Το ερώτημα ήταν και παραμένει ένα: ποιες οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το καθεστώς Μαδούρο; Γιατί ανέλαβε ο Τσίπρας να «κλείσει» την υπόθεση των σεξουαλικών «δραστηριοτήτων» του πρέσβη της Βενεζουέλας;
Ήταν αδερφά κόμματα, είναι η πρώτη και εύκολη απάντηση. Ποτέ δεν έκρυψε ο όλος ΣΥΡΙΖΑ πως θεωρούσε το καθεστώς της Βενεζουέλας πρότυπο και για την Ελλάδα. Υπάρχουν σωρεία δηλώσεων, και του ίδιου του Τσίπρα, στις οποίες αντιπαραβάλλεται ο καπιταλισμός της ΕΕ με τον σοσιαλισμό της Βενεζουέλας.
Το πώς επιχείρησε ο όλος ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει αυτό το μοντέλο και στην Ελλάδα το πρώτο εξάμηνο του 2015, είναι θέμα γνωστό, εξαντλημένο πολιτικά και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαλε το τίμημα που έπρεπε να καταβάλει.
Το ερώτημα που ίσως απαντηθεί το προσεχές διάστημα είναι αν υπήρξε και οικονομική ενίσχυση του δικτατορικού καθεστώτος προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν υπήρξε διακίνηση κεφαλαίων από Βενεζουέλα προς Ελλάδα και αν ναι, μέσω ποιων καναλιών. Ο τραπεζίτης του Μαδούρο έχει συλληφθεί και ανακρίνεται από τις αμερικανικές αρχές. Το ζήτημα δεν είναι αν θα μιλήσει -αυτό είναι βέβαιο- αλλά πώς θα αξιοποιήσουν οι ΗΠΑ τα όσα περιέλθουν σε γνώση τους. Πάντως στην Κουμουνδούρου κάποιοι ανησυχούν.
Η ανακίνηση των κατηγοριών για τις «δραστηριότητες» του πρέσβη της Βενεζουέλας, ήταν μια παράπλευρη συνέπεια της άφιξης και στην Ελλάδα του κινήματος #metoo. Ένα κίνημα που όπως ήταν αναμενόμενο το αγκάλιασε -και καλά έκανε- και ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως #metoo a la carte δεν υπάρχει. # Metoo με εξαιρέσεις είναι υποκριτικό και εκθέτει όλους αυτούς που κλείνουν τα μάτια στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις των πολιτικών φίλων τους.
Μια από τα θύματα του πρέσβη αποκαλύπτει ότι ο Ν. Παππάς και ο Κ. Ήσυχος ζήτησαν από τις τέσσερις παθούσες -η πέμπτη ήταν η κόρη του Ήσυχου- να επιδείξουν πολιτική ωριμότητα -επί λέξει- και να κρατήσουν το θέμα χαμηλά. Να μην πάρει έκταση. Ας σημειωθεί πως λίγους μήνες αργότερα οι Ν. Παππάς και Κ. Ήσυχος ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ που επισκέφτηκε την Βενεζουέλα. Μπορεί να ήταν και… τυχαίο.
Την υπόθεση σε πολιτικό επίπεδο ανέλαβε να την χειριστεί προσωπικά ο Α. Τσίπρας, ο οποίος σε μια επιστολή του στον Μαδούρο, τον Φεβρουάριο του 2013, γράφει για τις δραστηριότητες του πρέσβη πως αν δημοσιοποιούνταν « θα δημιουργούσαν προβλήματα, γεγονός που θα το εκμεταλλευόταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά στην Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα».
Δηλαδή το πρόβλημα του Τσίπρα δεν είναι το μαρτύριο που βίωσαν οι πέντε υπάλληλοι της πρεσβείας, αλλά το πώς δεν θα πληγεί πολιτικά το κόμμα του αν δημοσιοποιηθεί αυτή η ιστορία. Η μια από τα θύματα λέει: «μάθαμε για την επιστολή. Μας φάνηκε κυνικό το περιεχόμενο της, αλλά τι να κάνουμε;».
Ο Τσίπρας το 2013 επέλαυνε προς την εξουσία. Θα ενδιαφερόταν για πέντε κακοποιημένες γυναίκες;
ΥΓ. Στην συνέχεια ο νέος πρέσβης της Βενεζουέλας επεδίωξε να εξωθήσει τις τέσσερις σε παραίτηση. Τελικά η μια παραιτήθηκε και οι άλλες τρείς απολύθηκαν τον Νοέμβριο του 2015, μέσα στην παντοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.
