Ο ανασχηματισμός μοιάζει πολλές φορές με την προσπάθεια του προπονητή να διασκεδάσει την αντίδραση της εξέδρας και κλείνει το παιχνίδι με τρεις αλλαγές. Άλλες φορές αντανακλά την προσπάθεια του προπονητή να αλλάξει κάτι ριζικά στην ομάδα. Ο κ. Μητσοτάκης έδειξε ότι ρίχνει το βάρος του στο… επόμενο παιχνίδι! Δεν πιέζεται από την εξέδρα και δεν πιστεύει ότι η ομάδα του χρειάζεται ριζικές αλλαγές.
Τα υψηλά ποσοστά αποδοχής από τον ελληνικό λαό δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας στην κυβέρνηση. Μπορεί η πόλη να βρίσκεται σε πολιορκία από την νέα παγκόσμια οικονομική κρίση που οφείλεται στον Covid – 19, όπως και από τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, αλλά οι ιαχές επιδοκιμασίας των πολιορκημένων για την επιτυχή απόκρουση των πρώτων επιθέσεων του εχθρού (των εχθρών) δίνουν στον ηγέτη την αίσθηση της παντοδυναμίας. Το «κακό» έχει κλειδωθεί έξω από τις πύλες…
Η απόλυτη αλήθεια είναι ότι η πολιορκία συνεχίζεται. Κι όπως όλες οι πολιορκίες έτσι κι αυτή θα κριθεί στο βάθος του χρόνου και όχι στις πρώτες προσπάθειες των επιτιθεμένων να αιφνιδιάσουν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν καλά προετοιμασμένος στην περίπτωση των Τούρκων. Πολύ σοβαρός στην αντιμετώπιση του Covid-19 και αποδείχτηκε αρκετά ικανός στην διεκδίκηση από την Ευρώπη των κονδυλίων για την ανασυγκρότηση της Οικονομίας.
Ο κ. Μητσοτάκης αναγνωρίζει ότι υπήρξαν προβλήματα στη κυβέρνησή του. Και φρόντισε να τοποθετήσει «τοποτηρητές» εκεί που πιστεύει ότι οι υπουργοί του χρειάζεται να πιεστούν για να αποδώσουν περισσότερο. Είναι όμως αυτό εφικτό; Ή μήπως η κυβέρνηση θα εισέλθει σε μία νέα φάση όπου οι υπουργοί θα βρίσκονται σε διαρκή τριβή με τους αναπληρωτές τους ή τους υφυπουργούς τους; Κι εν πάση περιπτώσει, τι γίνεται σε περιπτώσεις μεγάλων αποκλίσεων σε θέματα στρατηγικών επιλογών; Για παράδειγμα, ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης τορπίλισε στην πράξη τους τρεις πυλώνες που είχε εξαγγείλει η Νέα Δημοκρατία στο προεκλογικό της πρόγραμμα. Σήμερα η Επιτροπή Πισσαρίδη έρχεται για να επισημάνει ότι οι τρεις πυλώνες είναι η μόνη επιλογή για το μέλλον. Ποιος θα εφαρμόσει άραγε αυτή την πολιτική; Ο κ. Βρούτσης που δεν την πιστεύει ή ο υφυπουργός του Πάνος Τσακλόγλου;
Κι αυτά είναι πράγματα που ο κ. Μητσοτάκης τα γνωρίζει. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι για ποιόν λόγο δεν προχώρησε τώρα σε έναν σαρωτικό ανασχηματισμό. Πιστεύουμε ότι τρεις είναι οι λόγοι: Πρώτον, θέλει να χρησιμοποιήσει αυτό το «όπλο» για κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων δεν θα είναι και τόσο «φιλικά». Δεύτερον, θέλει να μετρήσει πόσο βαθιά θα είναι η ύφεση και τρίτον ποια θα είναι η εξέλιξη της πανδημίας. Με άλλα λόγια, ο κ. Μητσοτάκης ξέρει κι αυτός ότι η μάχη θα κριθεί στη διάρκεια και όχι στις μικρές ή μεγάλες λαμπρές νίκες που πετυχαίνει αυτή την στιγμή και αναγνωρίζοντας την δυσκολία του εγχειρήματος φυλάσσει δυνάμεις για την συνέχεια.
Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Είναι ο ίδιος ευχαριστημένος από την επίδοση διαφόρων υπουργών του; Κι αν αυτοί οι υπουργοί στρέβλωσαν συνειδητά το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας ή έλαμψαν δια της απουσίας τους, τι είναι αυτό που τώρα θα τους κάνει να συμπεριφερθούν διαφορετικά; Αν αυτοί μπορούσαν να τραβήξουν το κάρο από την λάσπη, θα ήταν και διαφορετικές οι παρατηρήσεις της Επιτροπής Πισσαρίδη.
Η αλήθεια είναι ότι του «ανασχηματισμού» προηγήθηκε η ανακοίνωση της ομάδας κομάντος που θα αναλάβει την διαχείριση των 72 δισεκατομμυρίων ευρώ, με διακριτό τον ρόλο του αναβαθμισμένου σε αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θεόδωρου Σκυλακάκη. Αυτό δείχνει και τις προτεραιότητες του κ. Μητσοτάκη. Καταλαβαίνει ότι το να μην πέσουν τα τείχη είναι η το ένα. Το άλλο είναι να μην λιμοκτονήσουν οι υπήκοοι. Τότε τα ωσαννά θα μεταβληθούν σε σκληρές αποδοκιμασίες. Κι αυτό είναι που θέλει να προλάβει. Αυτό τον απασχολεί περισσότερο από τις παραφωνίες μεταξύ των αυλικών του. Στην πραγματικότητα δεν τον απασχολούν οι αυλικοί. Μπορούν να «εκκαθαριστούν» μία επόμενη ημέρα σε έναν … σαρωτικό ανασχηματισμό.
Θανάσης Μαυρίδης
