Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Από τη μία, υπάρχει ο πολιτικός λόγος κι από την άλλη, η κοινή γνώμη. Από τη μία η σημειολογία της εξουσίας κι από την άλλη, ένα αξιακό επίπεδο διαθέσεων του κόσμου. Μία νόρμα ηθικής στην ουσία, στην οποία συγκλίνουν ή από την οποία αποκλίνουν οι πολίτες για κάθε δημόσιο ζήτημα.
Ας δούμε λοιπόν, πως εξελίσσεται σε επίπεδο αρχών, το ζήτημα της Eldorado. Kαι ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από τον πρωθυπουργό, καθορίζοντας τον τρόπο που συνομιλεί με την κοινωνία.
Ο τύπος ανθρώπου που κατευθύνει τη σκέψη του Αλέξη Τσίπρα έχει περίπου τα εξής αξιολογικά χαρακτηριστικά: αποστρέφεται την "εργαλειακή" λογική του χρήματος, είναι πεπεισμένος ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αλλοτριωμένος, θεωρεί ότι ο επεκτατισμός των ξένων συμφερόντων είναι απειλητικός, προτάσσει το παρελθόν ως καλύτερο από το παρόν και αντιμετωπίζει κάθε σύστημα ως παράγοντα απορρόφησης της ατομικότητας.
Όλα τα παραπάνω τα βασίζει σε μερικά κλασικά απλοϊκά αξιακά πρότυπα: η εξουσία πάντα χρηματίζεται, η πολιτική είναι συνήθως, ένα δίκτυο εξαπάτησης και ο βιομηχανικός πολιτισμός του κεφαλαίου καταστρέφει το περιβάλλον. Μισές αλήθειες και μισά ψέματα που βρίσκουν την απεικόνισή τους στη χρήση του πολιτικού λόγου κατά το δοκούν…
Εδώ λοιπόν, εφαρμόζεται το πανίσχυρο δίκαιο της απλοϊκής αξίας η οποία προσφέρεται σαν όπλο καταστολής για τον πολιτικό που επιλέγει ως μέσα πειθούς, τον λαϊκισμό και την δημαγωγία. Προσέξτε τι «απαιτεί» ο κ. Σταθάκης ας πούμε, για να «συνεννοηθεί» με την Eldorado Gold: «Πρώτον, να είναι περιβαλλοντικά ασφαλής η δραστηριότητα, όπως προβλέπεται από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία και δεύτερον, η εταιρία να καθετοποιήσει όλες της τις δραστηριότητες, δηλαδή να κάνει τη μεταλλουργία στην Ελλάδα».
Το πρώτο έχει λυθεί με την αδειοδότηση του 2011 και με τις 18 αποφάσεις του ΣτΕ. Το δεύτερο, αποτελεί έτσι κι αλλιώς, την προβλεπόμενη από την εταιρεία νέα επένδυση, πάλι στην περιοχή της Χαλκιδικής!
Ο άνθρωπος όμως που αποδέχεται το πανίσχυρο δίκαιο της απλοϊκής αξίας δεν μπορεί παρά να πιστέψει τον κ. Σταθάκη ο οποίος επικαλείται δύο επίσης, πανίσχυρες αρχές: την προστασία του περιβάλλοντος και την ελληνικότητα στην κάθετη παραγωγή της εταιρείας.
Αλλά και στην καθημερινότητα, οι κλασικές «απλοϊκές αξίες» γεμίζουν τη ζωή του ανθρώπου μας. «Παράδοση, έθνος, θρησκεία, αντίδραση στο κατεστημένο, αλληλεγγύη, επανάσταση, φυσική ζωή, δημοκρατικά ήθη, προστασία από ξένα συμφέροντα, ανθρώπινα δικαιώματα, περιβάλλον».
Ποιο είναι το πρόβλημα: Ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι αυταπόδεικτα αλλά χρήζουν επεξεργασίας για να συνδεθούν με την πραγματικότητα. Ειδάλλως, μπορεί να αποτελέσουν αιχμή του δόρατος για κάθε δημαγωγό που συνεχώς, εξάπτει τα ταπεινά ένστικτα εναντίωσης σε ανθρώπους και καταστάσεις. Ανεξάρτητα από θεσμούς, νόμους και κανόνες που η ευνομούμενη δημοκρατία διαθέτει για να επιλύει ζητήματα.
Αυτός λοιπόν, ο άλλοτε πονηρός και άλλοτε αφελής άνθρωπος κρύβεται πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα, εν προκειμένω. Αυτός που απορρίπτει την βάσανο της πραγματικότητας και εμμένει στην «αγιοσύνη» των αξιών μέσα από την απλοϊκή τους χρεία στην αντίληψη.
Και μαζί με τον Τσίπρα ακολουθεί την σκιά κάθε «Συριζαίου» που αντλεί ανεξάντλητα αποθέματα άλλοθι από τα κοιτάσματα του «ηθικού πλεονεκτήματος» του πανίσχυρου δικαίου των απλοϊκών αξιών.
Ακόμα κι αν οι επενδυτές της Eldorado είναι οι χειρότεροι "αποικιοκράτες" αποκλείεται να τους αποκαλύψει ο Καρανίκας με τις ύβρεις και ο Σταθάκης με τις παραπλανητικές του ατάκες. Είναι θέμα εμπιστοσύνης και σοβαρότητας και όχι πολιτικάντικης τακτικής.
Μόνο αντίδοτο στον πολιτικό αμοραλισμό είναι η βελτίωση του πνευματικού επιπέδου της κοινωνίας. Για να μπορέσει να κατανοήσει ότι η αλήθεια δεν είναι σύνθημα ή γνωμικό αλλά ενημέρωση, γνώση και απολύτως ρεαλιστική απεικόνιση των πράξεών μας. Και το σημαντικότερο, ότι θέλει δύο και όχι μόνο έναν για να εμπεδωθεί…
