όρμπαν για ακροδεξιά. Ας ρίξουν μία ματιά στους συνεταίρους της σημερινής κυβέρνησης στην Αθήνα. Και εδώ εμείς το κάναμε καλύτερα από τους Ούγγρους. Σήμερα στην Ελλάδα γίνεται του Καμμένου, με το άλλοθι της… Αριστερής κυβέρνησης! Δηλώνεις Αριστερός, κάνεις τα αίσχη της ακροδεξιάς, στοιβάζεις μερικές χιλιάδες ψυχές στο Κολαστήριο της Μόριας και η Μέρκελ σε θεωρεί ευεργέτη της Ευρώπης. Αυτά είναι!
Λέει κάποιος ότι είναι Αριστερός και μπορεί έτσι να κάνει ανενόχλητος ή σχεδόν ανενόχλητος τα πιο απαίσια πράγματα. Όπως ο κ. Καρτερός που δήλωνε από το βήμα της Αυγής και απαντώντας στον Γιάννη Πρετεντέρη ότι αυτοί έσπρωξαν στο λουκέτο το Mega. Όχι ότι είχαμε κάποια αμφιβολία. Ότι αυτοί το έκαναν. Και δεν είναι το μοναδικό απαίσιο πράγμα που έκαναν. Θα πει κάποιος ότι αυτά δεν είναι Αριστερά πράγματα. Δεν ξέρω από πού αντλεί αυτή την σιγουριά, αλλά μάλλον δεν τα ξέρει σωστά. Διότι οι σύντροφοι του κ. Καρτερού έκαναν αυτά και πολύ χειρότερα στις χώρες του σοσιαλιστικού σουρεαλισμού απ' αυτά που κάνουν σήμερα οι ίδιοι στην Ελλάδα. Κάποιος άλλος θα πει ότι ανάλογες συμπεριφορές επέδειξαν και κυβερνήσεις της ακροδεξιάς. Δεν διαφωνούμε. Απλά ψάχνω τρόπο για να πετάξω από πάνω μου την υποψία ότι έχω σκεφτεί ότι μπορεί και να… ισχύει η θεωρία των δύο άκρων!
Το καλό δεν κερδίζει πάντα το κακό. Απλά οι νικητές φροντίζουν εκ των υστέρων να τυλιχτούν με τον μανδύα του καλού. Επειδή το ζητούμενο είμαστε εμείς, τα παιδιά του κατηχητικού. Είμαστε μία καλή πελατεία που θα πρέπει να ψηφίζει και να καταναλώνει, πιστεύοντας σε δόγματα και μη ρωτώντας αν η Ελευθερία είναι μέσα στα αγαθά που μπορεί κανείς να βρει σε αφθονία σε αυτή την κοινωνία.
Η Ευρώπη μπαίνει σε μία περίεργη εποχή. Οι φιλελεύθερες δυνάμεις έχουν αργήσει να αντιδράσουν. Δεν ξέρουμε αν είναι αργά. Ξέρουμε όμως ότι οι φιλελεύθερες κοινωνίες αναπνέουν με το οξυγόνο της Ελευθερίας. Οι αγορές είναι το εργαλείο για να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη. Όχι ο νέος μας δυνάστης. Αυτή την «λεπτομέρεια» παραλείψαμε και τώρα θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τα όνειρα για μια Ευρώπη της Ελευθερίας με τον εφιάλτη της Ευρώπης των Καμμένων. Φταίξαμε…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
