Ο Γεώργιος Παπανδρέου δημιούργησε μία πολιτική δυναστεία, ο Ανδρέας Παπανδρέου μεγαλούργησε και ο Γιωργάκης σπατάλησε όλο το πολιτικό κεφάλαιο των Παπανδρέου. Ο κόσμος δεν τιμώρησε τον Γιώργο επειδή συμπεριφέρθηκε ως πρίγκηπας. Στους ψηφοφόρους αρέσουν οι πρίγκιπες και τα παραμύθια. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχασε επειδή ξέχασε τι είχε συμβεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν το μήνυμα αυτό το έχει πάρει και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Πόσο κοντά ή μακριά βρίσκεται από τον Αλέξη Τσίπρα.
Θα πείτε ότι έχει μείνει άλλη μία Κυριακή. Αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αποφασίσει, τελικά, να αποσυρθεί από την κούρσα. Πολιτικά ο Γιώργος έχει ήδη χάσει, ακόμη και αν καταφέρει το θαύμα την ερχόμενη κυριακή. Θα είναι για πάντα αυτός που έχασε καθαρά στον πρώτο γύρο και αποδοκιμάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του. Δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε υποψήφιος. Ήταν ο κληρονόμος, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου…
Το κόμμα με τον Γιώργο Παπανδρέου θα είναι μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Η προοπτικής της … προοδευτικής διακυβέρνησης δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Δεν θα είναι το ίδιο ΚΙΝΑΛ με αυτό που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια. Και κάπως έτσι θα επιστρέψουμε στα σενάρια που υπήρχαν κατά την προεκλογική περίοδο (τα οποία και είχαμε αναφέρει) και που ήθελαν τον Γιώργο Παπανδρέου αντιπρόεδρο σε μία μελλοντική … προοδευτική κυβέρνηση. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχασε απλά μια πολιτική μάχη. Τον κατάπιε στην κυριολεξία η … προοδευτική διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ο δεύτερος μεγάλος ηττημένος. Ο ίδιος και οι επιτελείς του δεν κατάλαβαν ότι οι ψηφοφόροι τους ήθελαν κάτι περισσότερο από την ανάσυρση της ταμπέλας του ΠΑΣΟΚ από τα υπόγεια της Χαριλάου Τρικούπη. Υπήρχε ένα αίτημα ανανέωσης που δεν ικανοποιήθηκε. Ο πολιτικός λόγος του Ανδρέα δεν έπεισε. Είχε την ευκαιρία να το κάνει, αλλά δεν το έκανε. Η ήττα του Ανδρέα Λοβέρδου σηματοδοτεί και κάτι ακόμη: Τη διάλυση του μετώπου του «ναι» που συγκροτήθηκε το καλοκαίρι του 2015. Αυτό πλέον δεν υφίσταται. Κάτι που ανοίγει τον δρόμο για την απενεχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση…
Και ερχόμαστε στον Νίκο Ανδρουλάκη. Μέχρι στιγμής δεν τον έχουμε ακούσει. Όχι, γιατί τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν πρόθυμα να φιλοξενήσουν τις απόψεις του, αλλά διότι ο ίδιος προτίμησε να μιλήσει περισσότερο στο κομματικό του ακροατήριο. Αυτό του έδωσε την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ. Δεν του εξασφαλίζει, όμως, την αύξηση των ποσοστών του κόμματός. Δεν είναι βέβαιο! Ο κόσμος θα ακούσει και θα κρίνει.
Το πιο κρίσιμο, πάντως, είναι η στάση που θα κρατήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά από τις πρώτες εκλογές. Πόσο κοντά ή μακριά, δηλαδή, βρίσκεται από τον Αλέξη Τσίπρα. Κι είναι κρίσιμο αυτό το ερώτημα, αφού θα κρίνει πολλά για τη σύσταση των μελλοντικών κυβερνήσεων. Κάτι που το γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας. Άλλωστε, είναι ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσει να καλύψει τη διαφορά του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα έχει πιθανότητες να το καταφέρει μόνο αν καταπιεί και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Θα το καταφέρει;
Θανάσης Μαυρίδης
