Για κάποιον μυστήριο λόγο σταματάει η παροχή ρεύματος σε όλο τον πλανήτη. Και η ζωή πρέπει να συνεχιστεί με αυτό το δεδομένο! Έχουμε ωραία σπίτια, εντυπωσιακές και πρωτοποριακές συσκευές, μεγάλους δρόμους, εξαιρετική πολεοδομία, αλλά στερούμαστε της ενέργειας που θα θέσει σε λειτουργία την «μηχανή» του σύγχρονου πολιτισμού μας. Πως θα συνεχίσουμε την ζωή μας; Μοιάζει λίγο με την επιστροφή στην εποχή των σπηλαίων!
Η καραντίνα βλάπτει σοβαρά την Οικονομία και τις συναλλαγές. Είναι αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων, αλλά πλήττει ζωτικές λειτουργίες του οικονομικού συστήματος. Αν η καραντίνα διαρκέσει άλλον έναν μήνα ή ίσως και για δύο, η ζημιά θα είναι σημαντική, αλλά σ’ έναν βαθμό διαχειρίσιμη. Αν κρατήσει περισσότερο, τότε οι προβλέψεις δεν χωράνε σε κάποιο άρθρο. Θα διαψευστούν από τη ίδια την ζωή. Και δεν συζητάμε για την Ελλάδα. Δεν είναι ένα ελληνικό πρόβλημα. Αφορά όλο τον πλανήτη.
Μεταξύ της Οικονομίας και της ζωής μετράει, φυσικά, η ζωή. Και γι αυτό υποχώρησαν από τις αρχικές τους πολιτικές ακόμη και οι Βρετανοί. Επειδή δεν πρόκειται για μία απλή γρίπη και διότι αυτός ο ιός απειλεί την ίδια την ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει δίλημμα για εκείνες τις πολιτικές ηγεσίες που θέλουν να είναι υπεύθυνες κι έχουν το βάρος να διαχειριστούν το μέλλον των εθνών τους. Μετά από μία ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία δεν έχουν νόημα οι όποιοι οικονομικοί δείκτες.
Από την άλλη πλευρά, η επόμενη ημέρα φαντάζει εφιαλτική. Ακριβώς επειδή δεν ξέρουμε τι θα περιλαμβάνει. Η μηχανή της Οικονομίας, πάντως, δεν θα πάρει εύκολα μπροστά σε περίπτωση που η καραντίνα παραταθεί για πολύ χρόνο. Δεν θα πατήσουμε ένα κουμπί και θα δήθεν ξεκινήσουν τα πάντα σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό. Όσο μεγαλύτερη διάρκεια έχει η καραντίνα τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ζημιά στην Οικονομία. Και παραμένει ακόμη άγνωστο πόσο θα επηρεάσει τις καταναλωτικές μας συνήθεις. Για παράδειγμα, δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα χρειαστεί για να αποκατασταθεί η ομαλότητα στην τουριστική βιομηχανία. Ούτε στις αερομεταφορές.
Σε μία τέτοια κατάσταση θα πρέπει να εξετάζουμε την κατάσταση μέρα με την μέρα. Στο πλαίσιο αυτό είναι υπό συζήτηση η εκ περιτροπής εργασία των εργαζομένων. Τι νόημα έχει αν δήθεν πληρώνονται όλοι και στο τέλος του μήνα δεν πληρωθεί ούτε ένας; Έχει νόημα η προστασία των επιχειρήσεων. Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις δεν θα υπάρχουν αύριο και θέσεις εργασίας. Να το πούμε και διαφορετικά: Αυτή η κρίση μας θίγει όλους. Και θα πληρώσουμε όλοι. Είναι αδύνατον να μείνει κάποιος αλώβητος. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι θα πληρώσουν λιγότερο και κάποιοι περισσότερο. Εκεί είναι η ευθύνη της κυβέρνησης, να μπορεί να μοιράσει το βάρος.
Μέρα με την μέρα! Αυτή είναι η διαχείριση. Κι επειδή αφορά τους πάντες, θα αγγίξει κάποια στιγμή αναγκαστικά συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους. Όχι γιατί κάποια ανάλγητη κυβέρνηση θα θελήσει να βρει ευκαιρία για να μειώσει μισθούς και συντάξεις, αλλά γιατί δεν πρέπει να αφήσουμε να πεθάνουν οι άνθρωποι στον δρόμο. Εκείνοι, δηλαδή, που θα έχουν χάσει την δουλειά τους από τον ιδιωτικό τομέα, είτε επειδή ήταν στον άτυχους που απολύθηκαν είτε επειδή η επιχείρησή τους έκλεισε. Κι ύστερα μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε και κάτι ακόμη. Ίσως να μοιράσει το κράτος κουπόνια για να εξασφαλίσει την διαβίωση των ανθρώπων. Ειλικρινά, δεν ξέρουμε που θα φτάσει όλη αυτή η κατάσταση. Οφείλουμε, όμως, να είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα. Άλλωστε, τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Και μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε μόνο ενωμένοι και με μία αίσθηση τι απαιτεί γι αυτές τις περιπτώσεις η κοινή λογική.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
