Του Νικηφόρου Αντωνόπουλου
Η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη όσο φαίνεται… Είναι πολύ χειρότερη!
Αυτό το κλασικό δημοσιογραφικό κλισέ βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του στη σημερινή πολιτική κατάσταση και σε όλες τις εκφάνσεις της.
Ξεκινώντας από την εξωτερική πολιτική, έναν τομέα στον οποίο μετά την πτώση της δικτατορίας εκφραζόταν η μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση, σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει οποιαδήποτε σύμπτωση έστω σε κανένα από τα θέματα που χειρίζεται η κυβέρνηση των Σύριζα - Αν. Ελ., όχι μόνο η πολιτική της κυβέρνησης βρίσκεται σε διάσταση με τις θέσεις των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και με τη διάθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, αλλά ακόμη χειρότερα, θέμα όπως η ονομασία της ΠΓΔΜ που κάτω από άλλους χειρισμούς θα είχε οδηγηθεί πιο ομαλά σε λύση, σήμερα έχει καταστεί αποφασιστικός παράγοντας ακόμη και για το αν θα υπάρχει ή όχι κυβερνητική πλειοψηφία για να κυρώσει τη «συμφωνία των Πρεσπών», αλλά και για το πότε θα οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές!
Να υπενθυμίσω εδώ τη δήλωση του Ζόραν Ζάεφ, ότι το δημοψήφισμα στη χώρα του θα έχει ολοκληρωθεί ως τον Φεβρουάριο του '19 κι αμέσως άρχισαν στην Αθήνα τα σενάρια γύρω από την πιθανή ημερομηνία των εκλογών με επίκεντρο το χρονοδιάγραμμα των Σκοπίων για την ολοκλήρωση των διαδικασιών έγκρισης – ή και μη – της συμφωνίας.
Πέραν όμως του Ζάεφ, ο οποίος εξ' αντικειμένου έχει καταστεί παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, η κυβέρνηση βρίσκεται όμηρος των διαθέσεων του εταίρου της Πάνου Καμμένου, ο οποίος επαναλαμβάνει όπου βρεθεί ότι δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία, η οποία μάλιστα, κατά τις προβλέψεις του, δεν πρόκειται να έρθει στο ελληνικό κοινοβούλιο για να κυρωθεί!
Ακόμη και στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου, στην οποία παρέστη, ο υπουργός Εθνικής Αμύνης, δήλωνε παρόντος του πρωθυπουργού του, ότι «η συμφωνία αυτή δεν πρόκειται να περάσει από την παρούσα Βουλή» και πρόσθετε ακόμη ότι η ένταξη της ΠΓΔΜ δεν θα γίνει, γιατί (οι Σκοπιανοί) «θα συλλέγουν προσκλήσεις και φωτογραφίες (από το ΝΑΤΟ) αλλά όσο εμπεριέχεται το Μακεδονία στην ονομασία τους δεν θα γίνε τίποτα παρακάτω»!...
Αυτά, παρόντος επαναλαμβάνω του πρωθυπουργού του καθώς και του υπουργού Εξωτερικών, οι οποίοι είναι αυτοί που με την υπογραφή της συμφωνίας έθεσαν σε κίνηση τις διαδικασίες που θα οδηγήσουν την γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ ως το 30ό μέλος του και πιθανόν αργότερα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
Θα επρόκειτο για γραφικότητες ή και γελοιότητες, αν αυτά δεν συνέβαιναν σ' ένα διεθνές περιβάλλον και δεν προέρχονταν από τους πολιτικούς εκπροσώπους της χώρας που οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ χαιρέτισαν για τη συμβολή της στο να εξομαλυνθεί μια κατάσταση που εκκρεμούσε χρόνια στον χώρο των Βαλκανίων όπου πολλές δυνάμεις έχουν επενδύσει πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά…
Ετσι τα βλέπουν τα πράγματα οι ξένοι, σύμμαχοι και εταίροι, που προφανώς και είναι εκείνοι που αξίωσαν να μπει τέρμα στη διαμάχη για το όνομα της «Μακεδονίας», όπως την έλεγαν κι όπως θα συνεχίσουν να την αποκαλούν, και δεν έχουν και κανένα λόγο για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας με ευθύνη φυσικά της ελληνικής κυβέρνησης, στους κόλπους της οποίας έχει διαρραγεί πλέον κάθε έννοια συλλογικής ευθύνης, όπως καθορίζεται από το Σύνταγμα.
Ιδού και τα σχετικά για να ξέρουμε γιατί μιλάμε:
* Άρθρο 82
1. «Η κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων»
2. «Ο πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της…»
* Άρθρο 85
«Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, καθώς και οι υφυπουργοί, είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τη γενική πολιτική της κυβέρνησης».
Σε πλείστες όσες περιπτώσεις δεν υπήρξε ούτε η κατά το Σύνταγμα ενότητα της κυβέρνησης, ούτε και η επίσης κατά το Σύνταγμα συνυπευθυνότητα των μελών του υπουργικού συμβουλίου στην πολιτική της κυβέρνησης.
Στην περίπτωση του «σκοπιανού», όμως, ξεπεράστηκε κάθε όριο, από τη στιγμή που κορυφαίος υπουργός και πρόεδρος του κόμματος που στηρίζει και μετέχει στην κυβέρνηση δηλώνει σε κάθε ευκαιρία την αντίθεσή του με τη σημαντικότερη ως τώρα διεθνή συμφωνία που έχει συνάψει η κυβέρνηση, στην οποία εξακολουθεί να μετέχει.
Αυτό είναι το θέμα κι όχι αν η συμφωνία μπορεί να κυρωθεί στη Βουλή ακόμη και με 125 ψήφους, όπως άλλος κορυφαίος υπουργός, των Εξωτερικών αυτός, κάθεται και δηλώνει σε ξένη εφημερίδα.
Το θέμα είναι ότι με την επίσημα διατυπωμένη κατηγορηματική διαφωνία του μικρού εταίρου της κυβέρνησης – όποιος κι αν είναι αυτός, όπως κι αν λέγεται – που συνοδεύεται μάλιστα και με την επίσημα διατυπωμένη απειλή ότι θα ρίξει την κυβέρνηση αν έρθει στη Βουλή η συμφωνία, δεν υφίσταται πλέον ο κυβερνητικός συνασπισμός.
Ούτε βέβαια το θέμα είναι, ότι αν αποχωρήσουν οι βουλευτές των Αν. Ελ. και χάσει την πλειοψηφία η κυβέρνηση, μπορεί να την αποκαταστήσει με τις ψήφους διαφόρων βουλευτών από άλλα κόμματα, όπως στην ίδια συνέντευξη σε ξένη εφημερίδα δήλωσε ο Κοτζιάς!
Διαβάστε τη συνέχεα του άρθρου στο Metarithmisi.gr
