Του Νίκου Γκιώνη
Του λοιπού, στις γραμμές αυτού του σημειώματος, κάθε τι που θα αναφέρεται στον οικονομολόγο της επικεφαλίδας, συντομογραφικώς θα αναγράφεται ως ΣΤ.
Πάμε λοιπόν. Με αφορμή πρόσφατες συνεντεύξεις του ΣΤ για το ελληνικό νομισματικό ζήτημα σε συγκεκριμένες πρόσφατες εποχές, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, του απάντησε ονομαστικά και «με ξεγυρισμένη», επιχειρώντας να ιχνηλατήσει δια της λογικής – και ίσως άλλων παραμέτρων, που μόνον ο ίδιος ξέρει – τις απόψεις του Αμερικανού Νομπελίστα.
Πως όμως προέκυψε η τόση εμπλοκή του ΣΤ στα πράγματά μας; Το 2009, λίγο μετά τον θρίαμβο του ΓΑΠ στις εκλογές – και αφού είχε ορκιστεί ως Υπουργός Οικονομικών ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου – διαβάσαμε για το επί θύραις, τότε, μοντέλο πρωθυπουργικής διακυβέρνησης αυτό δηλαδή που θα ονοματίζονταν ως σύστημα ομόκεντρων κύκλων με μόνο κοινό σημείο το κέντρο, δηλαδή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Σε αντίθεση με τις συνήθεις πρακτικές, τόσον εδώ όσο και στην Δύση, κι ενώ τα χρόνια δείχνανε δίσεκτα, ο ΓΑΠ καθυστέρησε πολύ να επανδρώσει το Γραφείο του με τους αντίστοιχους κορυφαίους θεσμοθετημένους Συμβούλους κυρίως δε στον οικονομικό τομέα. Κάποια στιγμή και υπό την πίεση των φωνών έφερε από τις ΗΠΑ τον ταλαντούχο οικονομολόγο Ηρακλή Πολεμαρχάκη, ο οποίος – δυστυχώς – το μόνο που κατάφερε ήταν να αφήσει την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία για να αποκτήσει ένα γραφειάκι στο Μέγαρο Μαξίμου χωρίς εμπραγμάτως να ασκεί τις συνήθεις αρμοδιότητες ή τις πιο πολλές από αυτές, τις οποίες συνήθως ασκούσαν οι παλιότεροι ομόλογοί του σ' αυτή την θέση. Ως ότου αξιοπρεπώς και σιωπηλά απήλθε.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarithmisi.gr
