Του Νότη Μαυρουδή
Ο Eric Clapton μεγαλώνει παράλληλα με όλο τον υπόλοιπο κόσμο… Αυτό είναι νομοτέλεια. Όποιος μεγαλώνει, δεν μεγαλώνει μόνος του, περνάει ο χρόνος γι' αυτόν, όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο, τα δένδρα, τα λουλούδια, τους ανθρώπους, τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν…
Μεγαλώνουμε κι εμείς μαζί με τον Άγγλο κιθαρίστα, συνθέτη και τραγουδιστή της ροκ και της μπλουζ, Clapton. Και αναφέρομαι σ' αυτόν επειδή είναι ένας κιθαριστής που ξεχώρισε από πολύ νωρίς και έφτιαξε το δικό του άστρο στο παγκόσμιο στερέωμα.
Τι κοινό λοιπόν έχω με τον Eric Clapton; Την ηλικία, τη μουσική και τις πιθανότητες φθοράς τού σώματος… Το τελευταίο, σημαντικό κοινό σημείο, το οποίο πολλές φορές καθορίζει τη συνέχεια και την εξέλιξη του κιθαριστή. Του κάθε μουσικού του οποίου τα δάκτυλα είναι η βάση έκφρασης και υλοποίησης των σκέψεων και των ενεργειών που θα καταλήξουν στη Δημιουργία.
Ο Clapton όμως δήλωσε πως χάνει προοδευτικά την ακοή του! Ένας μουσικός που δυσκολεύεται με την ακοή, χάνει έναν σημαντικότατο παράγοντα αρτιμέλειας. Ουδείς στον κόσμο μπορεί να παίζει ένα όργανο χωρίς να ακούει αυτό που παράγουν τα δάκτυλα ή η φωνή. Το παράδειγμα του Μπεετόβεν είναι ίσως μοναδικό. Από την ηλικία των 26 χρόνων του, άρχισε σταδιακά να χάνει την ακοή του, αυτός ο θεμελιωτής του Κλασικισμού-Ρομαντισμού. Η δράση του Γερμανού συνθέτη κατά την περίοδο που δημιουργούσε με χαμένη την ακοή του, διήρκησε τριάντα ολόκληρα χρόνια και οι συνθέσεις εκείνης της περιόδου έγιναν παγκόσμιο σημείο αναφοράς και απορίας, γεγονός που απασχολεί συνεχώς την ανθρωπότητα… Αλήθεια, ένας ζωγράφος, πώς μπορεί να ζωγραφήσει όταν έχει χάσει το φως του;…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
Φωτογραφία: APImages
