Στον απόηχο της προχθεσινής ιστορικής απόφασης του δικαστηρίου για την Χρυσή Αυγή αλλά και υπό το φως των καταγγελιών Κοντονή για τις περσινές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα επί κυβέρνησης Σύριζα, πολλοί συμμερίζονται την άποψη ότι αυτές έγιναν για να πέσουν τα μέλη της στα μαλακά στο πλαίσιο μιας υπόγειας και εντελώς ιδιοτελούς στήριξης του Σύριζα.
Παρά το γεγονός ότι η στήριξη αυτή ήταν αναμφισβήτητη, θα πρέπει να πούμε ότι δεν ξεκίνησε πέρυσι αλλά πολύ νωρίτερα και κορυφώθηκε ιδιαίτερα τη διετία 2013-14, όταν ο Σύριζα είχε την πρεμούρα να πάρει την εξουσία για να σκίσει μεταξύ άλλων και κάτι μνημόνια όπως έλεγε.
Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία Φύσσα και την εποχή που η κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου παρέπεμπε τον ογκώδη φάκελο της οργάνωσης στον εισαγγελέα επιδιώκοντας να τη θέσει εκτός νόμου, ηγετικά στελέχη του Σύριζα ανησυχούσαν γιατί «γίνεται μια μεθόδευση για να τεθεί εκτός νόμου αυτό το κόμμα» (Ν. Βούτσης, πρώην πρόεδρος της Βουλής, Φεβρουάριος '14).
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος, εξαιρετικά ανήσυχος επίσης, δήλωνε τότε ότι ‘η διαφαινόμενη μεθόδευση εκ μέρους κυβερνητικών κύκλων να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή, δεν βλάπτει το κόμμα αυτό αλλά την ίδια τη Δημοκρατία’ ( άρθρο στην Αυγή το Μάρτιο του '14).
Το γραμμάτιο ξεπληρώθηκε στο ακέραιο στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μαΐου '14, όταν η Χρυσή Αυγή στήριξε τη Ρ. Δούρου στο δεύτερο γύρο στην Περιφέρεια Αττικής, η οποία και εξελέγη, γεγονός καταλυτικό για τη μετέπειτα πορεία του Σύριζα προς την εξουσία.
Το σχέδιο λειτούργησε στην εντέλεια, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έπεσε καθώς Προέδρος της Δημοκρατίας δεν εξελέγη και ο βασικός στόχος επετεύχθη καθώς ο Σύριζα κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του '15, αφήνοντας τη Νέα Δημοκρατία 6 μονάδες πίσω, όσες ακριβώς πήρε και η Χρυσή Αυγή που βγήκε τότε τρίτο κόμμα.
Στα χρόνια που ο Σύριζα ήταν στην εξουσία, φαίνεται ότι άρχισε μάλλον να ξεδιπλώνεται και το δεύτερο σκέλος του σχεδίου που στόχευε στο να μειώσει τις πιθανότητες της Νέας Δημοκρατίας για την επιστροφή τη στην εξουσία, όπως αυτό επιβεβαιώνεται από την αλληλουχία των γεγονότων.
Το Μάιο του '15, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, προσκάλεσε μετά βαΐων και κλάδων τη Χρυσή Αυγή να συμμετάσχει στο πρώτο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής επί Σύριζα, στέλνοντας επιστολή στον υπόδικο Μιχαλολιάκο που άρχιζε με το «Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε’ και απάντησε στις αιτιάσεις χαρακτηρίζοντας τη Χρυσή Αυγή ως ‘νόμιμο πολιτικό κόμμα που καλώς προσεκλήθη».
Τον Ιούνιο του '16, και ενώ είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις για το νέο εκλογικό νόμο της απλής και δήθεν «άδολης» αναλογικής με τον οποίο ο Σύριζα επεδίωκε στην ουσία να κλείσει το δρόμο της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία και έψαχνε απεγνωσμένα να βρει 200 ψήφους για την εφαρμογή του από τις αμέσως επόμενες εκλογές, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, δήλωνε κυνικά ότι ‘δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι, ας περιμένουμε να δούμε τι θα πει και η Χρυσή Αυγή’.
Το Δεκέμβριο του '16, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης του Σύριζα Ν. Παρασκευόπουλος, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία για το διαβόητο νόμο με τον οποίο αποφυλακίστηκαν 12.000 καταδικασμένοι εγκληματίες «για ν' αποσυμφορηθούν οι φυλακές», έφτασε να δηλώσει ότι «πρέπει να προτιμήσουμε τη σύγκλιση με τη Χρυσή Αυγή και όχι τη ρήξη».
Και φτάνουμε στο Μάιο του '19 που η φθορά της κυβέρνησης Σύριζα ήταν τόσο ραγδαία και ήταν φανερό και στον πλέον αδαή πολιτικά ότι η επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία δεν μπορούσε πια να ανακοπεί.
Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το γεγονός αυτό δεν είχε προεξοφληθεί από την ηγετική τουλάχιστον ομάδα του Σύριζα, όπως και ο επικείμενος εξοστρακισμός της Χρυσής Αυγής από την πολιτική ζωή της χώρας.
Με την έννοια αυτή διερωτάται κανείς με ποιο σκεπτικό η κυβέρνηση Σύριζα προχώρησε τότε εσπευσμένα στις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα που περιλάμβαναν και ελάφρυνση ποινών στα μέλη εγκληματικών οργανώσεων εφόσον πια η Χρυσή Αυγή ήταν ένας άχρηστος εταίρος.
Το πιθανότερο είναι γιατί οι αλλαγές αυτές στόχευαν στην προστασία όχι ακριβώς της Χρυσής Αυγής, αλλά τρομοκρατών και άλλων παραβατικών στοιχείων του κοινωνικού περιθωρίου ενόψει της επερχόμενης ήττας του Σύριζα και του φόβου για την αλλαγή του νομικού πλαισίου και τον χαρακτηρισμό ως «εγκληματικών» και άλλων οργανώσεων, πέραν της Χρυσής Αυγής.
Η υποψία αυτή ενισχύεται άλλωστε και από την πρόταση τότε του Σύριζα για την υπό όρους αποφυλάκιση τρομοκρατών εφόσον είχαν συμπληρώσει 17 χρόνια κράτησης -όσα ακριβώς είχαν συμπληρώσει τότε και οι φυλακισμένοι τρομοκράτες της 17Ν.
Το γεγονός ότι με τις αλλαγές αυτές θα επωφελούνταν και η Χρυσή Αυγή, αποκλείεται επίσης να πέρασε απαρατήρητο αλλά δεν φαίνεται να απασχόλησε τότε πολλούς μέσα στο Σύριζα, ίσως μάλιστα ήταν κατά βάθος και μια επιθυμητή εξέλιξη.
Γιατί ως γνωστόν κοντά στο βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα.
* Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών και των Τομέων Πολιτικής Υποστήριξης και Υγείας της Νέας Δημοκρατίας.
