Με την Τουρκία υπάρχουν δύο επιλογές. Ή διάλογος ή πόλεμος. Δεν ξέρουμε αν θα καταλήξουμε σε πόλεμο, αλλά καταλαβαίνουμε ότι είναι αδύνατον να μην ξεκινήσουμε με μία προσπάθεια για ειρηνική λύση. Στην Ελλάδα που ανακάλυψε τις πόλεις-κράτη είναι σχεδόν αδύνατο να ζητήσει κανείς συλλογική δράση. Ήδη «στήνονται» τα σχετικά «μελλοντικά» σενάρια. Ή καλύτερα οι παγίδες για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μην ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα του πατριωτισμού.
Μεταξύ του «δώστε τα όλα για να αποφύγουμε τον πόλεμο» και του «εξαφανίστε την Τουρκία από τον χάρτη», υπάρχει και ο δρόμος της λογικής. Η Τουρκία είναι γείτονάς μας και πρέπει κι αυτοί κι εμείς να βρούμε έναν κώδικα επικοινωνίας. Αν δεν τον βρούμε, η συζήτηση αλλάζει. Αλλά δεν ξεκινάμε για να κάνουμε πόλεμο. Αν ξεκινάνε οι Τούρκοι προβάλλοντας μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, τότε τα πράγματα θα εξεταστούν εκ των πραγμάτων από μία άλλη σκοπιά. Δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που θα αποφασίσει ή που θα αποφάσιζε κάτι διαφορετικό. Η διαφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη από πολιτικούς του παρελθόντος είναι ότι μπορεί να ξεπεράσει τις εθνικές φαντασιώσεις και να διεκδικήσει με την Τουρκία μία λύση στα πλαίσια του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οι Μεγαλέξανδροι και οι κόκκινες μηλιές δεν μας έχουν βγει μέχρι σήμερα σε καλό…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται αντικειμενικά σε δύσκολη θέση. Καλείται να λύσει τον γόρδιο δεσμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ξέροντας ότι η αντιπολίτευση και άλλες πολιτικές δυνάμεις τον περιμένουν στην γωνία να στραβοπατήσει. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ με την συμφωνία με την Αίγυπτο. Πριν λίγο καιρό ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε στην κυβέρνηση να κάνει αυτό που τελικά έκανε και σήμερα είναι επί της ουσίας απέναντι. Το ότι η στάση του αυτή δίδει επιχειρήματα στην τουρκική πλευρά, γεγονός που έχει επισημανθεί από τον τουρκικό Τύπο, είναι ένα σημείο. Το ότι η χώρα αυτή ανήκει τόσο στους οπαδούς της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων, αυτό είναι κάτι που διαφεύγει από τους πολιτικούς μας. Εδώ και πολλές δεκαετίες. Ας θυμηθούμε μόνο τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Μικρασιατικής καταστροφής
Το κακό με τον διάλογο είναι ότι κάτι θα πάρεις και κάτι θα δώσεις. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση από την οποία θα βγει κάποιος έχοντας κερδίσει τα πάντα. Επίσης κακό είναι το γεγονός ότι η ελληνική κοινή γνώμη έχει γαλουχηθεί εδώ και δεκαετίες με λογικές που θεωρούν κάθε λογικό συμβιβασμό ως εθνική ήττα. Εξίσου αρνητικό είναι και το γεγονός ότι στην Τουρκία οι ακραίοι εθνικιστές έχουν περάσει τις απόψεις τους και σε λίγο θα μας πουν ότι το Σούνιο είναι… τουρκικό. Όλα αυτά δεν βοηθούν τον διάλογο και την λύση…
Από την άλλη εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι με τον διάλογο. Πόσο μάλλον τώρα που η πολιτική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχει εκθέσει την επιθετικότητά της και έχει δημιουργήσει μια μεγάλη αντισυσπείρωση απέναντί της.
Πάνω σε αυτό το μοτίβο, λοιπόν, στην Ελλάδα, ότι αν καθίσουμε στο τραπέζι θα χάσουμε κι αν οδηγηθούμε σε πόλεμο θα χάσουμε και πάλι, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που περιμένουν το στραβοπάτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δηλαδή μία μικρή ή μεγάλη ήττα για την χώρα. Αν ο διάλογος αποτύχει, τότε θα φταίει ο πρωθυπουργός που τον ευνόησε. Αν πετύχει, τότε εκείνοι θα είχαν καταφέρει περισσότερα, προβάλλοντας τα σημεία του συμβιβασμού! Κι αν πάμε μερικά βήματα πιο πέρα, θα ζητούν το κεφάλι του κ. Μητσοτάκη, επειδή δεν θα έκανε τα πάντα για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Κι εν πάση περιπτώσει από αυτή την αντιπολίτευση που έχουμε δεν περιμένουμε περισσότερα. Αν και θα πρέπει να πούμε ευθέως ότι οι «53» του Ευκλείδη Τσακαλώτου στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων με την συμφωνία για την Αίγυπτο. Το προβληματικό θα είναι αν υπάρχουν τέτοιες «φυγόκεντρες» αντιλήψεις και στον χώρο της κεντροδεξιάς. Αν κάποιοι, δηλαδή, στήνουν από τώρα σκηνικό για την επόμενη ημέρα. Είπαμε, τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε αυτή την χώρα έχουν γίνει στο όνομα του πατριωτισμού. Κι αν δεν μας πιστεύετε, δείτε πως αυτοκτονήσαμε το 1922. Και κάτι ακόμη! Τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα!
Να έχουν όλοι τους υπόψιν το εξής: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τα καταφέρει. Η χώρα θα τα καταφέρει. Και δεν είναι τυχαίο που πολιτικοί που γνωρίζουν καλά την δυσκολία των εθνικών θεμάτων στηρίζουν τις πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για όσους θελήσουν να κάνουν κάτι διαφορετικό, θα πρέπει πρώτα να τους δοθεί η ευκαιρία. Δεν τους δόθηκε με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, δεν θα τους δοθεί και τώρα!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
