Της Δρ. Μαρίας Χρ. Αλβανού*
Οι τελευταίες επιθέσεις σε Μάντσεστερ και Λονδίνο και η τραγωδία των θυμάτων θεωρήθηκαν από κάποιους ως το πράσινο φως για την έκφραση απόψεων περί της εκλαμβανόμενης από αυτούς «ισλαμικής απειλής» στη σύγχρονη Ευρώπη. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για σχεδόν αυτόματη και ευθεία σύνδεση του Ισλάμ με την τρομοκρατία, όπως και για επιφανειακή μόνο νομιμότητα και υπακοή στις αρχές και θεσμούς εκ μέρους των μουσουλμάνων ευρωπαίων πολιτών.
Χτες μετά τα μεσάνυχτα στο Λονδίνο είχαμε ένα ακόμη χτύπημα με «car ramming», μια επιχειρησιακή μεθοδολογία που χρησιμοποίησαν οι ισλαμιστές τρομοκράτες του Daesh ήδη σε επιθέσεις τους στη Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία. Αυτή τη φορά όμως δεν ακούστηκε η ιαχή «Allahu Akbar». Η επίθεση έγινε έξω από το Muslim Welfare House και κοντά στο τέμενος του Finsbury Park, σε περίοδο ραμαζανιού και με προφανή στόχο μουσουλμάνους που είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή εκείνη για τη βραδινή προσευχή και τη διακοπή της νηστείας. Ο αυτουργός θέλησε να εκφράσει και επιχειρησιακά μάλλον το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», πληρώνοντας τους μουσουλμάνους με «το ίδιο νόμισμα» και έχει ήδη συλληφθεί άτομο ως φερόμενος δράστης. Τα πραγματικά περιστατικά στην πλήρη έκταση τους, όπως και στοιχεία σχετικά με τον αυτουργό θα προκύψουν από πληροφορίες και έρευνες που αναμένονται, ενώ οι βρετανικές αρχές αντιμετωπίζουν το περιστατικό ως τρομοκρατικό.
Αν είναι κάτι που κάνει επικίνδυνη την τρομοκρατία δεν είναι τόσο ο αριθμός των θυμάτων (στατιστικά- όσο και αν ακούγεται κυνικό- υπάρχουν άλλες εγκληματικές ενέργειες με μεγαλύτερη επικινδυνότητα), αλλά η κατάσταση που δημιουργεί στην κοινωνία. Προκαλεί φόβο ανάμεσα στους πολίτες, ανασφάλεια και χάνεται η κοινωνική συνοχή. Στην περίπτωση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, αυτό ακριβώς που θέλουν τα μέλη του ισλαμιστικού τρομοκρατικού δικτύου στην Ευρώπη είναι να ξεχωρίσουν τους μουσουλμάνους πολίτες από τους υπόλοιπους, να τους καταστήσουν κάτι διαφορετικό και ξένο σώμα λόγω της πίστης τους και να προκαλέσουν διάσταση μέσα στην κοινωνία.
Όσοι υποστηρίζουμε ότι χρειάζεται σεβασμός προς το Ισλάμ και τους μουσουλμάνους δεν το κάνουμε μόνο επειδή σε μια κοινωνία ο σεβασμός των θρησκευτικών πιστεύω του διπλανού είναι βασική ένδειξη σεβασμού προς τον άλλο και πολιτισμένης συμπεριφοράς. Εκφράζουμε επιπλέον μια αρχή που έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης στη βία και την εμφάνιση φαινομένων εξτρεμιστικής και τρομοκρατικής βίας. Μια κοινωνία διαιρεμένη είναι ευάλωτη σε κάθε είδους εξτρεμισμό και εύφορο έδαφος για φαύλους κύκλους που δημιουργούν νέα θύματα, οπλίζουν χέρια αντεκδίκησης κ.ο.κ. Τα σημερινά θύματα και τα παιδιά τους, που στοχοποιήθηκαν επειδή είναι μουσουλμάνοι θα γίνουν σημαία από την ισλαμιστική προπαγάνδα που νομιμοποιεί την τρομοκρατική δράση ως δήθεν jihad των μουσουλμάνων ενάντια σε μια Ευρώπη που τους επιτίθεται.
Τη χθεσινή βίαιη επίθεση οι τρομοκράτες θα την προβάλλουν ως άλλοθι για όσα διαπράττουν, εμφανιζόμενοι ως προστάτες του μουσουλμανικού πληθυσμού που γίνεται στόχος και μάλιστα σε ιερή περίοδο και χρονική περίσταση. Η απεχθής πράξη όμως δεν μπορεί να αναλυθεί ξέχωρα και από δημόσιες τοποθετήσεις σε διάφορα επίπεδα επικοινωνίας, που αντί να αποδομούν τη ρητορική του μίσους των ισλαμιστών, στρώνουν τον δρόμο για ρητορική και πράξεις μίσους εναντίον όλων των μουσουλμάνων. Γιατί εν τέλει όσοι διακηρύττουν ότι το Ισλάμ αυτό κάθε αυτό και η ύπαρξη μουσουλμάνων βρίσκονται πίσω από το πρόβλημα της τρομοκρατίας, όσοι διακηρύττουν ότι είναι ασύμβατος ο μουσουλμάνος με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, οφείλουν να καταλάβουν ότι οι απόψεις αυτές λειτουργούν ως «τροφή» όσων φέρουν σε πέρας επιθετικές ενέργειες εναντίον μουσουλμάνων. Κατεξοχήν λοιπόν όσοι κόπτονται για την ασφάλεια και την καταπολέμηση της ισλαμιστικής τρομοκρατίας θα πρέπει να προσέχουν μήπως ο λόγος τους και εξυπηρετεί τελικά τους ισλαμιστές και «θρέφει» το επικίνδυνο στερεότυπο του «εχθρού μουσουλμάνου» που ως απειλή προς τον πολιτισμό μας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί (και τελικά κάποιοι καταλήγουν για την «αποτελεσματική αντιμετώπιση» στη χρήση βίας).
Το χθεσινό χτύπημα έχει τεράστια σημασία. Είναι ένα ξυπνητήρι και μας δείχνει ακριβώς προς τα πού δεν πρέπει να προσανατολιστεί η κοινωνία ως απάντηση προς την ισλαμιστική τρομοκρατία. Οι αυτόκλητοι σωτήρες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της τάξης και ασφάλειας, ας προσέξουν μήπως με τα ίδια τους τα χέρια όχι μόνο «δίνουν όπλα» αλλά και «ανοίγουν την πόρτα» για να περνά στις κοινωνίες μας το Daesh. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα κάστρα πέφτουν από μέσα…
*Η Δρ. Μαρία Χρ. Αλβανού είναι Εγκληματολόγος- Ειδική σε θέματα τρομοκρατίας.
Διαβάστε ακόμα:
