Πρωτοτύπησε πάλι, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα ακυρώσει, λέει όταν ξαναγίνει κυβέρνηση τον νόμο για τη μετατροπή πέντε μεγάλων μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ). Δεν υπάρχει τέτοιος νόμος, εννοείται, αλλά έχει εξαγγελθεί. Επομένως θα υπάρξει. Άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον ακυρώσει, όπως εξαγγέλλει η βουλευτής του Σία Αναγνωστοπούλου. Χωρίς να τον έχει δει και να γνωρίζει σημεία και στοιχεία του. Δεν είναι αυτό πρωτοτυπία; Τεράστια!
Η κυβέρνηση, κατά τη βουλευτή και το κείμενό της στην χθεσινή «Αυγή», «παραδομένη στο αραχνιασμένο νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα, παρουσιάζει πρακτικές ξεπερασμένες από το διεθνές παράδειγμα ως καινοτόμες δράσεις. Η νέα αντιμεταρρύθμιση αφορά τη μετατροπή των πέντε μεγαλύτερων δημόσιων μουσείων της χώρας σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου».
Τι ισχύει διεθνώς για μουσεία ίσου ή και μεγαλύτερου μεγέθους (ποσοτικώς) όπως το Λούβρο ή το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης; Είναι ΝΠΔΔ ή κάτι παρόμοιο. Φαίνεται πως οι κουτόφραγκοι και οι χαζοαμερικάνοι είναι «παραδομένοι στο αραχνιασμένο νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα». Γιατί το προτίμησαν; Πιθανώς επειδή το θεώρησαν λειτουργικό. Γιατί το διατηρούν; Προφανώς διότι όντως είναι.
Για να σοβαρευτούμε, καμία σχέση με νυχτερίδες κι αράχνες δεν έχει η μετατροπή των μουσείων σε ΝΠΔΔ. Αντίθετα, αυτό θα τους προσδώσει ευελιξία και θα τους επιτρέψει να επεκτείνουν και να προεκτείνουν το μεγάλο ήδη έργο τους. Μεγάλο, πλην εγκλωβισμένο σε αραχνιασμένες μεθόδους και σχήματα διοίκησης που έχουν εκμετρήσει το ζην και λειτουργούν σαν τροχοπέδη. Που κόβουν τα φτερά με τα οποία θα πετούσαν τα μουσεία μας. Προβληματισμοί υπάρχουν εδώ και χρόνια. Το παραδέχεται μάλιστα και η βουλευτής:
«Ωστόσο, δεκαετίες διεξάγεται πλούσιος διάλογος εξειδικευμένων επιστημόνων για τον ρόλο και το μέλλον των μουσείων», γράφει. «Η πανδημία επιπλέον έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, τόσο στο διεθνές παράδειγμα όσο και στο ελληνικό, ότι πολιτιστικοί οργανισμοί στρέφονται στο Δημόσιο για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους».
Σύμφωνα με μια άκρως χιουμοριστική και ακριβέστατη ρήση του Ευγένιου Γιαννακόπουλου, πρώην γενικού γραμματέα του ΥΠΠΟΑ, που έχει μείνει ιστορική, υπάρχει ο κανονικός Χρόνος των ανθρώπων και ο αρχαιολογικός Χρόνος. Δεκαετίες διεξάγεται πλούσιος διάλογος για το μέλλον των μουσείων, μάς λέει η κα Αναγνωστοπούλου. Κάποτε, η κυβέρνηση και η υπουργός Πολιτισμού, αποφάσισαν πως ο «αρχαιολογικός Χρόνος» έπρεπε να σταματήσει να τρέχει και να περάσουμε στον κανονικό χρόνο, διότι οι αλλαγές είναι ώριμες πλέον να γίνουν και οι κινήσεις προς τα εμπρός επιτακτικές. Εν τω μεταξύ, το ΥΠΠΟΑ, βεβαίως και ενίσχυσε τους εποπτευόμενους φορείς του που χρειάστηκαν χρήματα λόγω της πανδημίας. Το ίδιο θα κάνει και στο μέλλον, σε πείσμα όσων διαδίδουν ψέματα πως τα μουσεία θα παραδοθούν στην «αγορά».
Το σχετικό νομοσχέδιο πρόκειται να παρουσιαστεί για δημόσια διαβούλευση στα τέλη Φεβρουαρίου. Αυτό δεν χαλά τη γνώμη της υπεύθυνης πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, που αποφασίζει… ανεπηρέαστα. Χωρίς δηλαδη να το δει καθόλου. Συνεχίζει λοιπόν το κείμενό της στην Αυγή:
«Η κυβέρνηση θα συνεχίσει με συνέπεια το αντιμεταρρυθμιστικό της έργο. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ θα συνεχίσει με συνέπεια στον δρόμο για τον δημοκράτη πολιτισμό. Χωρίς αγκυλώσεις και ψεύτικα διλήμματα, σε διαβούλευση με τους εργαζόμενους, την κοινωνία των πολιτών και τους επιστήμονες, θα εντάξει στο πρόγραμμά του εκείνες τις μεταρρυθμίσεις στον πολιτισμό που θα καταργήσουν και αυτή την αντιμεταρρύθμιση της Ν.Δ».
Τον Ιούλιο του 2002, η υπογράφουσα είχε παρακολουθήσει ολόκληρη τη συζήτηση του νόμου 3028, επονομαζόμενου και αρχαιολογικού νόμου, στη Βουλή. Τον είχε καταθέσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ύστερα από μεγάλη προετοιμασία και ακούγοντας τις προτάσεις της τότε γενικής γραμματέως και σήμερα υπουργού, Λίνας Μενδώνη. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αξιωματική αντιπολίτευση η ΝΔ. Ο κ. Βενιζέλος προσέτρεξε και στη βοήθεια της Αννας Ψαρούδα- Μπενάκη, διακεκριμένης νομικού, η οποία είχε χρηματίσει επίσης υπουργός Πολιτισμού. Όχι μόνο άκουγε προσεκτικά ό,τι έλεγε η ακαδημαϊκός και άλλοι βουλευτές της αντιπολίτευσης, αλλά ύστερα από συζήτηση, υιοθετούσε τις προτάσεις τους. Αποτέλεσμα: Ο 3028/2002 είναι ένας από τους καλύτερους νόμους προστασίας αρχαιοτήτων παγκοσμίως. Διατάξεις του χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς είναι εξαιρετικά αυστηρός, δίκαιος και προπαντός αποτελεσματικός νόμος.
Κάτι μου λέει πως κατά τη συζήτηση του μελλοντικού νομοσχεδίου στη Βουλή, η αξιωματική αντιπολίτευση, που ήδη έχει αποφασίσει ότι δεν της αρέσει, θα κρατήσει άλλη στάση.
