Αυτό δεν είναι εκτίμηση, είναι γεγονός. Η Νέα Δημοκρατία συμπλήρωσε 46 χρόνια συνεχούς, πρωταγωνιστικής παρουσίας στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, κάτι που κανένα άλλο κόμμα δεν πέτυχε.
Ο πατριάρχης του κόμματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιλήφθηκε το 1974 πως μια σύγχρονη δημοκρατία, προσαρμοσμένη στα ευρωπαϊκά πρότυπα, προϋπέθετε την ύπαρξη και του ανάλογου κομματικού φορέα που θα έφερνε σε πέρας αυτό το εγχείρημα.
Η αναβίωση της προδικτατορικής ΕΡΕ δεν πληρούσε τις απαιτήσεις για μια ανοικτή, φιλελεύθερη δημοκρατία. Έτσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε την υπέρβαση, ενώνοντας την Δεξιά με σημαντικό τμήμα του παραδοσιακού Κέντρου. Αυτή ήταν τότε, στις 4 Οκτωβρίου 1974 η Νέα Δημοκρατία. Έτσι γεννήθηκε η Κέντρο—Δεξιά.
Ο ρόλος και οι επιλογές ενός πατριάρχη ουδέποτε αμφισβητούνται και γι΄αυτό αποκαλείται πατριάρχης. Έτσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κυβέρνησε σε μια δύσκολη εποχή, χωρίς εσωκομματική αμφισβήτηση. Μέχρι σήμερα όλες οι στρατηγικές του επιλογές, παραμένουν εθνικές επιλογές. Πλην του ΚΚΕ, ουδέν άλλο κόμμα τις αμφισβήτησε.
Η Νέα Δημοκρατία αναμφίβολα πέρασε στην συνέχεια δύσκολες καταστάσεις. Όμως είχε την τύχη να τις διαχειριστούν δύο πολιτικοί ηγέτες που έφεραν σε πέρας το ομολογουμένως δύσκολο έργο τους.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο Αντώνης Σαμαράς.
Ο πρώτος έσωσε το κόμμα, ο δεύτερος την Ελλάδα.
Ο Ε. Αβέρωφ ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μετά την τραυματική ήττα του 1981 από το επελαύνον ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Κατόρθωσε μέσα σε μόλις τρία χρόνια να ανασυγκροτήσει την παράταξη, να της προσδώσει σαφές πολιτικό στίγμα και να την παραδώσει στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη άρτια οργανωμένη, με συμπαγή κομματική βάση και με λυμένο το οικονομικό της πρόβλημα, καθώς ο Ε. Αβέρωφ προς τούτο ρευστοποίησε μέρος της περιουσίας του.
Άλλοι καιροί, άλλοι ηγέτες.
Ο Αντώνης Σαμαράς παρέλαβε το 2012 μιαν Ελλάδα που την συντηρούσαν οι παλέτες με τα ευρώ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και παρέδωσε μιαν Ελλάδα με πρωτογενές πλεόνασμα, με ανάπτυξη και με έλλειμμα ελάχιστα επάνω από το προβλεπόμενο από την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και όταν ο ελληνικός λαός πλανημένος από τα αντιμνημονιακά συνθήματα έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο Α.Σαμαράς παρέδωσε μια Νέα Δημοκρατία στο 29%, που αποτέλεσε και την μεγάλη μαγιά της εκλογικής νίκης του 2019, του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τους πολιτικούς άντρες τους κρίνουμε από το τι παραλαμβάνουν και το τι παραδίδουν.
Πέραν όμως των ηγετών που διέθετε η παράταξη, η μεγάλη δύναμη της ήταν και παραμένει η ενότητα της βάσης της. Στις κρίσιμες στιγμές του 1981 και του 2012 δεν διαλύθηκε. Συσπειρώθηκε γύρω από την ηγεσία και ξεπέρασε τα προβλήματα. Έδειξε μιαν αξιοθαύμαστη ωριμότητα, κι έτσι οι όποιες εσωκομματικές κρίσεις, και δεν ήταν λίγες, είχαν μόνον βραχυπρόθεσμα αρνητικά αποτελέσματα. Πολύ σύντομα ξεχάστηκαν και η ενότητα αποκαταστάθηκε. Σε αυτό συνετέλεσε η μεγαλοψυχία τής εκάστοτε ηγεσίας και η ανθεκτικότητα και η νομιμοφροσύνη τής βάσης.
Σήμερα, μετά από μια ταραγμένη περίοδο, και πάλι κυβερνά η Νέα Δημοκρατία. Η σημερινή πλειοψηφία, με το αναμφισβήτητο άρωμα Κυριάκου, κτίστηκε πάνω στην Ιστορία τής παράταξης που είναι κυρίως Ιστορία τής ενότητας του κόσμου που την ακολουθεί επί 46 χρόνια.
