Του Αντώνη Δαρζέντα*
Η Grasse στην Νότια Γαλλία είναι μια ήσυχη κωμόπολη λίγο πάνω από τις Κάννες. Μεσογειακό κλίμα. Ελιές, πεύκα, ζέστη, πέτρινα σπίτια.
Και εδώ, ένα ήρεμο μεσημέρι του Ιουλίου βρήκα ένα μικρό γαλλικό καφέ με όμορφη jazz και περιποιημένο εσπρέσο.
Είναι λίγες μέρες, σχεδον ώρες, από την στιγμή που θα ανοίξουν οι κάλπες στην Ελλάδα.
Η Grasse είναι σχεδόν Ελλάδα όπως περιέγραψα παραπάνω.
Έχει βέβαια και κάποιες διαφορές. Αυτές που ξέρετε βασικά και μας κρατούν από το να γίνουμε πραγματικά Ευρώπη.
Περιποιημένοι δρόμοι, δημόσιοι χώροι πεντακάθαροι, παρτέρια πανέμορφα με φρέσκα λουλούδια, άψογο οδόστρωμα, τέλεια σήμανση όπως και όλη η νότια Γαλλία άλλωστε.
Οι αστυνομικοί μάλιστα περιπολούν πάνω σε Segway για να μην κουράζονται στα καλντερίμια της πόλης.
Ενώ ρουφάω αργά τον καφέ μου ως γνήσιος Ανατολίτης αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που έκανε αυτήν την μικρή πόλη κορυφή της παγκόσμιας αρωματοποιείας.
Και το βρήκα.
Η βρώμα της.
Όλη η περιοχή στον μεσαίωνα ήταν κέντρο βυρσοδεψιας. Όμως το δέρμα των ζώων μυρίζει πολύ άσχημα.
Στην Ευρώπη της αναγέννησης γίνονται μόδα, των αριστοκρατων, τα δερμάτινα γάντια οι ζώνες και οι τσάντες . Το δέρμα όμως μύριζε έντονα σε αυτά τα προϊόντα και έκανε και τους αριστοκράτες που τα φορούσαν να μυρίζουν άσχημα επίσης.
Έως την στιγμή που ο βυρσοδέψης Galimard σκέφτηκε κάτι.
Αρωμάτισε ένα ζευγάρι γάντια και τα δωρισε στην Αικατερίνη των Μεδικων.
Το προϊόν σάρωσε. Οι αριστοκράτες τρελάθηκαν.
Τα αρωματικά δερμάτινα προϊόντα της Grasse εκτοξεύτηκαν σε πωλήσεις και οι βυρσοδέψες άρχισαν να καλλιεργούν τριαντάφυλλο,γιασεμί,μιμόζα, λεβάντα και άλλα λουλούδια προκειμένου να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση.
Ο Galimard από βρωμερός βυρσοδέψης έγινε μοσχομυριστός αρωματοποιός.
Και ολόκληρη η πόλη μαζί του άρχισε να παράγει αρώματα.
Μια αγορά με τζίρο δισεκατομμυρίων και ανάλογο prestige.
Έτσι η μικρή ασήμαντη πόλη της Προβηγκίας έγινε το κέντρο της παγκόσμιας αρωματοποιείας.
Από την δυσοσμία της.
Η Ελλάδα είχε και έχει μαζέψει πολύ βρώμα. Ας μην γελιόμαστε. Δεν είναι μόνο ο Σύριζα. Εδώ και δεκαετίες η χώρα ζέχνει κρατισμό, πελατειακό κράτος, ρουσφέτι και παλαιοκομματισμό. Ο Σύριζα απλά, ήταν η τελευταία προσπάθεια αυτού του βρωμερού τέρατος.
Ευελπιστώντας να έχουμε βρει τον δικό μας Galimard.
Και ελπίζοντας να είμαστε κοντά στο σημείο που και η δική μας πολιτική δυσοσμία θα γεμίσει αρώματα και ευωδιές.
* Ο Αντώνης Δαρζέντας είναι παιδίατρος.
