Μία και μόνη απάντηση υπάρχει στο ερώτημα «Αντέχει η Οικονομία ένα νέο lockdown;». «Οχι, δεν αντέχει»! Αυτό δεν σημαίνει πως αν δεν επιβραδύνουμε την πανδημία, δεν θα υποχρεωθεί η πολιτεία να λάβει μέτρα εξαιρετικά αυστηρά, τα οποία, σε τελευταία ανάλυση, θα ομοιάζουν με έναν δεύτερο εγκλεισμό. Υπάρχουν πάντως ενδιάμεσα στάδια άμυνας και, σε αυτό το θέμα, οι ιθύνοντες επιστήμονες αντιλαμβάνονται τώρα καλύτερα πόσο δύσκολο είναι να «κυβερνά» η επιστήμη. Γι' αυτό, άλλωστε, υπήρχαν πάντοτε οι πολιτικοί.
Τι εννοώ, όμως, όταν λέγω ότι ένας νέος εγκλεισμός ισοδυναμεί με «καταστροφή»; Ας ξεκινήσουμε αφήνοντας κατά μέρος τους αριθμούς κι ας ξεφύγουμε από μια δημοσιονομική προσέγγιση, που ανάγει τα πάντα στο «κράτος». Τη μεγάλη ζημιά, την υφίστανται οι άνθρωποι. Κυρίως επειδή χάνουν δουλειές, άρα και εισοδήματα. Πέραν του ψυχικού άγους, που και αυτό, με τη σειρά του, βυθίζει τις οικονομικές συναλλαγές και, τελικά, την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
Είναι παραπλανητικό (όσο και ανακριβές) να μπερδεύουμε τις αντοχές του δημόσιου ταμείου και του τραπεζικού συστήματος με την πραγματική οικονομία. Δηλαδή, ακόμη και αν το υπουργείο Οικονομικών θα βρει, τελικά, περιθώρια επιδότησης, ακόμη και μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, όπως ήδη συμβαίνει, η οικονομία στο σύνολό της καταποντίζεται, επειδή ακριβώς παύει, λόγω lockdown, να λειτουργεί. Αποδείχθηκε από την καταστροφή που προκάλεσε ο πρώτος γύρος, που ξεκίνησε την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου. Προκάλεσε, μικρή στο πρώτο τέταρτο του έτους, τεράστια όμως καθίζηση (-15%) κατά το δεύτερο τρίμηνο του έτους. Τυπικά, με δύο αρνητικά τρίμηνα, η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, αν και οι αρχικές εκτιμήσεις για την περίοδο Ιουλίου - Σεπτεμβρίου (3ο τρίμηνο) δείχνουν μια κάποια εξισορρόπηση. Αποδεικνύεται πόσο σημαντικό ήταν -και παραμένει- να κρατήσουμε με κάθε τρόπο ανοικτή την κοινωνία και να επιτύχουμε σε αυτή την τρομακτική συνύπαρξη με τον Covid.
Σε τελευταία ανάλυση, το σωστό ερώτημα δεν πρέπει να περιορίζεται στην οικονομία. Ζητούμενο είναι αν αντέχει ένα νέο εγκλεισμό η κοινωνία. Και σε αυτό, πάντως, η απάντησή μας είναι αρνητική. Πολύ σωστά ο Μητσοτάκης μίλησε στην καρδιά και τη λογική των πολιτών προβάλλοντας το κατάλληλο δίλημμα: «Αυτοπροστασία ή lockdown». Δυστυχώς, οι προτάσεις της μείζονος αντιπολίτευσης (που έχει υιοθετήσει στάση «αξιωματικής γκρίνιας»), όχι μόνον αποδέχονται μοιρολατρικά το κλείσιμο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, αλλά καλλιεργούν την ψεύτικη πεποίθηση ότι «λεφτά υπάρχουν», στα χέρια του κράτους, αρκετά για να πετύχουμε το ακατόρθωτο: να μη δουλεύουμε και να μας πληρώνουν όσα μας λείπουν, ώστε, τελικά, να συνεχίζουμε τη ζωή μας.
Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας: καμία χώρα δεν αντέχει τον εγκλεισμό. Δυνατές οικονομίες αντιμετωπίζουν χειρότερη ύφεση από τη δική μας. Αγορές κλείνουν και το εμπόριο στενεύει. Η διάδοση της βύθισης ακολουθεί τη διάδοση του ιού.
*Ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής (Ν.Δ.)
**Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο που κυκλοφόρησε στις 26 Σεπτεμβρίου.
