Η οικονομία και η χώρα φλερτάρουν με μία νέα βαθιά ύφεση. Ένα νέο lockdown θα τελειώσει τις όποιες πιθανότητες ανάκαμψης υπάρχουν. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν πολίτες αυτής της χώρας που... εύχονται κάτι τέτοιο! Ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που στέλνουν τον κόσμο στον Καιάδα της πλατείας για να επωφεληθούν από μια πιθανή κατάρρευση της Οικονομίας ως απόρροια ενός νέου εφιαλτικού κύκλου της ασθένειας.
Ένα κομμάτι της αριστεράς προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι το πρόβλημα είναι ο ... καθηγητής Τσιόδρας και όχι ο Κορoνοϊός. Ότι ο ιός χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για να παραβιαστούν τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και για να εκφραστεί η... αστυνομική βία της Δεξιάς! Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...
Η ουσία είναι ότι η αριστερά βγήκε στις πλατείες για να μας πει τι θα έκανε αυτή αν ήταν κυβέρνηση. Θα ήταν στους δρόμους, θα χαιρόμασταν τον ήλιο, θα χορεύαμε συρτάκι και θα κερνούσαμε ο ένας τον άλλον τσίπουρα και μπύρες. Ή όχι! Κάτι ανάλογο σκέφτηκαν και οι Ισπανοί σύντροφοι με την ημέρα της γυναίκας με τα γνωστά αποτελέσματα στην συνέχεια.
Εν πάση περιπτώσει, η Ελλάδα δεν είναι Ισπανία και δεν έχουν τους Ποδέμος στην εξουσία. Έτσι γλιτώσαμε τα χειρότερα. Κι ενώ ξέρουμε τι θα μας είχε συμβεί αν οι Πολάκηδες αποφάσιζαν για το μέλλον μας στο κρίσιμο αυτό σημείο της Ιστορίας και δοξάζουμε τον Μεγαλοδύναμο που αυτό δεν συμβαίνει, έρχονται εκ των υστέρων κάποιοι για να .... ξαναπάρουν, λέει, την ζωή τους πίσω. Εντάξει, το lockdown ήταν επίπονο για όλους μας και κάποιοι το πέρασαν πιο δύσκολα από κάποιους άλλους. Αλλά εδώ μιλάμε για εγκληματική πράξη με ιδεολογικό πρόσημο! Αν μπορεί κανείς να πει ότι η βλακεία έχει ιδεολογία...
Η κατάσταση είναι πραγματικά δύσκολη. Κι αντί οι δυσκολίες να μας βρουν ενωμένους, κάποιες πολιτικές δυνάμεις δεν κρύβουν την χαιρεκακία τους για οτιδήποτε κακό μας συμβαίνει. Και μάλιστα δεν το κρύβουν. Στέλνουν τον κόσμο στις πλατείες. Ποντάρουν πολιτικά στην χρεοκοπία, όπως έκαναν και το 2012. Δεν έχουν αλλάξει σε τίποτε από τότε. Ποντάρουν στον ίδιο μηδενιστικό λόγο, αλλά για να πετύχει κι αυτή την φορά θα πρέπει να έχει και μία επαφή με την πραγματικότητα. Το 2012 το κατάφεραν επειδή υπήρχε το αμάρτημα της προηγούμενης εικοσαετίας πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν και έγραψαν το αφήγημά τους. Τώρα το αφήγημα δεν μπορεί να σταθεί επειδή είναι κατασκεύασμα της δικής τους φαντασιακής στάσης απέναντι στα πράγματα, σαν μια πυραμίδα ανάποδη που προσπαθεί να ισορροπήσει. Ωστόσο, η ηλιθιότητα είναι εξ ορισμού επικίνδυνη. Το λέει και ο ορισμός της ίδιας της λέξης . Είναι ο ορισμός της ίδιας της λέξης, καθώς ο ηλίθιος δεν σκέπτεται τις συνέπειες της πράξης του και αγνοεί την πιθανότητα να είναι μεταξύ των θυμάτων της απερισκεψίας του ο ίδιος και οι αγαπημένοι του.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
