Οι Γερμανοί δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί άνθρωποι. Είναι το ίδιο καλοί ή κακοί με τους Έλληνες, τους Αμερικανούς ή τους Κινέζους. Κοιτούν το δικό τους συμφέρον, όπως κάνει ο κάθε άλλος σ' αυτό τον κόσμο. Όσο η Ενωμένη Ευρώπη συμβαδίζει με τα συμφέροντα των Γερμανών, τόσο θα χρηματοδοτούν ενέργειες που θα ενισχύουν αυτή την προοπτική. Όταν κρίνουν ότι το κόστος στήριξης είναι μεγαλύτερο από το όφελός τους, τότε μπορεί και να αποφασίσουν διαφορετικά. Εκείνο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε είναι για ποιο λόγο καταναλώνεται τόσο πολλή ενέργεια στην Ελλάδα στην κριτική απέναντι στους Γερμανούς. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι αυτή η ατέρμονη συζήτηση τροφοδοτείται διαρκώς από ακροδεξιούς και φιλορωσικούς κύκλους.
Προσωπικά είμαι επιφυλακτικός στο κατά πόσο είναι εφικτό ένα κοινό μέλλον στην Ευρώπη. Θα επιθυμούσα να δω τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, αλλά πολύ φοβάμαι ότι η ιστορία δεν θα ικανοποιήσει τις επιθυμίες μας. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, η Ευρώπη δεν είναι ένα πράγμα και λείπει η διάθεση για να προχωρήσει η πολιτική και οικονομική ενοποίηση. Από την άλλη πλευρά, χώρες σαν τη δική μας θα βρεθούν επί ξύλου κρεμάμενες σε περίπτωση που ναυαγήσει η υπόθεση Ε.Ε. Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι μοναχικό και δεν μπορεί να είναι έξω από εκείνο μιας Ενωμένης Ευρώπης.
Το γιατί είναι αυτονόητο. Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει πλήθος προβλημάτων, παρά το γεγονός ότι ανήκει σε δύο πανίσχυρους Οργανισμούς, στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Μπορούμε να φανταστούμε πόσα επιπλέον προβλήματα θα επιφέρει η αφαίρεση των δύο αυτών ασπίδων. Για παράδειγμα, σήμερα ομολογείται πόσο λάθος ήταν η προσωρινή έξοδός μας από το ΝΑΤΟ μετά την τραγωδία της Κύπρου. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε λόγος, δεν θα επιστρέφαμε...
Αρα, είμαι επιφυλακτικός για τη μελλοντική πορεία της Ελλάδας, από τη στιγμή που είμαι επιφυλακτικός για το μέλλον της Ευρώπης. Αυτό απέχει όμως πολύ από το να επιθυμώ το... τέλος της Ευρώπης. Είναι σαν να θέλω να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου. Μπορεί η πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα να ωφελεί άλλες δυνάμεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ωφελεί τα ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να είναι μέλος σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ναι, οι Γερμανοί δεν ήταν πάντοτε οι καλύτεροι φίλοι μας. Πολλές φορές ήταν καλύτεροι φίλοι των Τούρκων. Ναι, διότι αυτό υπαγορεύουν τα συμφέροντά τους. Περισσότερες από έξι χιλιάδες γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην Τουρκία. Τι θα έκανε η Ελλάδα στη θέση τους; Ας προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από αυτή τη λογική και ας προσπαθήσουμε να βρούμε τη δική μας θέση στον κόσμο. Το γεγονός ότι αποσυρθήκαμε τόσο άτσαλα από τα Βαλκάνια θα πρέπει να μας προβληματίσει. Να το δούμε σαν το παιδί που μπουσουλάει, πέφτει και στη συνέχεια ξανασηκώνεται. Τότε μπορεί κι εμείς να νιώθουμε στοργή για τη Βουλγαρία, τη Βόρεια Μακεδονία, την Αλβανία, ή ακόμη και την Τουρκία, όπως κάνει το Βερολίνο με την Άγκυρα. Στα λεφτά τους δείχνουν όλοι στοργή...
Το βασικό για τη χώρα μας είναι να ισχυροποιήσει τη δική της θέση στις αγορές και όχι να προσπαθήσει να... αποσταθεροποιήσει τη... γερμανική Ευρώπη. Ακόμη κι αν έτσι είναι, αν η Ευρώπη είναι γερμανική, δεν έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τα πράγματα. Έχουμε όμως τη δυνατότητα να κάνουμε πράγματα που αλλάζουν τη χώρα μας προς το καλύτερο. Δηλαδή, δουλειές, δουλειές, δουλειές. Νέες συμμαχίες και οικονομικές συμφωνίες. Ή, καλύτερα, οικονομικές συμφωνίες, οι οποίες στη συνέχεια φέρνουν εκ των πραγμάτων και πολιτικές συμφωνίες. Θα μπορούσαμε με αυτό τον τρόπο να βρούμε δίαυλο επικοινωνίας ακόμη και με την Τουρκία. Εχει επιδιωχθεί στο παρελθόν και δεν έχει πάει τόσο καλά και όχι πάντα εξαιτίας μας. Οτι δεν πέτυχε ένα σχέδιο, όμως, δεν σημαίνει ότι θα αποτύχει και στο μέλλον.
Από εκεί και πέρα έχει σημασία να ανιχνεύσει κανείς ποιοι καλλιεργούν και για ποιο λόγο την αντιγερμανική υστερία. Από πού χρηματοδοτούνται και ποιους αντικειμενικούς στόχους εξυπηρετούν. Μπορεί στα προτεκτοράτα να είναι ανεκτό να λειτουργούν ξένοι πράκτορες και να έχουν ως στόχο τους ακόμη και τον διαμελισμό μιας χώρας. Αλλά σε μια χώρα με κανόνες και θεσμούς αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, το θέμα αυτό απασχολεί τους ανθρώπους και τα μέσα ενημέρωσης. Στην Ελλάδα, όχι ακόμη. Ισως περιμένουμε να εξαλειφθεί το φαινόμενο από μόνο του. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί ακριβώς επειδή δεν είναι προϊόν ενός τυχαίου γεγονότος, αλλά μιας καλά οργανωμένης προπαγάνδας.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
* Αναδημοσίευση από τη στήλη «Εκ θέσεως» του Φιλελεύθερου που κυκλοφόρησε το Σαββατοκύριακο 23-24 Μαΐου.
