Του Νίκου Παναγιωτόπουλου*
Η επικοινωνία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένου με τον ισοβίτη, καταδικασθέντα πρωτοδίκως για εμπορία ναρκωτικών ιδιαίτερα μεγάλης ποσότητας, αποτελεί τεράστιο πολιτικό και, προπάντων, θεσμικό ζήτημα.
Καταρχάς συνιστά ευθεία παρέμβαση στην ουσιαστική εξέλιξη ποινικής υπόθεσης μεγάλης εμβέλειας και αντίστοιχου δημοσίου ενδιαφέροντος, καθώς ο υπουργός ήρθε σε επαφή με τον έγκλειστο ισοβίτη δια τηλεφώνου και του ζήτησε κάτι συγκεκριμένο. Κατά την εκδοχή που επικαλέσθηκε επανειλημμένως από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής σε μια όχι και τόσο διακριτική προσπάθεια να καλύψει τον απαραίτητο κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Καμμένος προέτρεψε τον ισοβίτη να πει «όλη την αλήθεια». Και μάλιστα, συμπλήρωσε ότι αυτή η προτροπή δεν συνιστά πρόβλημα αλλά, ούτε λίγο ούτε πολύ, αξιέπαινη συμπεριφορά!
Όμως ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η μοναδική εμπλοκή του υπουργού Άμυνας στην υπόθεση ήταν αυτή η τηλεφωνική προτροπή του προς τον ισοβίτη, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Το πρόβλημα, και κατά συνέπεια η κατάφωρη αντιθεσμική συμπεριφορά, είναι η εμπλοκή.
Η εμπλοκή κορυφαίου υπουργού της κυβέρνησης στην εξέλιξη μιας ποινικής υπόθεσης, όταν αποκλειστικώς αρμόδια για τη διερεύνηση και διεκπεραίωσή της είναι η Δικαιοσύνη δια των λειτουργών της - και ασφαλώς κανένας, μα κανένας, εκπρόσωπος της εκτελεστικής ή της νομοθετικής εξουσίας.
Αυτά επιτάσσει το Σύνταγμα και η βασική αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Αυτά επιτάσσει ο στοιχειώδης σεβασμός στους θεσμούς της Πολιτείας. Αυτά επιτάσσει η πεποίθηση στο ασφαλές Κράτος Δικαίου που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο κ. Καμμένος έχει κάθε δικαίωμα να χειρίζεται υποθέσεις αρμοδιότητας του υπουργείου του. Δεν θα του ζητούσε κανένας το λόγο για συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις για την αναβάθμιση του πυραυλικού συστήματος S-300, όπως πληροφορούμαστε ότι συμβαίνει αυτές τις μέρες. Δεν έχει, όμως, κανένα απολύτως δικαίωμα να τηλεφωνεί στις φυλακές και να αποπειράται να επηρεάσει κάποιον κρατούμενο. Το ολίσθημα είναι μεγάλο και είναι θεσμικό, ακόμα κι αν εμφορείται από αγαθές προθέσεις. Ο δρόμος προς την θεσμική κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις.
Κατά τον Αγάθωνα ο άρχων πρέπει να θυμάται τρία πράγματα: Πρώτον, ότι ασκεί εξουσία επί ανθρώπων. Δεύτερον, ότι ασκεί εξουσία σύμφωνα με τους νόμους. Και τρίτον, ότι δεν ασκεί εξουσία για πάντα. Είναι προφανές ότι, με αυτή του τη συμπεριφορά, η θεσμική μνήμη του Πάνου Καμμένου έχει εξασθενήσει σε άκρως ανησυχητικό βαθμό.
* Ο κ. Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι βουλευτής Καβάλας, τομεάρχης Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νέας Δημοκρατίας.
