Ο Αλέξης Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη ήταν καλός! Μίλησε στο ακροατήριο που ήθελε να απευθυνθεί κι αυτό το ακροατήριο τον αποθέωσε. Ο Αλέξης στην Θεσσαλονίκη έκανε τις επιλογές του. Διέψευσε όσους πίστευαν στην μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, κάνοντας σαφές ότι ο ίδιος επέλεξε πάλι τον δρόμο του λαϊκισμού. Διευκολύνει πολιτικά τον Κυριάκο, αλλά ναρκοθετεί το μέλλον της χώρας.
Ο δρόμος της ανάπτυξης χρειάζεται μια ευρύτατη πολιτική συναίνεση. Οι επενδυτές θέλουν να ξέρουν σε ποιο οικονομικό περιβάλλον βάζουν τα χρήματά τους. Ο Αλέξης Τσίπρας του 2012 ή του 2014 δεν προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού στην διεθνή επενδυτική κοινότητα. Ποιος θέλει να έχει την τύχη που επιφύλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ στις επενδύσεις του Ελληνικού και της Χαλκιδικής; Όταν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας σηκώνει το λάβαρο της μάχης κατά του… νεοφιλελευθερισμού, με το σύνθημα «αυξάνουμε τους μισθούς και έτσι φέρνουμε την ανάπτυξη», οι επενδυτές αποφασίζουν να πάνε σε χώρες που δεν υφίσταται κυνηγητική περίοδος για τον Μινώταυρο.
Ο Αλέξης Τσίπρας, που ως πρωθυπουργός ήταν το delivery boy των εγχώριων και διεθνών συμφερόντων, αποφασίζει ως αρχηγός της αντιπολίτευσης να ξαναφορέσει το αμπέχονο της επανάστασης.
Είναι μια στρατηγική που πιστεύει ότι τον ωφελεί πολιτικά, αλλά είναι σίγουρα ένα κακό σενάριο για την ίδια την χώρα. Τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Ίσως να σκέφτηκαν ότι με αυτό τον τρόπο ακυρώνουν την κεντρική ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι η χώρα θα βγει από την κρίση μέσα από τον δρόμο των επενδύσεων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με αυτή τους την στάση βάζουν εμπόδια στην πολιτική της ανάπτυξης. Αλλά στο τέλος δεν θα μπορέσουν να την αποτρέψουν! Το αντίθετο, θα χρεωθούν αυτή την προσπάθεια ναρκοθέτησης του οικονομικού τοπίου.
Αρκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει την δουλειά του! Είναι αλήθεια ότι η συναίνεση θα έφερνε μια έκρηξη επενδύσεων πιο γρήγορα απ' ότι θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος κάτοικος αυτής της χώρας. Σκεφτείτε πόσο θα μετρούσε στο εξωτερικό μία κοινή συνέντευξη τύπου Μητσοτάκη – Τσίπρα, με θέμα τις επενδύσεις και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η Ελληνική Πολιτεία έναντι των επενδυτών. Αλλά τα πράγματα δεν μπορούν να εξελιχτούν έτσι. Δεν εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την συχνότητα.
Μπορεί να προχωρήσει μόνη της η κυβέρνηση; Ναι! Με την προϋπόθεση ότι θα ακολουθήσει μία πολιτική μεγάλων και πραγματικών μεταρρυθμίσεων και μάλιστα με έναν εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό. Non stop. Κι ας μείνει τότε ο κ. Τσίπρας μόνος του να παραμιλάει για τον Μινώταυρο του… νεοφιλελευθερισμού. Σήμερα συσπειρώνει με την γλώσσα του λαϊκισμού ένα κομμάτι του ελληνικού λαού που νιώθει ότι βρίσκεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο περιθώριο. Όταν η πολιτική του κ. Μητσοτάκη αρχίσει να αποδίδει καρπούς, τότε το ακροατήριο του κ. Τσίπρα θα διασπαστεί και ο αριθμός των πιστών ακολούθων του θα συρρικνωθεί.
Ο κ. Τσίπρας έκανε στην Θεσσαλονίκη τις επιλογές του. Νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο θα κόψει δρόμο προς την εξουσία. Κάνει ένα ακόμη λάθος. Υποτίμησε την δυναμική του κ. Μητσοτάκη την Άνοιξη και δεν έκανε τις εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές. Υποτιμά τώρα την αντίληψη του ελληνικού λαού και νομίζει ότι δεν θα καταλάβει το σχέδιο δολιοφθοράς της ελληνικής οικονομίας. Ο κ. Τσίπρας έχει δοξαστεί από τους οπαδούς του ως ο εμπνευσμένος ηγέτης της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα είναι ένα υπερτιμημένο πολιτικό προϊόν. Χρήσιμος αντίπαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ατυχής συγκυρία για την χώρα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
