Σε μια εποχή εκλογίκευσης, αποϊδεολογικοποιημένου πολιτικού αχταρμά και ανιστορικών συγκλίσεων, ντρέπεσαι, σχεδόν, να εξάρεις τη γενναιότητα του Ρώσου ακτιβιστή Αλεξέι Ναβάλνι. Κι όποιος το αποτολμήσει πρέπει πρώτα να γίνει δηλωσίας εξηγώντας ότι κατανοεί ότι ίσως και ο Ναβάλνι να εξυπηρετεί συμφέροντα (μήπως τον έχουν βάλει οι Αμερικανοί; Οι Γερμανοί;). Αλλιώς, κινδυνεύει να τον περάσουν για ιδεολόγο μια λέξη που στις μέρες μας είναι συνώνυμη του αφελή, του χαζού.
Λες και η πολιτική δεν είναι μια οργανωμένη αντιπαράθεση για τη διεκδίκηση συμφερόντων, ατομικών και συλλογικών αλλά μια θρησκευτική τελετουργία στην οποία συμμετέχουν άτομα και ομάδες (κόμματα) με μόνο στόχο την κατάληψη της εξουσία, όχι για να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές ωφέλιμες για τα συμφέροντα των πολλών όπως αυτοί μετρήθηκαν στην κάλπη αλλά για να νέμονται επ ωφελεία τους τους πόρους του κράτους με πρόσχημα την ηθική τους υπεροχή έναντι του αντιπάλου.
Ο Αλεξέι Ναβάλνι είναι ήρωας.
Επέστρεψε στην πατρίδα του για να συνεχίσει τον αγώνα ως αρχηγός της αντιπολίτευσης ενώ οι μυστικές υπηρεσίες της αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν.
Κι αν η Δύση σπεύδει να σταθεί στο πλευρό του τα πράγματα στη Ρωσία είναι πολύ διαφορετικά.
Σε πρόσφατο άρθρο της (15.1.2021) στο Project Syndicate η Ekaterina Kotrikadze, ανταποκρίτρια στο Dozhd TV, το μοναδικό τηλεοπτικό κανάλι που έχει μείνει ανεξάρτητο στη Ρωσία, επικαλείται μια έρευνα της έγκριτης μη κυβερνητικής εταιρείας ερευνών Levada Centre σύμφωνα με την οποία μόλις το 61% των Ρώσων δηλώνει ότι «έχει ακούσει κάτι» για την υπόθεση της δηλητηρίασης του Ναβάλνι ενώ μόλις ένα 17% δηλώνει ότι έχει παρακολουθήσει την υπόθεση αυτή συστηματικά. Ένα 30% δηλώνει ότι ο Ναβάλνι δεν δηλητηριάστηκε και πιστεύει ότι η υπόθεση είναι σκηνοθετημένη κι ένα 19% συμφωνεί με τη θέση ότι η όλη ιστορία είναι μια δολοπλοκία των δυτικών δυνάμεων. Μόλις ένα 15% δηλώνει ότι θεωρεί ότι η υπόθεση της δηλητηρίασης του Ναβάλνι είναι μια καθαρή απόπειρα των ρωσικών αρχών να εξαφανίσουν ένα πολιτικό αντίπαλο του Πούτιν.
Σύμφωνα με την ερμηνεία της δημοσιογράφου η δημοσκόπηση δείχνει ότι η πλειοψηφία των Ρώσων παρακολουθεί αποκλειστικά κρατικά κανάλια αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν ενδιαφέρεται.
Όταν ένας λαός έχει βρεθεί από τους Τσάρους στα Σοβιέτ κάνοντας ένα μικρό, ταραχώδες δημοκρατικό διάλειμμα δεν έχει προλάβει να αναπτύξει δημοκρατικά ανακλαστικά. Ακόμα και οι πολίτες των δυτικών χωρών ούτε αντιλαμβάνονται ούτε βιώνουν τη δημοκρατία με τον ίδιο τρόπο και ας προσέρχονται όλοι στις κάλπες κι ας εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις στην εξουσία.
Το θέμα είναι πως τοποθετούνται οι δυτικές κυβερνήσεις απέναντι στο φαινόμενο Πούτιν και πόσο έχουν κινητοποιηθεί για να πατάξουν τη ρωσική επιρροή στα του οίκου τους. Η προεδρία Τραμπ ήταν και σε αυτό καταστροφική.
Στη χώρα μας ο Βλαντιμίρ Πούτιν απολαμβάνει αρκετά μεγάλης δημοφιλίας ως τοτέμ όλων των αντιδραστικών, νεοσυντηρητικών και θρησκόληπτων ομάδων στα δεξιά αλλά και τα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Ο πουτινισμός είναι μια πολιτική παθογένεια που έχει προσβάλλει και τα προπύργια της δυτικής δημοκρατίας, πόσο μάλλον αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων.
Ο πεισματικός αγώνας του Αλεξέι Ναβάλνι αφορά όλη τη Δύση και πάνω απ’όλα εμάς εδώ στην Ελλάδα, τουλάχιστον όσους έχουμε ταχθεί κατά των δυνάμεων της αντιμεταρρύθμισης και του πολιτισμικού σκοταδισμού, Τους αντιμετωπίζουμε με επιείκεια ενώ θα έπρεπε να έχουμε κηρύξει ανένδοτο αγώνα εναντίον τους. Ήρθε η ώρα η στάση μας να αλλάξει.
