Του Θεόδωρου Ζαρέτου
Από τον Χαράλαμπο-Σταύρο Κοντονή, που εξέθεσε τον εαυτό του στη γελοιότητα του «δικαστή» του Μπιλ Κλίντον στην κομμουνιστική φιέστα του λαϊκού δικαστηρίου της πλατείας Κλαυθμώνος, δεν περιμέναμε άλλη αντιμετώπιση του Συνεδρίου που διοργανώνει η προεδρεύουσα της ΕΕ Εσθονία, σχετικά με τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Πρόκειται άλλωστε για τη συνέχεια της επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ, του Τσίπρα, του Κοτζιά, του Δραγασάκη και των υπόλοιπων νεοσταλινικών φυραμάτων, να στηρίζουν με έργα και με λόγια τα δικτατορικά καθεστώτα Κάστρο και Μαδούρο, εκθέτωντας διεθνώς τη χώρα.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι υπάρχουν στη χώρα μας (προφανώς και αλλού) πολίτες που καλόπιστα υποστηρίζουν ότι η Εσθονία δεν θα έπρεπε με την ιδιότητά της ως προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ να διοργανώσει το συνέδριο σχετικά με τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Πρόκειται αναμφίβολα για επιτυχία της κομμουνιστικής προπαγάνδας: Στη σκληρή εκδοχή της (για να κρύψει την εγκληματική φύση των Κομμουνιστικών και Ναζιστικών καθεστώτων) κατηγορεί είτε ως πράκτορες του Καπιταλισμού και του Ιμπεριαλισμού(!), είτε ως διεφθαρμένες από το Σύστημα(!) συνειδήσεις όσους υποστηρίζουν ότι πρόκειται για εγκληματικά δικτατορικά καθεστώτα. Στην soft εκδοχή της, που απευθύνεται προφανώς σε όσους αποδέχονται τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων, χρησιμοποιεί με σχετική επιτυχία το επιχείρημα ότι επειδή «διίστανται οι γνώμες για τα λεγόμενα(!) εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων», δεν νομιμοποιείται (όχι μόνο η Εσθονία) αλλά και κανένας εν τέλει οργανισμός Εθνικός ή Διεθνής να θέσει προς διερεύνηση αυτά τα εγκλήματα και κυρίως αυτά τα καθεστώτα!
Δεν είναι πολύ εύκολο για όλους να κατανοήσουν τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα αυτού του επιχειρήματος αφού ένα συνέδριο (για οποιοδήποτε θέμα) γίνεται, ακριβώς επειδή υπάρχουν διάφορες απόψεις πάνω σ' αυτό! Σκέφτεστε μήπως κανένα Συνέδριο με θέμα το ερώτημα αν ο αέρας είναι διαφανής; Ούτε καν ο Κοντονής μπορεί. Δεν είμαι σίγουρος για τον στρατηγικό σχεδιαστή Καρανίκα. Ο Κοντονής και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεπείς με το κομμουνιστικό ιδεοληπτικό σύμπαν τους αλλά, ταυτόχρονα, ανίκανοι να κρύψουν τις ολοκληρωτικές τους αντιλήψεις υποστηρίζουν τί; Ότι μέχρι την οριστική και μόνιμη απόφανση (ποιών άραγε;) για τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων, δεν νομιμοποιείται κανείς να θέτει προς διερεύνηση το θέμα. Έτσι όμως, τα Γκουλάγκ, οι δίκες τις Μόσχας, ο Βισίνσκυ, οι διώξεις, οι δολοφονίες, το Κατύν, ο δικός μας Μελιγαλάς, όλη η θηριωδία και ο ζόφος των κομμουνιστικών καθεστώτων μπαίνει στο ράφι ως μία ομιχλώδης περίοδος που μπορεί και να προκάλεσε(!) τεράστια ζημιά στην ανθρωπότητα, ακόμα και να προετοίμασε ιδεολογικά το Ναζισμό, αλλά μπορεί και να ήταν μία έφοδος του προλεταριάτου στον ουρανό προκειμένου να χάσει (επιτέλους) τις αλυσίδες του!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
