Δεν ξέρω αν η Apivita είναι η Μπαρτσελόνα της Ελλάδος, αλλά μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι ο Νίκος Κουτσιανάς δεν είχε σκοπό το κέρδος, όπως μας είπε ο πρόεδρος Αλέξης. Ο Νίκος Κουτσιανάς είναι ο δαιμόνιος επιχειρηματίας που έστειλε κοτζάμ πρωθυπουργό, τον Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι, να μιλήσει γι αυτόν στην Loreal. Υποκλινόμαστε!
Εμείς ξέραμε μέχρι σήμερα ότι οι επιχειρηματίες έχουν ως σκοπό τους το κέρδος. Τώρα μαθαίνουμε ότι ο καλός επιχειρηματίας δεν έχει για σκοπό του το κέρδος ή μόνο το κέρδος. Είναι δηλαδή, κάτι σαν χασοσκόπος και όχι κερδοσκόπος. Είναι κάτι που θα πρέπει να γνωρίζουν στο μέλλον οι τράπεζες, αν δεν το έχουν μάθει στο παρελθόν. Ότι, δηλαδή, οι καλοί επιχειρηματίες όπως ο κ. Νίκος Κουτσιανάς δεν έχουν για σκοπό τους αποκλειστικά το κέρδος. Εφόσον πιστέψουμε αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας. Επειδή εγώ δεν τα πιστεύω.
Αντίθετα, πιστεύω ότι ειδικά ο ιδρυτής της Apivita είναι ένας μεγάλος παίκτης, ένας άνθρωπος που στον κατάλληλο χρόνο κατάφερε να πουλήσει το δημιούργημά του στην Ισπανική Puig. Σκεφτείτε το! Η Apivita αναζητά πωλητή και το πρωθυπουργικό αεροπλάνο αλλάζει κατεύθυνση και πάει στο Παρίσι. Πόσοι θα μπορούσαν να καταφέρουν κάτι ανάλογο; Οι προσπάθειες του κ. Τσίπρα για την Loreal δεν τελεσφόρησαν, άγνωστο για ποιον λόγο.
Ο κ. Κουτσιανάς έχει ήδη προσφέρει σημαντικό έργο στην ελληνική επιχειρηματικότητα. Έκανε αυτό που δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα άλλος επιχειρηματίας. Κατέβασε τον κομμουνιστή Αλέξη Τσίπρα στα χαρακώματα, στον χώρο παραγωγής, και τον ανάγκασε να πει μερικές καλές κουβέντες. Εντάξει, δεν περιμέναμε να πει ο κ. Τσίπρας για την συμβολή των κ.κ. Λάτση και Βαρδονογιάννη στην οικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας. Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται αντικειμενικά σε δύσκολη θέση, στην προσπάθειά του να μετατοπιστεί πολιτικά προς τον σοσιαλιστικό πόλο του κ. Λαλιώτη. Έχει πει στο παρελθόν πολλά κομμουνιστικά σε βάρος του επιχειρηματικού κόσμου. Η πρόθεσή του είναι πλέον σαφής, να μας πει πόσο καλό είναι το κεφάλαιο. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί απότομα, χρειάζεται τρόπος. Γι αυτό και η επίσκεψή του στην Apivita είναι ένα μικρό βήμα για τον ίδιον, αλλά ένα μεγάλο βήμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, την Ελλάδα και την ανθρωπότητα.
Δεν μας προκαλούν αρνητική εντύπωση αυτά τα περί χασοσκόπων. Κάτι έπρεπε να πει ο άνθρωπος, κάπως έπρεπε να θωρακιστεί πολιτικά έναντι των ορθοδόξων συντρόφων του που θα τον κοιτάξουν αύριο στα μάτια και θα τον ρωτήσουν αν ο ίδιος λοξοδρόμησε ή όχι. Ομοίως, μας άρεσε και η αναφορά στην Μπαρτσελόνα της Ελλάδος, αν όχι της Ευρώπης. Όχι μιζέριες. Της Ευρώπης, λοιπόν και όχι των Βαλκανίων. Όχι της Κάτω Ραχούλας της εκλογικής περιφέρειας του κινηματογραφικού Μαυρογιαλούρου. Αλλά της Ευρώπης. Σαν να λέμε ότι θα κατακτήσουμε την Εσπερία με τα σαμπουάν και τις κρέμες ενυδάτωσης. Έτσι θα έρθει η ανάπτυξη. Προσωπικά δεν έχω κάποιο πρόβλημα, αρκεί στο τέλος να βγαίνει και κανένα φράγκο. Εκεί δηλαδή που έχω διαφωνίες είναι στο κερδοσκοπικό του πράγματος. Διαφωνώ με τον πρωθυπουργό μας αν εννοεί αυτά που λέει για τους επιχειρηματίες χασοσκόπους. Για το οποίο όμως πιστεύω ότι τελικά δεν το εννοεί. Διότι ,αν είναι να μάθουμε στους Ευρωπαίους να λούζονται και να πληρώσουμε στο τέλος εμείς οι φορολογούμενοι το μάρμαρο, να μας λείπει καλύτερα το βύσσινο. Σε μία τέτοια περίπτωση θα προτιμούσα να μην κατακτήσουμε την Ευρώπη. Κι η Αναγέννηση Καρδίτσας μια χαρά είναι…
Αν πάντως η Apivita είναι η Μπάρτσα, φανταζόμαστε ότι η Philip Morris παίζει στο διαπλανητικό πρωτάθλημα. Είναι μία προσέγγιση άλλου τύπου. Πώς το είπε ο μέντορας Αλέκος; Ότι το πακέτο Γιούνκερ ήθελε business plan, έσοδα μείον έξοδα ίσον κέρδη και επιπλέον ήταν δάνεια και όχι δωρεάν βοήθεια. Πού να μπλέκει κανείς τώρα με όλους αυτούς που απαιτούν από τις επιχειρήσεις να βγάζουν κέρδη! Εδώ οι λογαριασμοί γίνονται στο τεφτέρι ή το πολύ – πολύ στο πίσω μέρος μιας κασετίνας τσιγάρων. Και πώς γινόντουσαν μέχρι τώρα οι δουλειές; Με business plan; Αστεία πράγματα! Αν κάποιος είχε την ευλογία του πολιτικού συστήματος μπορούσε να προχωρήσει. Ακόμη κι αν ήταν χασοσκόπος…
Θανάσης Μαυρίδης
