Της Σοφία Βούλτεψη*
Ο Αμαζόνιος φλέγεται, αλλά περισσότερο φλέγεται ο κ. Τσίπρας να αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση. Και οι καπνοί τον έχουν τόσο πολύ ζαλίσει που ξέχασε ότι ο ίδιος πανηγύριζε για όσα η κυβέρνησή του παρουσίαζε ως επιτεύγματα κατά την υπογραφή της συμφωνίας της ΕΕ – Mercosur, που τώρα καλεί τον πρωθυπουργό να καταγγείλει!
Γιατί ο Αμαζόνιος ήταν απλά η αφορμή. Και ένα ακόμη case study για το πώς θα συνεχίσει να πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να διατηρήσει τα προπαγανδιστικά «κεκτημένα» του, δηλαδή την δήθεν υπεράσπιση των λαϊκών στρωμάτων σε κάθε επίπεδο.
Γι' αυτό και απ' όλα όσα διαμείφθηκαν στο Παρίσι ανάμεσα στον Μακρόν και στον Μητσοτάκη, ο κ. Τσίπρας βρήκε να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό ότι τάχα δεν είπε ούτε λέξη για το θέμα της κλιματικής αλλαγής!
Την ώρα που ο ίδιος, δυο φορές πήγε στο Παρίσι ως πρωθυπουργός, σε παγκόσμιες διασκέψεις για την κλιματική αλλαγή και για την Mercosur δεν είχε πει λέξη!
Φυσικά και ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε στο θέμα, αλλά το πρόβλημα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιζήσει αν δεν ζει και δεν αναπνέει με το ψέμα και την προπαγάνδα.
Συνεχίζοντας, λοιπόν, στον δρόμο του ψεύδους και της διαστρέβλωσης, ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν θα επιμείνουν στην προπαγανδιστική πρακτική του «μεγάλου ψέματος» (θυμίζω ότι ο Γκέμπελς έλεγε πως ένα μεγάλο ψέμα γίνεται ευκολότερα πιστευτό από ένα μικρό ψέμα) και της διαρκούς διαστρέβλωσης.
Δηλαδή, το γεγονός ότι το θέμα της κλιματικής αλλαγής ετέθη και ο κ. Τσίπρας είπε πάλι ψέματα, δεν είναι το βασικό πρόβλημα.
Το βασικό πρόβλημα είναι το (επίσης γκεμπελικό) «συκοφαντείστε, συκοφαντείστε στο τέλος κάτι θα μείνει».
Είναι απλό: Όταν κάποιος βγαίνει και λέει ένα ψέμα κάποιοι το ακούνε ή το διαβάζουν. Δεν είναι, όμως, καθόλου βέβαιο ότι οι ίδιοι που άκουσαν ή διάβασαν το ψέμα θα ακούσουν ή θα διαβάσουν και την απάντηση (του κυβερνητικού εκπροσώπου εν προκειμένω).
Με λίγα λόγια, σε κάποια μερίδα του πληθυσμού θα περάσει ως βεβαιότητα ότι ο Μητσοτάκης δεν ασχολήθηκε με την κλιματική αλλαγή και επομένως (αν και στο παρελθόν υπήρξε πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής) αδιαφορεί για το περιβάλλον!
Μάλιστα, η φράση του Τσίπρα «δεν ακούσαμε κάτι» χρησιμοποιείται σκόπιμα προς εξυπηρέτηση του μεγάλου ψέματος. Πολύ περισσότερο που το κρεσέντο έχει… προηγηθεί, με την φορτισμένη επικοινωνιακά φράση «οι φωτιές στον Αμαζόνιο απειλούν, όχι κάποια μακρινή γειτονιά του πλανήτη, αλλά το κοινό μας σπίτι. Τη γη». Μετά από αυτόν τον προπαγανδιστικά λεπτοδουλεμένο οικολογικό μανδύα, όλα μπορούν να δικαιολογηθούν.
Ο καθένας θα φανταστεί πως δεν είναι δυνατόν ένας πρώην πρωθυπουργός να καταγγέλλει ότι «δεν άκουσε κάτι» το οποίο ειπώθηκε. Και θα πιστέψει αυτόν που παριστάνει ότι δεν άκουσε. Και θα πάει παρακάτω.
Μετά από καιρό – έτσι λειτουργεί η προπαγάνδα – ευκαιρίας δοθείσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας, θα το πετάξουν – και πάλι ως βεβαιότητα: «Αλλά τι περιμένετε από κάποιον που την ημέρα που φλεγόταν ο Αμαζόνιος δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη!»
Και άντε να απαντήσεις ότι… απάντησες και ότι το θέμα είχε τεθεί στη συνάντηση με τον Μακρόν και ότι ο Τσίπρας είχε πει ψέματα και ότι ο Φάμελλος για να κάνει δήθεν ότι το διορθώνει είχε πει πως ναι μεν αναφέρθηκε ο Μητσοτάκης αλλά αυτά που είπε ήταν γενικότητες και ότι το πρόβλημα του Αμαζονίου είναι η μανία για βοδινό κρέας και γενετικά μεταλλαγμένη σόγια και γενικά… ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι.
Διότι, ως γνωστόν, μια άλλη (επίσης γκεμπελική) αρχή της προπαγάνδας είναι η αρχή της επανάληψης και της επαναφοράς ενός θέματος σε ανύποπτο χρόνο, όταν οι λεπτομέρειές του θα έχουν πια ξεχαστεί.
Πιο δυνατή η φωτιά της προπαγάνδας
Υπάρχει λύση για το πρόβλημα της προπαγάνδας; Υπάρχει, αλλά αυτό το (προαιώνιο) πρόβλημα είναι πολύ δυσκολότερο και από το πρόβλημα του Αμαζονίου, της κλιματικής αλλαγής, της ζωής πάνω στον πλανήτη και τα λοιπά και τα λοιπά.
Δηλαδή, ιστορικά, είναι πιο εύκολο να σβήσεις τις φωτιές στον Αμαζόνιο από τις φωτιές που ανάβει η προπαγάνδα.
Τα πράγματα έχουν ως εξής: Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει υπογράψει μνημόνια και ό,τι άλλο του έβαλαν πάνω στο τραπέζι, αλλά φρόντιζε πάντα - και φροντίζει και σήμερα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση - να περνάει προπαγανδιστικά πως όλα τα έκανε και τα κάνει στο όνομα και για χάρη του λαού.
Όπως όλα τα παρόμοια καθεστώτα!
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντιζε και φροντίζει την δήθεν φιλολαϊκή εικόνα του, την «εικόνα της αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων». Με αυτά θέλει να ταυτίζεται προπαγανδιστικά – όλα τα άλλα θέλει να τα παρουσιάζει ως δευτερεύοντα διαχειριστικά θέματα για να επιδιώκει και να κερδίζει την εξουσία.
Όπως όλα τα παρόμοια καθεστώτα, αυτήν την εικόνα θέλει να διαφυλάξει ως εικόνισμα:
Οι δεξιοί ενδιαφέρονται για την συσσώρευση του πλούτου για χάρη της πλουτοκρατίας, οι αριστεροί αγωνίζονται για τους φτωχούς και το περιβάλλον.
Αυτό είναι το (επιτυχημένο) προπαγανδιστικό επιχείρημα – κι' ας συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Οι δεξιοί ενδιαφέρονται για να παράγεται πλούτος για όλους, οι αριστεροί για να εξασφαλίζουν πλούτο στη νομενκλατούρα τους με τον λαό στα κολχόζ. Αλλά η επίκληση του λαού είναι η καραμέλα στο στόμα όλων των αυταρχικών καθεστώτων.
Προστάτες του λαού και του σοσιαλισμού
«Πρέπει να δούμε τον ρόλο της κοινωνίας, των πιο δυναμικών και οργανωμένων τμημάτων της, των κινημάτων», είπε την περασμένη Κυριακή στην «Αυγή» ο κ. Σκουρλέτης, μιλώντας και αυτός «για τον ρόλο του κόσμου της εργασίας»
Για «μια ανασυγκρότηση ανοιχτή στην κοινωνία και τους ανθρώπους της», μίλησε σε άρθρο του την ίδια μέρα και στην ίδια εφημερίδα ο κ. Φλαμπουράρης. Γιατί, όπως έγραψε, «υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Ισότητα, το Σοσιαλισμό» (και αμέσως έφερε στο νου όσων κάτι σκαμπάζουν, αυτά που έλεγαν οι Σοβιετικοί μετά την εισβολή των τανκς τους στην Τσεχοσλοβακία).
Αυτά είναι: Ο λαός, η κοινωνία, ο κόσμος της εργασίας, τα κινήματα, ο σοσιαλισμός. Πάρτε τι έχουν πει οι επικεφαλής των πιο αυταρχικών καθεστώτων σε Δύση και Ανατολή και θα τα βρείτε copy paste.
Και αφού οι του ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιορίστηκαν προστάτες του λαού, του σοσιαλισμού, των κινημάτων και της οικολογίας, οφείλουν όλοι να αποδεχτούν πως έτσι είναι και αντιρρήσεις δεν χωρούν.
Προσέξτε τώρα: Ο κ. Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός για 4,5 χρόνια. Πήγε και ήλθε σε συμβούλια κορυφής της ΕΕ, έλαβε μέρος σε διασκέψεις για το κλίμα, συναντήθηκε με όλους τους ηγέτες του γνωστού κόσμου.
Τι απέμεινε από όλα αυτά; Μερικές πομπώδεις δηλώσεις, ενώ τώρα ζητά από τον Μητσοτάκη να καταγγείλει λέει τη συμφωνία ΕΕ – Mercosur, συντασσόμενος με τον Μακρόν που αποφάσισε να μπλοκάρει τη συμφωνία, απέναντι στη Γερμανία και τη Βρετανία.
(Όπου Mercosur η Νότια Κοινή Αγορά, στην οποία μετέχουν η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Παραγουάη και η Ουρουγουάη. Η συμμετοχή της Βενεζουέλας έχει ανασταλεί από τον Αύγουστο του 2017).
Έκρουσε ανοιχτές θύρες
Αλλά και η ίδια η ΕΕ, δια του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, δήλωσε τις προάλλες πως δύσκολα μια τέτοια συμφωνία θα επικυρωθεί εφόσον ο πρόεδρος της Βραζιλίας Μπολσονάρου δεν φρόντισε να διαφυλάξει τον «πνεύμονα της γης».
Δηλαδή, ο Τσίπρας έκρουσε ανοιχτές θύρες!
Στο μεταξύ όμως, η ΕΕ και η Mercosur είχαν καταλήξει (μετά από διαπραγματεύσεις 20 ετών) σε συμφωνία για μια ευρεία συνθήκη ελεύθερου εμπορίου στις 28 Ιουνίου 2019, δηλαδή επί πρωθυπουργίας Τσίπρα.
Αλλά τώρα θυμήθηκε να ζητήσει από τον Μητσοτάκη να καταγγείλει μια συμφωνία που υπεγράφη επί των ημερών του!
Διότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα λόγια να καταγγέλλει όλες αυτές τις συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου ως… «νέες μορφές προώθησης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης», αλλά όλα αυτά τα χρόνια έλαβε κανονικά μέρος στα συμβούλια υπουργών Εξωτερικού Εμπορίου που συζητούσαν το θέμα – και φυσικά δεν κατήγγειλε, απλώς κατέθετε κάποιους «προβληματισμούς».
Τότε μιλούσαν για «πολλά υποσχόμενες αγορές»
Για παράδειγμα. Στις 9 Νοεμβρίου 2018, ο κ. Τσίπρας, που τώρα σηκώνει πάλι τις παντιέρες, εκπροσωπήθηκε μια χαρά από τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Ηλία Ξανθάκο.
Οπότε και πληροφορηθήκαμε, μέσω του Αθηναϊκού Πρακτορείου, ότι «ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι συζητήσεις για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων με το Μεξικό και τις χώρες Mercosur (Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Παραγουάη), περιοχές που αποτελούν πολλά υποσχόμενη αγορά, μεταξύ άλλων, για τα ποιοτικά ελληνικά τρόφιμα».
Δηλαδή, όπως ενημερωθήκαμε, τότε μιλούσαν για «πολλά υποσχόμενη αγορά» για τα ελληνικά προϊόντα και απλά απαιτείτο πρόοδος σε θέματα όπως η αυξημένη προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων.
Και τέτοιες εκπροσωπήσεις υπήρξαν πολλές…
Ούτε καταγγελίες, ούτε τίποτε. Το αντίθετο! Επί ΣΥΡΙΖΑ μπροστά μας ανοίγονταν νέες αγορές. Όχι, όμως, επί Μητσοτάκη…
Πανηγύριζαν για τη… Mercosur!
Και υπάρχει και καλύτερο: Στις 2 του περασμένου Ιουλίου, πέντε μέρες πριν από τις εκλογές δηλαδή, ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Σταύρος Αραχωβίτης, πανηγύριζε διότι στο τελικό κείμενο της διεθνούς εμπορικής συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης – MERCOSUR, περιλαμβανόταν η πλήρης προστασία της ονομασίας «φέτα», καθώς και άλλων είκοσι γεωγραφικών ενδείξεων της χώρας μας, όπως το ούζο, το τσίπουρο, τα κρασιά, τα ελαιόλαδα, η μαστίχα Χίου, ο κρόκος Κοζάνης, η ελιά Καλαμάτας, η κονσερβόλιας Αμφίσσης, η κεφαλογραβιέρα, το μανούρι, η κορινθιακή σταφίδα Βοστίτσας!
Μάλιστα τότε, ο πρώην υπουργός είχε ευχαριστήσει «την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τους συνεργάτες μου και τα στελέχη του υπουργείου μου αλλά και τα συναρμόδια υπουργεία για αυτή την προσπάθεια που και μακρόχρονη και επίπονη ήταν αλλά είχε αίσιο και ελπιδοφόρο τέλος για τον αγροδιατροφικό τομέα της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που είχε εκδώσει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, «ο τομέας των αγροδιατροφικών προϊόντων της ΕΕ θα επωφεληθεί από τη μείωση των υφιστάμενων υψηλών δασμών που επιβάλλει η MERCOSUR στα εξαγωγικά προϊόντα της ΕΕ, και συγκεκριμένα στις σοκολάτες και τα είδη ζαχαροπλαστικής (20%), τους οίνους (27%), τα οινοπνευματώδη ποτά (20-35%) και τα αναψυκτικά (20 έως 35%). Μάλιστα, όπως σημειώνει η συμφωνία θα προβλέπει, επίσης, την άνευ δασμών πρόσβαση, με την επιφύλαξη ποσοστώσεων, για τα γαλακτοκομικά προϊόντα της ΕΕ (σημερινός δασμολογικός συντελεστής 28%), ιδίως για τα τυριά».
Επίσης, «προβλέπεται από τις χώρες MERCOSUR να θεσπίσουν νομικές εγγυήσεις που θα προστατεύουν από τις απομιμήσεις 357 ευρωπαϊκά προϊόντα διατροφής και ποτά υψηλής ποιότητας που αναγνωρίζονται ως γεωγραφικές ενδείξεις, όπως είναι η Φέτα (Ελλάδα) το Tiroler Speck (Αυστρία), το Fromage de Herve (Βέλγιο), η Munchener Bier (Γερμανία), το Comte (Γαλλία), το Prosciutto di Parma (Ιταλία), η Polska Wodka (Πολωνία), το Queijo S. Jorge (Πορτογαλία), το Tokaji (Ουγγαρία) ή το Jabugo (Ισπανία)».
Και, όπως κατέληγε το υπουργείο στην ανακοίνωσή του, «η συμφωνία θα απελευθερώσει σε μεγάλο βαθμό το εμπόριο αγαθών. Όσον αφορά ιδιαίτερα στα γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα οι δασμοί θα εξαλειφθούν σταδιακά στο 93% των δασμολογικών κλάσεων που αφορούν τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων διατροφής στην ΕΕ. Οι γραμμές αυτές αντιστοιχούν στο 95% της αξίας των εξαγωγών των γεωργικών προϊόντων της ΕΕ. Η ΕΕ αντίστοιχα θα ελευθερώσει το 82% των γεωργικών εισαγωγών, ενώ οι υπόλοιπες εισαγωγές θα υπόκεινται σε μερικές δεσμεύσεις ελευθέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των δασμολογικών ποσοστώσεων για πιο ευαίσθητα προϊόντα με πολύ μικρό αριθμό προϊόντων που αποκλείονται συνολικά».
Λόγια του αέρα, αλλά ούτε λέξη περί Mercosur!
Συγγνώμη, αλλά τι ακριβώς θέλει τώρα ο κ. Τσίπρας να καταγγείλει ο κ. Μητσοτάκης; Αυτά που ο ίδιος διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε; Αυτά που ο ίδιος παρουσίαζε ως επιτυχίες της κυβέρνησής του πέντε μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές;
Και σε ποια ομιλία ή παρουσία του είχε συνδέσει τη συγκεκριμένη συμφωνία με το περιβάλλον;
Δεν ακούσαμε λέξη (για να χρησιμοποιήσω την έκφρασή του) ούτε όταν τον Σεπτέμβριο του 2017 υποδέχθηκε στα Χανιά, στο Φόρουμ «Καθαρή Ενέργεια για τα Νησιά της Ε.Ε.», τον προερχόμενο από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα Επίτροπο Κλιματικής Αλλαγής και Ενέργειας Μιγκέλ Αρίας Κανέτε, ούτε όταν έλαβε μέρος (στις 30 Νοεμβρίου 2015) στην Παγκόσμια Σύνοδο για το Κλίμα στο Παρίσι.
Στο Παρίσι μάλιστα, είπε τις γνωστές «γενικότητες» (για να χρησιμοποιήσω λέξη του σημερινού αρμόδιου τομεάρχη του κ. Φάμελλου), ου μην αλλά και «επαναστατικότητες» με πολλά «πρέπει» περί «ιστορικής καμπής», «οικολογικής συνείδησης», «νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που κλέβει το μέλλον των παιδιών μας», επειδή «διαβρώνει συνεχώς την περιβαλλοντική και οικολογική βάση της κοινωνικής αναπαραγωγής», καθώς και περί «διαδικασίας οικολογικού μετασχηματισμού των κοινωνιών μας», που «είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κοινωνική αλλαγή, με την προοπτική μιας παγκόσμιας κοινότητας χωρίς ανισότητες». Διότι, είχε πει ο κ. Τσίπρας, «δεν μπορούμε να λαμβάνουμε πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον αυτού του πλανήτη, με βάση τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Δεν μπορούμε να παραχωρήσουμε τη ζωή μας στις αγορές και τις πολυεθνικές εταιρείες».
Λόγια του αέρα δηλαδή, όπως είχε τότε επισημάνει η Greenpeace, αναφέροντας:
«Οτιδήποτε άλλο που δεν αποτελεί τη συμβολή ενός κυρίαρχου έθνους στην παγκόσμια προσπάθεια για τη συγκράτηση της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 1,5 °C, αποτελεί λεκτική πλειοδοσία».
Και βέβαια, η λέξη Mercosur δεν είχε διαβεί το έρκος των οδόντων του κ. Τσίπρα ούτε όταν, δύο χρόνια αργότερα, στις 12 Δεκεμβρίου 2017, πήγε πάλι στο Παρίσι, πάλι σε Διάσκεψη Κορυφής για το Κλίμα. Απλά μας είχε πει ότι δεσμεύτηκαν ότι θα… ξαναδεσμευτούν!
Τελικά είναι προφανές ότι ο τυχοδιωκτισμός και η προπαγάνδα δεν έχουν όρια…
*Βουλευτής Β΄ Αθηνών Νότιου Τομέα Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
