Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, ο θεωρούμενος μεγαλύτερος επιστήμονας του 20ου αιώνα, είχε ερωτηθεί σε μια συνέντευξη ποιο πρόβλημα απ' όσα συνάντησε στην ζωή του ήταν το δυσκολότερο. Και ο νομπελίστας είχε απαντήσει με την ακόλουθη σημαδιακή φράση: «Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο, είναι να καταλάβει κανείς πως λειτουργεί ο φόρος εισοδήματος.» Και ο άνθρωπος ζούσε στην Αμερική όπου όλα είναι απλά και ευεξήγητα, για σκεφτείτε να ζούσε στην Ελλάδα.
Θα μου πείτε πως αν ο Αλβέρτος ζούσε στην Ελλάδα, με τις μαθησιακές δυσκολίες που είχε στα πρώτα μαθητικά του χρόνια, το πολύ-πολύ να είχε καταλήξει χαμάλης σε καμιά λαχαναγορά να κουβαλά καφάσια. Οπότε οι φράσεις του περί φόρων και εισφορών, όσο σοφές κι αν ήταν δεν θα μνημονεύονταν σε μας τους νεώτερους, που συνεχίζουμε πάντως να θεωρούμε τα κρατικά συστήματα είσπραξης εξίσου ακαταλαβίστικα με την θεωρία της σχετικότητας.
Θα αναρωτηθείτε τι μ' έπιασε σήμερα και φιλοσοφώ μέσω ιστορικών παραδειγμάτων, όταν γύρω μου γίνεται της κακομοίρας με το μεταναστευτικό, τον πόλεμο του Χρυσοχοίδη με τους Ρουβίκωνες, την διαμάχη για την διανομή του μερίσματος και τα ελληνοτουρκικά. Μ' έπιασε διότι επιμένω ότι στο φορολογικό θα δοθεί η μητέρα των μαχών η οποία θα κρίνει αν ο τόπος θα κάνει δυο-τρία βήματα μπροστά και αν η κυβέρνηση του Κυριάκου θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές.
Το μεταναστευτικό είναι μεν τεράστιο πρόβλημα που ενεργοποιεί λογιών-λογιών ένστικτα και αντιδράσεις που θα μας ακολουθήσουν για χρόνια, έχει όμως διαμορφωθεί και μια λαϊκή συνείδηση ότι πραγματική λύση δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει και λύση με τον καουμπόι Τούρκο που έχουμε απέναντι. Ο Έλληνας αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι αυτά είναι ακανθώδη προβλήματα με υφέσεις και εξάρσεις, με τα οποία θα ζήσει και θα πεθάνει παρέα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα ζητήματα δημόσιας τάξης. Με τα πανεπιστήμια, τα Εξάρχεια ή τις κλοπές και τις ληστείες. Ξέρει ότι μηδενισμός παραβατικών συμπεριφορών δεν θα υπάρξει ποτέ ούτε στην ελληνική κοινωνία, ούτε διεθνώς. Δεν απαιτεί λοιπόν πλήρη λύση, απαιτεί βεβαίως ειλικρινή προσπάθεια των κυβερνώντων προς την σωστή κατεύθυνση και αυτό θα κρίνει όταν θα πάει στις κάλπες.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, οι Έλληνες απαιτούν από την κυβέρνηση του Κυριάκου να βρει λύση στο οικονομικό της. Αν τα επόμενα δυο χρόνια δεν φύγει προς τα πάνω η οικονομία, αν δεν έρθουν ορατά μεγάλες επενδύσεις, αν δεν αρχίσουν να βρίσκουν δουλειές τα νέα παιδιά, τότε ο κόσμος θα τον τιμωρήσει σκληρά. Κι επειδή η κρίση δίδαξε τους Έλληνες ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν αυξήσεις μισθών και συντάξεων δίχως ανάπτυξη της χώρας, το μόνο όπλο που απομένει στον Κυριάκο είναι το φορολογικό.
Σοβαρές μειώσεις φόρων, απλουστεύσεις φορολογικής νομοθεσίας, γρήγορες επιστροφές φόρων σε όποιους τους δικαιούνται, φορολογικές ελαφρύνσεις σε όποιους πρωτομπαίνουν στην αγορά εργασίας ή στήνουν για πρώτη φορά επιχείρηση, αυτά είναι που θα φέρουν ορατά αποτελέσματα στο σύνολο της οικονομίας και στην ευημερία των νοικοκυριών. Αυτό είναι το μεγάλο μέτωπο του Κυριάκου (και του Σταϊκούρα ασφαλώς) που θα κρίνει την μακροημέρευση αυτής της κυβέρνησης. Διότι σε όλα τα άλλα μέτωπα μπορεί να αρκεί μια καλή ειλικρινής προσπάθεια, στο μέτωπο της οικονομίας ο κόσμος δεν θα συμβιβαστεί παρά μόνο με την ευδιάκριτη επιτυχία.
Να λοιπόν γιατί θυμήθηκα τον Αϊνστάιν που έλυσε όλα τα προβλήματα του σύμπαντος, αλλά έτρεμε μπροστά στην πολυπλοκότητα και την ασυναρτησία του φορολογικού συστήματος. Το μόνο θετικό είναι ότι ο Σύριζα φόρτωσε τόσο πολύ και τόσο παράλογα τις φορολογικές υποχρεώσεις του πολίτη, που δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομπελίστας για να πάει καλύτερα απ' τον Ευκλείδη. Αρκεί να ξέρει πρόσθεση-αφαίρεση, άντε και την προπαίδεια.
