Δεν είναι σοκαριστικές οι ιδεοληπτικές παρεμβάσεις, στις οποίες προβαίνουν τα γνωστά γραφικά σταλινικά απολιθώματα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι σοκαριστικές οι εμμονικές παρεμβάσεις, στις οποίες προβαίνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, περί ήττας του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και περί κατάρρευσης της πολιτικής της κυβέρνησης στον τομέα της Υγείας.
Δεν είναι σοκαριστικές οι αναλύσεις των διαφόρων πυροβολημένων εγκεφάλων, που ανακαλύπτουν σιωνιστικούς δακτύλους, βιολογικούς πολέμους, σενάρια της CIA ή κρυφά εργαστήρια. Δεν είναι σοκαριστικές οι καταγγελίες, περί χούντας, περί καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων, περί αντισυνταγματικότητας και περί στέρησης ελευθεριών. Δεν είναι σοκαριστικές, ούτε οι αναφορές από δήθεν τεχνοκράτες που καταγγέλλουν ότι τα μέτρα του μερικού lock down θα καταστρέψουν την οικονομία και την επιχειρηματικότητα.
Δεν είναι σοκαριστικές οι δηλώσεις της συνδικαλιστικής ηγεσίας των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι δεν θα αναγκαστούν να δουλέψουν από το σπίτι και ότι δεν θα επιστρέψουν στα σχολεία, ούτε θα δεχθούν κανένα μέτρο εντατικοποίησης και ότι δεν θα αναπληρώσουν την ύλη που χάνεται. Δεν είναι σοκαριστικές, ούτε οι αναλύσεις κάποιων δήθεν ειδικών, περί φαινομένων αισχροκέρδειας ή περί προτάσεων υιοθέτησης διατίμησης στην αγορά.
Φυσικά και δεν είναι σοκαριστική, η αγωνία που εκφράζεται από τη νέα γενιά. Αυτά τα νέα παιδιά που γνώρισαν την ζωή μέσα από την κρίση και τα μνημόνια, είναι φυσικό να αισθάνονται μια βαθιά αγωνία και να μην έχουν την ψυχική αντοχή, για να αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία αυτό που βιώνουν σήμερα και για να σκεφτούν και να σχεδιάσουν με κάποια ψήγματα οριακής αισιοδοξίας το μέλλον τους.
Αυτός που είναι όμως σοκαριστικός, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι συμμετέχοντες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, τα θύματα του covid-19 σα να μην είναι κομμάτι του εαυτού μας. Το γεγονός ότι οι ασθενείς που κατέληξαν είναι μεγάλης ηλικίας, ελαφραίνει πιθανότατα το βάρος στην συνείδηση της κοινωνίας. Δημιουργεί μια αίσθηση ανακούφισης και ασφάλειας σε ορισμένες μεσαίες ηλικίες. Και δυστυχώς δημιουργεί μια αίσθηση αδιαφορίας και ανεμελιάς στις πολύ νεαρότερες γενιές. Για αυτόν τον λόγο, ήταν γεμάτες οι παραλίες, οι πλατείες και τα πάρκα μέχρι χθες, και τα καφενεία και τα μπαρ μέχρι πριν από λίγες ημέρες.
Με την λογική ότι «αφού δεν αφορά εμάς, δεν μας ενδιαφέρει», κινείται αυτήν την στιγμή η κοινωνία. Το γεγονός ότι η παλαιά γενιά πληρώνει σήμερα το μεγαλύτερο τίμημα απέναντι στην πανδημία του covid-19, εφησυχάζει την Ελλάδα, αντί να την κινητοποιεί.
Είναι η γενιά των γονιών μας ή των παππούδων μας, που γεννήθηκαν μέσα στον πόλεμο και στον εμφύλιο. Είναι η γενιά των ανθρώπων που επιβίωσε μέσα στην κατοχή, που επέζησε του εμφυλίου, που στάθηκε στα πόδια της και ξαναέκτισε την Ελλάδα. Είναι η γενιά που μας έμαθε την ζωή, η γενιά που μας δίδαξε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, είναι η γενιά που μας υποδέχτηκε στους χώρους εργασίας μας. Είναι η γενιά που χάιδεψε το δικό μας κεφάλι και το κεφαλάκι των παιδιών μας. Είναι η γενιά που πρέπει να σεβόμαστε. Είναι η γενιά, που πρέπει τώρα να φροντίσουμε.
Είναι απίστευτο το γεγονός ότι αναγκάζεται η κυβέρνηση να εκδώσει εντολές για τον περιορισμό των μετακινήσεων και των συναθροίσεων, αφού οι πολίτες αρνούνται να λάβουν μέτρα προφύλαξης, διότι δεν αποτελούν άμεσο στόχο του covid-19.
Eίναι απίστευτο να μην δεχόμαστε να θυσιάσουμε την καθημερινότητα μας και την κοινωνικότητα μας, για έναν ή δύο μήνες, για να προφυλάξουμε τις ευαίσθητες ομάδες των ηλικιωμένων. Αυτούς που πέρασαν ολόκληρα χρόνια, τα παιδικά, τα εφηβικά και τα νεανικά τους χρόνια μέσα στην ανέχεια, στον φόβο και υπό το βάρος του σκληρού καθήκοντος να κτίσουν έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά τους. Αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους, για εμάς. Και εμείς να μην μπορούμε να κάτσουμε κλεισμένοι μέσα σε ένα σπίτι, με όλες τις ανέσεις μας και τις ευκολίες μας.
Εμείς ως πολίτες δεν βρισκόμαστε ευτυχώς μπροστά σε σημαντικά ηθικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά διλήμματα. Αυτά έχουν να τα αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις, οι κεντρικές τράπεζες, οι υγειονομικές δομές και άλλοι αρμόδιοι. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τις ευαίσθητες ομάδες και ειδικότερα τους ηλικιωμένους και να κάτσουμε στο σπίτι μας. Να παλουκωθούμε, που μας έλεγαν οι γονείς μας!
Ας θυμηθούμε, όλα όσα έχουμε διαβάσει για τις γιορτές στην Αρχαία Σπάρτη, όπως τα περιγράφει ο Πλούταρχος.
Πρώτος ξεκινούσε ο χορός των γερόντων λέγοντας:
"Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι", που σημαίνει ότι "εμείς ήμασταν κάποτε ρωμαλέοι νέοι".
Απαντούσε ο χορός των ανδρών:
"Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε", που σημαίνει ότι “εμείς είμαστε τώρα, αν θέλετε δοκιμάστε”.
Ακολούθως ελάμβανε τον λόγο ο χορός των νέων παιδιών που δήλωναν ως υποσχετικό όρκο:
"Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες", που σημαίνει ότι “εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι”.
*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών. Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
