Το πρόσωπό της, παλιά περγαμηνή! Κάθε ζάρα, κάθε αυλάκι σηκώνει το βάρος της εμπειρίας και της μνήμης. Ακριβώς όπως και η πατρίδα της η Συρία. Η γηραιά αυτή Κυρία με τα μελαγχολικά μάτια, πρόσφυγας στο τέλος τής μακράς ζωής της, έπρεπε φαίνεται να βιώσει κι αυτό, εκτός από τον όλεθρο του πολέμου. Χάος! Η υπερήλικη γραία των 111 χρόνων είναι ένα από τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα του δράματος της Συρίας και όχι μόνο.
Όλες οι χώρες που εμπλέκονται σε αυτόν τον πόλεμο, είναι υπεύθυνες για: ανελέητους βομβαρδισμούς, εκκαθαρίσεις, καταστροφές πόλεων και φυσικών πόρων, αφανισμό μνημείων αρχαίων πολιτισμών, εξαφάνιση της κοινής ανθρώπινης μνήμης δηλαδή και, πάνω απ' όλα, εν ψυχρώ δολοφονίες παιδιών, πολιτών και επί πλέον την κόλαση της ξενιτιάς, για τις αναπόφευκτες προσφυγικές ροές. Απόλυτη ανθρωπιστική καταστροφή με υπεύθυνες όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις τόσο των ισχυρών παικτών, όσο και των… ανίσχυρων που ενεπλάκησαν σ' αυτούς τους βανδαλισμούς τού 21ου αιώνα…
Aυτός ο πόλεμος αγγίζει κάποιες φορές διαστάσεις εθνοκάθαρσης και ξεκαθάρισμα λογαριασμών από τις αντιμαχόμενες ομάδες, από τους φονταμενταλιστές και τις ένοπλες οργανώσεις τους, με φόντο πετρέλαια, στρατηγικό έλεγχο της περιοχής και στο βάθος η επιθυμία πολιτικής εποπτείας τού Ιράν...
Χάος! Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Πώς μπορεί κανείς να ζήσει σε μια τέτοια κόλαση; Παιδιά και γέροντες, ιδιαίτερα, δεν μπορούν να αντέξουν μέσα σε ένα τέτοιο μακροχρόνιο καταστροφικό τοπίο. Οι άνδρες και οι γυναίκες, αν δεν μπορούν να φύγουν από τη χώρα, γίνονται ολοκαύτωμα, ανάμεσα σε αντιπάλους, σ' έναν ανελέητο εμφύλιο, σε συνδυασμό με, αν όχι κατακτητικό πόλεμο, επιθυμία επιρροής και επιβολής συμφερόντων από ξένες δυνάμεις. Ποιος θα γλυτώσει; Η Συρία, είναι ένα από τα πιο τραγικά και απεχθή παραδείγματα του σύγχρονου παγκόσμιου… πολιτισμού!
Αλήθεια, τι όνομα να δώσουμε σε έναν πόλεμο όπως αυτόν; «Απελευθερωτικό»; «κατακτητικό»;» «εθνικό»; «οικονομικό»; «εμφύλιο»; Ας μην επεκταθούμε όμως σε βαθύτερη αναλυτική διάθεση. Ο πόλεμος αυτός ανέτρεψε όλες τις ορθολογικές σκέψεις περί πολέμων, τις οποίες γνωρίζαμε έως τώρα: υπήρχαν από τη μια πλευρά οι επιτιθέμενοι και απ' την άλλη, οι αμυνόμενοι. Τόσο απλά και με αφέλεια… Αντιθέτως, η Συρία μας αποκαλύπτει πως αυτός ο πόλεμος έχει σύνθετα και δυσδιάκριτα χαρακτηριστικά, αφού υπάρχει ένα μίγμα εχθρών-φανατικών θρησκόληπτων-θολών συμμάχων-αμυνομένων-πατριωτών που αναζητούν την δημοκρατία-κατακτητών και… απελευθερωτικών κινημάτων…
Χάος! Μέσα σ' αυτό το κολασμένο τοπίο, η Λάιλα Σάλεχ, 111 χρόνων, δεν μπόρεσε να αντέξει την φωτιά και τη συμφορά στο Κομπάνι, στη μικρή πόλη των 200.000 κατοίκων. Η Άιν αλ-Άραμπ, όπως είναι το επίσημο όνομα της πόλης, εκεί, στη Βόρεια Συρία, ένα καντόνι δίπλα στην τραγική, κατακτημένη από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, Αφρίν, που έχει την κακή τύχη να βρίσκεται κοντά στην Τουρκία…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
