Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη*
Η σύγχρονη αντίληψη για τον πόλεμο έχει απαγορεύσει τις νάρκες. Αυτά τα μοχθηρά εργαλεία μάχης, τις κοιμώμενες παγίδες θανάτου που φυτεύονται στο έδαφος περιμένοντας τον ανυποψίαστο να πέσει επάνω τους. Έχει γίνει τα τελευταία χρόνια μια προσπάθεια σε παγκόσμια κλίμακα να καθαριστούν τα ναρκοπέδια πρόσφατων και περασμένων πολέμων. Η λογική της απαγόρευσης των ναρκών είναι ότι τόσο στην περίοδο πολέμου όσο και πολύ μετά το τέλος της είναι ότι αυτές διαλύουν, εκτός τα σώματα μαχητών και αμάχων, και την όποια ηθική διάσταση έχει απομείνει σε ένα πολεμικό πεδίο. Παράλληλα δημιουργούν σύγχυση για το πεδίο της μάχης και τους αντικειμενικούς στόχους της σύρραξης.
Ωστόσο βλέπουμε ότι στην πολιτική και στην διακυβέρνηση οι νάρκες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται. Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει γεμίσει το πεδίο της επόμενης κυβέρνησης με «νάρκες», με υποχρεώσεις κρυφές και φανερές προκειμένου να δυσκολέψει εκ των προτέρων το έργο της, με την προσδοκία ότι η πυροδότηση αυτών των «ναρκών» στο μέλλον θα της είναι χρήσιμη για το έργο της, σαν αντιπολίτευση.
Η 13η σύνταξη και η μείωση του ΦΠΑ εξανεμίζουν τον όποιο δημοσιονομικό χώρο θα υπήρχε το 2020 για να κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ τις δικές της φοροελαφρύνσεις, σύμφωνα με τις δικές της προτεραιότητες. Η πολιτική της για την ενέργεια έχει οδηγήσει την ΔΕΗ στο χείλος της χρεοκοπίας, υποχρεώνοντας την επόμενη κυβέρνηση να πάρει άμεσα δύσκολες αποφάσεις, που ενδεχομένως θα οδηγήσουν σε αυξήσεις, που είναι πάντοτε αντιδημοφιλείς. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε όλες σχεδόν τις ΔΕΚΟ.
Μία μεγάλη νάρκη έχει φυτευτεί στις ενδεχόμενες αποφάσεις των δικαστηρίων σχετικά με τα αναδρομικά των περικοπών στις αμοιβές κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων, που ενδεχομένως να ισούνται με 4 ΕΝΦΙΑ. Άλλη νάρκη είναι η εγκατάλειψη της δημόσιας ασφάλειας, η αποκατάσταση της οποίας θα χρειαστεί σοβαρές δημόσιες επενδύσεις.
Τα εθνικά θέματα είναι παρομοίως ναρκοθετημένα, ιδιαίτερα με την πολιτική απέναντι στην Τουρκία, όπου η Τουρκική πολιτική φαίνεται να μας οδηγεί σε έναν νέο κύκλο αυξανόμενης έντασης. Που θα τον πληρώσουμε, έτσι και αλλιώς, πολύ ακριβά.
Η μεγαλύτερη νάρκη από όλες είναι η γενική παράλυση του κρατικού μηχανισμού και η θεσμοθέτηση αργόσυρτων γραφειοκρατικών διαδικασιών σε όλα τα επίπεδα των αποφάσεων που αφορούν τις επενδύσεις. Έχει απλωθεί τόσο πολύ ο τραχανάς, έχει αποκεντρωθεί και διαχυθεί η ευθύνη και η λήψη αποφάσεων σε τόσους πολλούς θεσμούς και εντεταλμένα όργανα, που δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτε.
Επιπλέον, αυτό το τεράστιο ναρκοπέδιο που έχει απλώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα, έχει καλυφθεί και με τόνους λάσπης, για να μην γίνεται ορατό τίποτε. Οι τερατολογίες του δημοσίου διαλόγου, που ξεκινούν από τον ίδιο τον Τσίπρα, αυτό συνιστούν, μια προκάλυψη του ναρκοπεδίου που έχει στηθεί για την επόμενη κυβέρνηση. Το ναρκοπέδιο έχει μεταβληθεί σε βούρκο.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι νάρκες ήταν ακόμα αποδεκτός τρόπος άμυνας, η εκκαθάριση των ναρκοπεδίων γινόταν με δύο τρόπους. Εάν υπήρχε χρόνος έμπαιναν οι ναρκαλιευτές και απενεργοποιούσαν την κάθε νάρκη ξεχωριστά, αφού πρώτα την εντόπιζαν. Εάν δεν υπήρχε, το ναρκοπέδιο βομβαρδίζονταν έτσι ώστε να σκάσουν όλες οι νάρκες μαζί. Υπήρχε και ο Ρωσικός τρόπος, όπου υποχρέωναν καταδίκους να βαδίσουν μέσα στο ναρκοπέδιο για να σκάσουν οι νάρκες.
Η επόμενη κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να σκάσει όλες τις νάρκες μαζί, ώστε να υπάρχει ο χρόνος να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα επανεκκίνησης της αναπτυξιακής διαδικασίας της χώρας. Γιατί απλά δεν υπάρχει χρόνος.
Αφού πρώτα βέβαια απομακρύνει την λάσπη και τον βούρκο από το ναρκοπέδιο. Μαζί με τον κύριο παραγωγό της.
*Ο κ. Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης είναι υποψήφιος στο Νότιο Τομέα της Β' Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.
