Διάβασα τα τρικάκια της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη και θυμήθηκα μια διδακτική και χαριτωμένη παλιά ιστορία από τα φοιτητικά μου χρόνια. Θα ήταν 1978 ή 1979 και μέσα στις ατέλειωτες πολιτικές συζητήσεις που κάναμε στα φοιτητικά αμφιθέατρα της εποχής, είχαμε κάνει και μια συνέλευση με θέμα το «γυναικείο κίνημα».
Παίρναμε το μικρόφωνο και με περίσσιο στόμφο (νιάνιαρα όντες και ούσες) αναλύαμε τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την καταπίεση της από μηχανισμούς και στερεότυπα, την ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση του γυναικείου κινήματος, το φεμινισμό και τα όρια του, τέλος πάντων όλα όσα αφορούσαν «το άλλο μισό του ουρανού» όπως έλεγε ο Μάο τις γυναίκες. (Φοβερός απελευθερωτής κι αυτός, που κάθε βράδυ ήθελε άλλη παρθένα στο κρεβάτι του.)
Θυμάμαι λοιπόν τον αρχικνίτη της σχολής που σηκώθηκε πάνω και ως ιδεολογικός ινστρούκτορας έβγαλε έναν δεκάρικο για την πολλαπλή καταπίεση που δέχεται η γυναίκα από τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και την αστική τάξη που κυβερνά. Για να καταλήξει ότι ο αγώνας των γυναικών είναι αποκλειστικά πολιτικός και ότι μόνο στον σοσιαλισμό η γυναίκα θα απελευθερωθεί ολοκληρωτικά και θα αποκτήσει την πολυπόθητη ισότητα μέσα στην κοινωνία.
Καταχειροκροτήθηκε από το πολυπληθές ακροατήριο του, όμως μετά πήρε το μικρόφωνο ένας αναρχικούλης και λιγάκι γραφικός συμφοιτητάκος μας, που τα ‘λεγε κάπως παράξενα για την εποχή και είχε πλήρη άγνοια κινδύνου. Δίχως να το καλοσκεφτεί λοιπόν, απευθύνεται σε μια Κνίτισσα που όλοι ξέραμε ότι ήταν η επίσημη σχέση του αρχικνίτη της σχολής και την ρωτάει με αφέλεια. «Βρε κοπέλα μου, πες μου με το χέρι στην καρδιά. Εσένα ποιος σε καταπιέζει περισσότερο; Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός ή ο γκόμενος σου;»
Ε ρε τι ακολούθησε. Ευτυχώς που προλάβαμε ορισμένοι άλλων παρατάξεων και μπήκαμε στην μέση, οπότε διασώσαμε τον αφελή συμφοιτητάκο μας από το γιουρούσι των εξαγριωμένων Κνιτών, που όρμησαν αλαλάζοντες εναντίον του και μόνο στο άκουσμα ότι μπορεί ο αρχηγός της νεολαίας της εργατικής τάξης να καταπιέζει τη γυναίκα του. Αυτά τα κάνει μόνο η αστική τάξη, οι ιμπεριαλιστές, οι καπιταλιστές, οι πλούσιοι. Η εργατική τάξη, η φτωχολογιά ή οι αριστεροί δεν κάνουν τέτοια.
Οπότε μην αναρωτιέστε για ποιο λόγο και κάτω από ποία λογική, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ έριξε στη Θεσσαλονίκη τρικάκια που έγραφαν «ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΝΕΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΣΕΞΙΣΤΕΣ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΒΙΑΣΤΕΣ». Την Σταλινολενινιστική της ιστορική παράδοση τιμά η νεολαία του τάχατες σοσιαλδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος εφεξής θα εκλέγει –τρομάρα του- και αρχηγό με ψηφοφορία από την βάση).
