Οι εξελίξεις στην ΔΗΣΥ θα κρίνουν ποιος θα ηγηθεί της κεντροαριστεράς, ποιος θα κληρονομήσει το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Θα είναι η ΔΗΣΥ ή ο Αλέξης Τσίπρας; Μέχρι στιγμής οι υποψήφιοι στην κούρσα της ΔΗΣΥ δεν έχουν πείσει. Μακάρι να συνέβαινε κάτι άλλο, αλλά, δυστυχώς για όλους μας, δεν συμβαίνει. Από την άλλη, αυτό μένει να αποδειχτεί από την μαζικότητα της διαδικασίας.
Αν στα ξαφνικά δούμε να προσέρχονται στις εκλογές 300.000 άνθρωποι, θα είμαστε υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουμε. Να πούμε ότι κάναμε λάθος. Και οι 200.000 ψηφοφόροι θα κάνουν την εκλογή της νέας ηγεσίας μία αξιοπρόσεκτη πολιτική διεργασία. Οτιδήποτε πιο κάτω από αυτό θα επιβεβαιώσει αυτό που φανταζόμαστε: Οι εκλογές αυτές δεν συγκινούν τα πλήθη...
Η αλήθεια είναι ότι η καχυποψία περισσεύει. Δεν ευθύνονται, όμως, οι ψηφοφόροι γι αυτό. Όταν στο έτος 2017 δεν μπορεί ένα κόμμα εξουσίας να εξασφαλίσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία, τότε δείχνει ότι απέχει πολύ από το να γίνει αυτό που ευαγγελίζεται. Δηλαδή, ένα σύγχρονο και ανοικτό κόμμα. Όταν συγκροτείται ένας νέος πολιτικός φορέας, είναι αδιανόητο τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια να διατηρούν στην συνέχεια ξεχωριστές... κοινοβουλευτικές ομάδες. Είναι σαν να δηλώνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον. Σαν να γίνεται ένας γάμος, αλλά ο γαμπρός και η νύφη να αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να ζήσουν υπό κοινή στέγη. Τι θα πείτε; Ότι ο γάμος αυτός δεν θα μακροημερεύσει. Κι επιτέλους! Όταν η Φώφη δεν εμπιστεύεται τον Σταύρο και ο Σταύρος την Φώφη, πως είναι δυνατόν να ζητούν ύστερα από τον κόσμο να τους εμπιστευτεί;
Ας βγουν έξω οι υποψήφιοι κι ας ρωτήσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους ποια είναι η εικόνα που έχει δημιουργηθεί. Θα τους πουν πάνω – κάτω τα εξής: Αν κερδίσει η Φώφη, θα φύγει ο Σταύρος και ο δήμαρχος. Αν κερδίσει ο Σταύρος, το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει μόνο του. Αν κερδίσει ο δήμαρχος, ίσως φύγουν και η Φώφη και ο Σταύρος. Με τον Ανδρουλάκη ίσως υπάρχει μία ελπίδα να μείνουν όλοι μαζί, αλλά κι αυτό συζητείται. Και τέλος πάντων, έτσι δεν γίνεται δουλειά. Απλά καταναλώνεται πολύτιμος για όλους χρόνος.
Αυτή είναι η εικόνα που έχει δημιουργηθεί. Είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει. Και καταλαβαίνουμε ότι δεν τους αρέσει (οτιδήποτε άλλο θα ήταν αρρωστημένο), αλλά δεν βλέπουμε και να κάνουν κάτι. Να προσπαθούν να πείσουν ότι θα είναι όλοι εκεί και την επόμενη ημέρα και ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο νικητής. Πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι σε αυτό τον κόσμο. Αν χάσουν, αν δεν καταφέρουν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, θα υπάρξει κάποιος άλλος που θα θελήσει να επωφεληθεί από την ήττα τους.
Είναι η εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας πλασάρει ένα νέο προφίλ: Του μετανοημένου, του μεταμορφωμένου, του ανθρώπου που έμαθε από τα λάθη του και είναι έτοιμος να κάνει την μεγάλη υπέρβαση: Να εγκαταλείψει τις αριστερές συσπειρώσεις για να μπει στην μεγάλη οικογένεια της σοσιαλδημοκρατίας. Ας μην έχουν ψευδαισθήσεις εκεί στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι. Ο Αλέξης Τσίπρας αυτή την στιγμή είναι πιο κοντά από αυτούς στην διεκδίκηση του τίτλου κι ας μην συμμετέχει... επίσημα στην κούρσα για την προεδρεία της ΔΗΣΥ.
Μία ισχυρή ΔΗΣΥ θα ανέτρεπε πλήρως το πολιτικό σκηνικό και θα έστελνε τον ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδα... ΠΑΣΟΚ. Αλλά κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Ας μας διαψεύσουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι. Ας συμμετέχουν μαζικά, ας δείξουν ότι ενδιαφέρονται. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι δεν θα είναι πολλοί εκείνοι που θα θυσιάσουν ένα πρωινό για κάτι που δεν έχει πείσει ακόμη ούτε καν αυτούς που διεκδικούν την ηγεσία του νέου φορέα.
Θανάσης Μαυρίδης
