Και ξαφνικά πέσαμε από τα σύννεφα που 300 περίεργοι τύποι έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τον νόμο και έκαναν βραδινό πάρτυ στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Προς τι η απορία και η αγανάκτηση; Τι περιμέναμε δηλαδή να γίνει; Να σεβαστούν το νόμο; Όχι βέβαια. Τον σεβασμό τον κερδίζεις και το ελληνικό κράτος εδώ και 40 χρόνια δεν το σέβεται κανείς.
Όταν η πολιτεία λίγες μέρες πριν είχε επιτρέψει στο ΚΚΕ να κάνει ατιμώρητο διαδήλωση στην Αθήνα για την Πρωτομαγιά, έδινε μόνη της ξεκάθαρο μήνυμα σε κάθε παρανομούντα πως νόμος δεν υπάρχει σε αυτό το κράτος. Η διαδήλωση της Πρωτομαγιάς γέννησε το πάρτυ της Αγίας Παρασκευής και αυτό με τη σειρά του θα γεννήσει κάποια άλλη παρανομία.
Αντίστροφα, όταν επιβλήθηκαν πρόστιμα σε χιλιάδες ιδιώτες ή επιχειρηματίες που παρέβησαν την καραντίνα, οι υπόλοιποι μαζευτήκαμε σπίτια μας. Δεν μαζευτήκαμε για τον κορονοϊό. Μαζευτήκαμε για τα πρόστιμα. Αυτά φοβηθήκαμε και όχι την ασθένεια. Έτσι είναι ο μέσος άνθρωπος. Το βασικό κίνητρό του δεν είναι η λογική και η ενημέρωση. Το βασικό κίνητρό του είναι ο φόβος των συνεπειών. Ηγεσία χρειάζεται ο λαός και καθοδήγηση, όχι παραινέσεις και παρακάλια.
Γιατί όμως το κράτος φοβάται τόσο πολύ την Αριστερά και τις πάσης φύσεως συλλογικότητες και δεν εφαρμόζει τον νόμο σε ότι τις αφορά; Γιατί βάζει πρόστιμο στον μικροεπιχειρηματία που έχει βάλει έναν πελάτη παραπάνω στο μαγαζί του, αλλά όχι στην Αριστερά που κατεβάζει προκλητικά μερικούς εκατοντάδες στο Σύνταγμα;
Διότι ο επιχειρηματίας δεν έχει τις πλάτες κανενός. Ενώ η Αριστερά σε όλο το φάσμα της υποστηρίζεται από τον μισό πληθυσμό της χώρας καθώς και από όλα τα κοινωνικά γρανάζια.
Αν η αστυνομία μπούκαρε στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής και συνελάμβανε 300 άτομα με κλούβες και βία, τι θα γινόταν?
Η Αριστερά, θα έπαιζε το δακρύβρεχτο θέατρο της βιαιότητας των δυνάμεων καταστολής απέναντι σε “αθώους νέους”. Πέντε έξι από αυτούς θα πέφτανε κάτω, θα παρίσταναν τους χτυπημένους και θα ζητούσαν να πάνε στο νοσοκομείο γιατί “πονάει το κεφάλι μου και ζαλίζομαι από τα χτυπήματα”. Από δίπλα και η υστερικιά κοπέλα του με το χαϊμαλί να ουρλιάζει “μας σκοτώνουν, βοήθειααα” και να τον λούζει με νερό από το μπουκάλι δήθεν να τον συνεφέρει.
Οι δημοσιογράφοι άλλο που δεν θέλουν αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι κεντροαριστεροί (είναι η φύση του επαγγέλματος τέτοια). Θα έστηναν σοβαροφανείς τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συζητήσεις για να αναλύσουν αν η αστυνομία έπρεπε να χρησιμοποιήσει βία ή όχι, αν υπήρχαν περιθώρια διαλόγου, αν η βία ήταν υπέρμετρη ή ασύμμετρη κλπ. Θα παίζανε με τις λέξεις και τις ορολογίες την ώρα που η αστυνομία δεν θα είχε κάνει παρά μόνο τη δουλειά της. Να εφαρμόσει δηλαδή τον νόμο.
Καλεσμένος στην εκπομπή ο συνδικαλιστής του φαρμακευτικού συλλόγου θα πιστοποιούσε πως έφερναν ματωμένους νέους στο παρακείμενο φαρμακείο, ενώ ο συνδικαλιστής του ιατρικού συλλόγου σε ζωντανή σύνδεση από τον Ευαγγελισμό θα δήλωνε πως σε τόσα χρόνια υπηρεσίας δεν έχει ξαναδεί τόσο άγρια χτυπήματα σε τραυματία.
Από κοντά και δυο τρεις μόνιμα κρατικοδίαιτοι ψευτοκαλλιτέχνες να βγαίνουν σε link στην εκπομπή και να περιγράφουν πως η “τα παιδιά στην πλατεία έβαλαν τον σπόρο για να φυτρώσει ο ελεύθερος άνθρωπος μετά από την φρίκη του κορονοϊού” ή κάτι παρόμοιο. Και δώστου δάκρυ και αγανάκτηση για τους σκληρούς αστυνομικούς. Και δώστου ανάλυση και κόντρα ανάλυση για το πόσο δυνατή σφιγμένες ήταν οι χειροπέδες στο “παιδί”.
Τα social media θα γέμιζαν από αγανακτισμένους με την αστυνομική βία πολίτες. Οι πολίτες αυτοί στην ουσία δεν θέλουν η αστυνομία να κάνει το έργο της. Το αντίθετο. Το γουστάρουν το μπάχαλο. Είναι οι ίδιοι πολίτες που δεν σέβονται τον πεζό και παρκάρουν όπου βρουν στα πεζοδρόμια και τις θέσεις αναπήρων. Οι ίδιοι που δεν σέβονται τον αντικαπνιστικό νόμο διότι “σιγά μην μας κόψουν και αυτή τη χαρά”. Οι ίδιοι που φωνάζανε για διαγραφή χρεών, σεισάχθεια και άλλα παραμύθια για μικρά παιδιά.
Κάθεσαι τώρα τα σκέφτεσαι όλα αυτά σαν πρωθυπουργός και λες: “Γιατί να μπλέξω;”.
Αφού δεν θέλεις νόμο ρε Έλληνα. Άσε τα παιδιά να κάνουν πάρτυ στην πλατεία. Άσε το ΚΚΕ να παρελαύνει στο Σύνταγμα. Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Στάχτη και μπούρμπερη.
Άμα θες να εφαρμοστεί ο νόμος φίλε, ξεκίνα να στηρίζεις αυτόν που τον εφαρμόζει.
Αν σαν κοινωνία πάντα “κατανοείς” τον παράνομο, ο παράνομος θα σε καβαλήσει.
Ξεκίνα λίγο να βάλεις πλάτη στον νόμο και θα δεις πόσο εύκολα και γρήγορα θα αλλάξει η κοινωνία. Φτάνει να το θες και να το στηρίξεις.
