Όταν η βενζινάκατος, άδεια πια, απομακρυνόταν από το νησί του Νέγρου, κανείς δεν ανησύχησε. Δέκα άνθρωποι, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, καλεσμένοι ενός άγνωστου αμφιτρύωνα, υπολόγιζαν σε διακοπές λίγων ημερών, που θα τους έμεναν αλησμόνητες. Ωστόσο ο φιλόξενος αλλά εκκεντρικός ιδιοκτήτης του ερημικού νησιού, απέφυγε να κάνει την εμφάνισή του και μόνο το βράδυ θα επεδίωκε μια κάπως ιδιόρρυθμη επαφή με τους καλεσμένους του.
Οι δέκα μικροί νέγροι είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι. Δανειστήκαμε τον πρόλογό μας από την επιφυλλίδα της έκδοσης Λυχνάρι. Η υπόθεση έχει ως εξής: Ένας πλούσιος οικοδεσπότης προσκάλεσε δέκα ανθρώπους διαφορετικής κοινωνικής προέλευσης, όπως έχουμε ήδη πει, στο σπίτι του, το οποίο βρίσκεται απομονωμένο στην κορυφή ενός βουνού. Οι δέκα καλεσμένοι υπολόγιζαν σε μερικές μέρες διακοπών. Δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα τους περίμενε στην συνέχεια.
Ο καθένας από αυτούς έκρυβε μια σκοτεινή πλευρά στο παρελθόν του καθώς είχε συμβάλει με τον τρόπο του στο θάνατο ενός αθώου ανθρώπου. Ο μυστηριώδης οικοδεσπότης την ανακάλυπτε και ακολουθώντας με εμμονή τα λόγια του παιδικού τραγουδιού «δέκα μικροί νέγροι», άρχισε να τους εξουδετερώνει έναν-έναν. Ο δολοφόνος βρισκόταν ανάμεσα στους οκτώ άγνωστους μεταξύ τους καλεσμένους και τους δύο υπηρέτες. Ποιος είναι όμως;
Περισσότερα δεν λέμε! Να πάτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα. Να ζήσουν και οι εκδότες! Μπορούμε, όμως, να σκεφτούμε ότι ο σεναριογράφος του Μαξίμου έχει μία λατρεία στην Αγκάθα. Γιατί δέκα κατηγορούμενοι και όχι έντεκα ή οκτώ; Μήπως γι αυτό συμπεριέλαβαν τον Πικραμμένο σε αυτόν τον μακρύ κατάλογο; Για να τους βγει ο αριθμός;
Ποιος μπορεί να είναι ο άγνωστος αμφιτρύωνας; Με αυτά και με εκείνα, πάντως, μας έχουν βάλει στο παιγνίδι. Κι ενώ στους δέκα μικρούς νέγρους της Αγκάθα ο θεατής αναρωτιέται ποιος είναι ο δολοφόνος και ποιο θα είναι το επόμενο θύμα, στην παράσταση του Μαξίμου θα αναρωτιόμαστε ποιος από τους δέκα κατηγορούμενους τα πήρε και ποιος θα “σπάσει” πρώτος. Θέαμα στην μία, θέαμα και στην άλλη...
Κυρίες και κύριοι καθίστε αναπαυτικά στις καρέκλες σας, η παράσταση αρχίζει! Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Το κατηγορητήριο θα ακολουθήσουν εντολές για ανοίγματα λογαριασμών. Με άλλα λόγια το σόου καλά θα κρατήσει με τις δικογραφίες να πηγαίνουν και να έρχονται. Οι πραιτοριανοί θα καθυβρίζουν καθημερινά τους «παλαιούς» ως κλέφτες και η ζωή θα συνεχιστεί μέχρι τις κάλπες σε αυτό τον ρυθμό. Πιθανότατα να πέσουν μέσα στην σούπα και μερικά ακόμη σκάνδαλα, αν και εφόσον οι μάγειρες κρίνουν ότι χρειάζεται να συμβεί αυτό για να τονωθεί το ενδιαφέρον του κοινού.
Το κακό είναι ότι στις αναμετρήσεις μεταξύ καφενείου και ανωτάτης κηπευτικής, κερδίζει συνήθως το καφενείο. Πόσο μάλλον όταν στην μέση υπάρχουν λεφτά, συνωμοσίες, ίντριγκες, μυστικά, ψέμματα και το δικαίωμα του καθενός να λέει την... άποψή του. Δεν θα κερδίσει απλά το καφενείο! Θα είναι ο απόλυτος θρίαμβος του. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η παρέα της κάτω πλατείας να ξαναπάρει την υπόθεση της εξουσίας στα χέρια της. Ότι χρησιμοποιεί την λογική της πάνω πλατείας (όλοι μαζί τα φάγατε) είναι μία μικρή λεπτομέρεια. Στα δικά τους μάτια.
Κυρίες και κύριοι, μπορεί να νομίζετε ότι μπήκατε στο θέατρο για να δείτε τους δέκα μικρούς νέγρους της Αγκάθα Κρίστι. Νομίζετε, πράγματι. Στην πραγματικότητα είμαστε όλοι μαζί παγιδευμένοι στην αρένα του τσίρκου και κάποιος ετοιμάζεται να ανοίξει την πόρτα και να ξαμοληθούν τα πεινασμένα λιοντάρια στην σκηνή. Ο... άγνωστος αμφιτρύωνας πιστεύει ότι έτσι θα εξολοθρεύσει τους εχθρούς του. Δεν αντιλαμβάνεται μέσα στο σκοτάδι ότι δολοφονεί τους ίδιους τους θεατές. Κι όταν το λιοντάρι δεν θα βρει άλλο κρέας, θα έρθει και η δική του η σειρά.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
