Βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι από σήμερα Δευτέρα ελάχιστα σχολεία θα συνεχίσουν να κάνουν κατάληψη και ως αύριο ή μεθαύριο ο αριθμός τους θα μηδενιστεί. Τώρα το στοίχημα για το υπουργείο παιδείας είναι να εφαρμόσει κατά γράμμα την απόφαση για αναπλήρωση όλων των χαμένων ωρών. Διότι εγώ ξέρω γυμνάσιο που ήδη έχει δύο βδομάδες κατάληψη, δηλαδή του λείπουν ήδη δέκα ολόκληρες μέρες διδασκαλίας. Για να δούμε.
Ξέρετε τι σημαίνει δέκα μέρες αναπλήρωση; Η μία περίπτωση είναι να αρχίσουν από σήμερα 5 Οκτώβρη τα μαθήματα και να μην σταματήσουν καθόλου για έξι συνεχείς βδομάδες. Να ξανακάτσουν δηλαδή για Σαββατοκύριακο στις 13 Νοεμβρίου. Η άλλη περίπτωση είναι να χάσουν ένα Σαββατοκύριακο τον Οκτώβριο, ένα τον Νοέμβριο κι ένα τον Δεκέμβριο, αλλά να χάσουν και τέσσερις μέρες από τις διακοπές των Χριστουγέννων, δηλαδή να ανοίξουν αυτά τα σχολεία αμέσως μετά την πρωτοχρονιά. Τώρα θα δούμε πόσα αχλάδια βάζει ο σάκος.
Θα μου πείτε ότι μιλώ για τις μέρες αναπλήρωσης με ένα αίσθημα χαιρεκακίας. Λάθος αγαπητοί μου. Αν τα παιδιά εξασκούνται στους κοινωνικούς αγώνες και στην αγωνιστική στάση ζωής (όπως διαβάζω από διάφορους υποστηριχτές τους), τότε πρέπει να εξασκηθούν σε όλο το πακέτο κι όχι μόνο στο σκέλος των δικαιωμάτων τους. Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει και για τις υποχρεώσεις τους, για το κόστος που έχει κάθε αγώνας και για την ηθική που κουβαλάει για να έχει το δικαίωμα να ονομάζεται αγώνας.
Ας μάθουν λοιπόν τα παιδιά ότι ο εργαζόμενος που συνειδητά σηκώνει το χέρι του και ψηφίζει απεργία στο εργοστάσιο του, έχει επίγνωση ότι κατά την διάρκεια της απεργίας δεν θα πληρωθεί. Είναι το κόστος του αγώνα. Από τους μαθητές κανείς δεν ζητά να πληρώσουν κάτι σε χρήμα, να μάθουν όμως ότι θα πληρώσουν σε χρόνο, σε Σαββατοκύριακα ή σε μέρες εορτών. Παρόμοιο μάθημα πρέπει να πάρουν και όλοι οι υπόλοιποι που εμπλέκονται στον κύκλο της παιδείας και βάζουν μπροστά τα παιδάκια, είτε για να κάνουν αυτοί πολιτικά παιχνίδια, είτε απλώς για να λουφάρουν.
Και τέλος πάντων, να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι τα καλόπαιδα που στο συλλαλητήριο φώναζαν το σύνθημα «το νου σου Κεραμέως, μη σου ρίξω κανά πέος» κι έπειτα το κρέμασαν και σε πανό έξω από σχολείο, ούτε αγώνα κάνουν, ούτε νεανικά ιδανικά πρεσβεύουν, ούτε έχουν την παραμικρή σκασίλα για μέτρα προστασίας, μικρότερες τάξεις ή περισσότερους καθηγητές. Κάτι κακομαθημένα μαγκάκια είναι που βρίσκουν και τα κάνουν, τραβώντας σαν βαρίδι τα παιδιά όλου του κόσμου, ειδικά των φτωχών, προς τον βυθό.
