Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ποιος είναι ο ιθύνων νους αυτού του εξευτελιστικού τραγέλαφου; Ο Παπαγγελόπουλος μόνος του; Ο Παπαγγελόπουλος με έγκριση Τσίπρα; Ή ο Παπαγγελόπουλος με την ανοχή Τσίπρα και Παυλόπουλου; Kι ακόμα ένα κρίσιμο ερώτημα: Πόσος κυνισμός κρύβεται στο πολιτικό ήθος μιας ομάδας ανθρώπων που επενδύουν συνεχώς την δική τους επιβίωση στον εξευτελισμό των αντιπάλων τους;
Όλα όσα συνέβησαν χθες στη Βουλή δείχνουν ότι η χώρα πορεύεται ανεξέλεγκτη στα βράχια. Πλήρως εξαρτημένη από την βλακώδη εσωστρέφεια του πολιτικού της συστήματος και χωρίς συναίσθηση των κινδύνων που πολλαπλασιάζονται γύρω της. Γιατί το ότι βρέθηκαν στην εξουσία αυτοί οι αδίστακτοι τύποι είναι ευθύνη όλων μας και κυρίως αυτών των ανθρώπων που σήμερα, προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες…
Ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή. Φτάνει μόνο να λογαριάσει κανείς το χυδαίο μειδίαμα του Πολάκη την ώρα που ο πρώην πρωθυπουργός Πικραμμένος αγανακτούσε από το βήμα της Βουλής. Απ΄αυτό και μόνο δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι θα συμβεί έως ότου φτάσουμε στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Πόσον αμοραλισμό και απαξίωση θα διδαχθεί η κοινωνία προκειμένου να φτάσει στον μηδενισμό ή στον απόλυτο διχασμό!
Την ίδια ώρα, πληθαίνουν τα μαύρα σύννεφα στο Αιγαίο, η οικονομία συνεχίζει στα αδιέξοδα και οι εξαρτήσεις πολλαπλασιάζονται από φίλους και εχθρούς. Αντικειμενικές δηλαδή συνθήκες εγκλωβισμού της χώρας σε ατέρμονες και ανακόλουθες πορείες, χωρίς σχέδιο και όραμα διεξόδου στην ανάπτυξη και στην ευημερία της κοινωνίας.
Η χώρα φθίνει πολιτισμικά σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Με δραματικό τρόπο και ανεπαίσθητο. Η βαρβαρότητα του Πολάκη, η «σατανική» διάθεση του Παπαγγελόπουλου, η αβασάνιστη παράδοση της Θάνου στο σύστημα, η αμέριστη προθυμία τόσων ενδοτικών ανθρώπων να συναινέσουν σε σκευωρίες, φανερώνει ότι ο κατήφορος δεν έχει πια τελειωμό. Και ακόμα χειρότερα, η «εμπνευσμένη» επιλογή του λαού στο πρόσωπο ενός «αθώου» ανεκτικού θύτη, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, αποδεικνύει την παράδοσή άνευ όρων, στην υποδούλωση.
Η χθεσινή παρωδία ενόχων στο ελληνικό Κοινοβούλιο προμηνύει το ζοφερό μας μέλλον. Και για όσους φαντάζονται ότι η απαλλαγή θα είναι εύκολη, ας υπολογίσει το στερητικό σύνδρομο που θα εξαγριώσει τους ερασιτέχνες σκευωρούς, πριν και μετά την απώλεια της εξουσίας. Και κατά συνέπεια, θα τους ενώσει με οτιδήποτε ολοκληρωτικό βρεθεί μπροστά τους, στο όνομα της αριστερόστροφης φασιστικής τους νοοτροπίας.
Είναι ντροπή που η κοινωνία πριμοδοτεί ακόμα ένα τόσο νευρωτικό πολιτικό σύστημα. Είναι κατάντια που βρίσκονται στην εξουσία άνθρωποι ανερμάτιστοι χωρίς καμία αίσθηση της πτώσης που υφιστάμεθα. Είναι κατάντια που κλείνουμε μια δεκαετία κρίσης, έχοντας εκλέξει μία διοίκηση η οποία επενδύει τα πάντα στην εξόντωση κάθε πολιτικής κανονικότητας.
Δεν ξέρω πόσο δίκαιο ή άδικο είναι για τους πολιτικούς που δοκιμάζονται σήμερα, από τους «τιμητές» τους. Απλά να θυμίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – όπως και η Χρυσή Αυγή- γεννήθηκαν, λίγο πολύ με την ανοχή τους. Από τα λάθη και την παράβλεψη των κινδύνων που εγκυμονούσαν τα κενά αποφασιστικότητας στην διαχείριση των κινδύνων.
Η πολιτική και εθνική ντροπή που υφιστάμεθα όλοι δεν είναι αποκύημα μόνο μιας ομάδας φτηνών σκευωρών αλλά το απότοκο «τέρας» μιας ολόκληρης κοινωνίας. Aυτό που σαν σήμερα, το 1993, ο Χατζηδάκις επεσήμανε στην ομιλία του «ότι αρχίζουμε να του μοιάζουμε». Καταλήγοντας πως «ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς». Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος». Ο νεοναζισμός είναι μια παράσταση, όπως αυτή που παρακολουθήσαμε χθες στη Βουλή…
