Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Και ενώ μέχρι τώρα, η σχέση κυβέρνησης και τραπεζών περιγραφόταν στα τυπικά και ανώδυνα δελτία τύπου που εξέδιδε η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών μετά τις συναντήσεις με τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες, ήρθε η δήλωση / παραδοχή του αντιπροέδρου για το ενδεχόμενο νέας ανακεφαλαιοποίησης και το κλίμα χάλασε.
Μέχρι τώρα όλοι διαβάζαμε πως μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζών “ανταλλάσσονται απόψεις αναφορικά με τις οικονομικές εξελίξεις και τη χρηματοδότηση της οικονομίας, την αποτελεσματικότερη διαχείριση και μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (NPEs), την προστασία της πρώτης κατοικίας, τις επιπτώσεις της τεχνολογίας και του εντεινόμενου ανταγωνισμού στο χρηματοπιστωτικό χώρο, τη βελτίωση των συνθηκών ρευστότητας και την πρόοδο που έχει σημειωθεί σε αρκετούς τομείς, αλλά και τις μεγάλες προκλήσεις που περιμένουν το τραπεζικό σύστημα και την κοινωνία”.
Διαβάζαμε επίσης “πως υπήρχε συμφωνία πως απαραίτητη για την ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας, είναι η επιστροφή του τραπεζικού συστήματος στην κανονικότητα και η διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την επιτάχυνση της χρηματοδότησης της οικονομίας, και των ρυθμών ανάπτυξης προς όφελος των πελατών”.
Αυτό το ευχολόγιο, μαζί με τις ανακοινώσεις και τα σενάρια για τον χειρισμό των «κόκκινων δανείων» και τις μεθοδεύσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας, κυριαρχούσαν στην αρθρογραφία και στη θεματολογία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Που και που γινόταν και μια αναφορά στις μεγάλες μειώσεις του κόστους λειτουργίας των τραπεζών, μέσω της κατάργησης και συγχώνευσης καταστημάτων και μέσω των πρακτικών της εθελουσίας εξόδου των τραπεζικών υπαλλήλων. Επί πλέον, καταγράφονταν και διαμαρτυρίες των πελατών για την σημαντικότατη αύξηση των τραπεζικών προμηθειών, οι οποίες ολοένα και αυξάνουν το ποσοστό συμμετοχές τους στα τραπεζικά έσοδα.
Η αποτυχία της ανακεφαλαιοποίησης του 2015, ως αποτέλεσμα τόσο της προηγηθείσας εγκληματικής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, όσο και της επιστροφής κεφαλαίων στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης, τόσα χρόνια κρυβόταν κάτω από το χαλί. Η κεφαλαιακά ανεπαρκής κάλυψη των αναγκών των τραπεζών, η υποχώρηση της μετοχικής συμμετοχής του ΤΧΣ, ο μηδενισμός της αξίας των μέχρι των εισφερθέντων κεφαλαίων των φορολογουμένων στη δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση και η εξαϋλωση των περίφημων Bermuda Warrants, είχε σχεδόν ξεχαστεί.
Θυμάμαι στην εκδήλωση του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών με θέμα το Τραπεζικό Σύστημα, της 1ης Δεκεμβρίου 2015, μαζί με τον Γιώργο Προκοπάκη να εκτιμούμε και να αναλύουμε πως η ανακεφαλαιοποίηση ήταν ανεπαρκής, πως τα stress tests καλύφθηκαν οριακά, πως το τραπεζικό σύστημα δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και να δώσει πιστώσεις και πως αργά ή γρήγορα οι ανάγκες νέων κεφαλαίων θα έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους. Όπως ήταν αναμενόμενο τα όργανα της κυβερνητικής προπαγάνδας και τα φιλικά προσκείμενα σε αυτήν τηλεοπτικά μέσα, εφημερίδες και ιστότοποι, παιάνιζαν θριαμβευτικά, εξοβελίζοντας αυτές τις τότε “αιρετικές” και κολάσιμες απόψεις.
Και τώρα βέβαια μετά από τέσσερα χρόνια, ο υπεύθυνος από τη πλευρά της κυβέρνησης συντονιστής αποκαλύπτει πως τα πράγματα δεν προχωρήσουν γρήγορα και πως υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο νέας ανακεφαλαιοποίησης με τα χρήματα των φορολογουμένων. Ο πρώην μαρξιστής και αποτυχών υποψήφιος γραμματέας των Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, αφού έκτισε το πλέον εχθρικό επενδυτικό κλίμα, αφού προκάλεσε τα μύρια όσα προβλήματα στις τράπεζες, αφού απέτυχε στην στρατηγική του για τη δημιουργία παράλληλου τραπεζικού συστήματος, αφού απέτυχε στην ίδρυση κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας, αφού διέλυσε την Τράπεζα Αττικής (την επονομαζόμενη και ως Syriza Bank) και αφού δεν κατέληξε με ποιο μοντέλο θα γίνει ο χειρισμός των “κόκκινων δανείων”, το Ιταλικό, το Κυπριακό ή το Ιρλανδικό, έρχεται τώρα και ανακαλύπτει τον τροχό. Αυτοεξαπατήθηκε και αυτός. Εις βάρος όμως των μετόχων, των δανειοληπτών και της οικονομίας.
Ως σύγχρονος Επιμηθεύς, τώρα αντιλαμβάνεται πως οι θριαμβολογίες για την μη χρησιμοποίηση των κεφαλαίων που προσέφεραν η μηχανισμοί στήριξης για την ανακεφαλαιοποίηση του 2015, ήταν ανούσιες κραυγές. Τα κεφάλαια αυτά τα είχε ανάγκη τότε το τραπεζικό σύστημα και η έλλειψη τους επιβάρυνε τις τραπεζικές εξελίξεις. Οι συγκρουσιακές πρακτικές της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, απεμπόλησαν τότε την δυνατότητα της πλήρους κάλυψης των κεφαλαιακών αναγκών, δρώντας ως σύμμαχοι των μεγάλων αλλοδαπών μη στρατηγικών επενδυτών που και αυτοί με τη σειρά τους βρίσκονται τώρα σε αδιέξοδο.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
