Οι Έλληνες δεν μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για το πώς συμπεριφερθήκαμε απέναντι στην Ισραηλίτικη κοινότητα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε μέλη του τάγματος των αγγέλων, αλλά τα ιστορικά γεγονότα δεν συμφωνούν μαζί μας. Στην Θεσσαλονίκη ξέρουν, στα Γιάννινα ξέρουν. Ναι, υπήρξαν και Έλληνες που έσωσαν Ισραηλίτες. Αλλά… Κι όταν βλέπουμε βανδαλισμούς εβραϊκών νεκροταφείων ή μνημείων, θυμίζουμε μόνο πόσο απαίσιοι μπορούμε να γίνουμε.
Τον τελευταίο καιρό θέλουμε όλοι να γίνουμε Ισραήλ! Όχι γιατί έχουμε δήθεν αγαπήσει το κράτος του Δαυίδ, αλλά γιατί θέλουμε το Ισραήλ να «καθαρίσει» για μας στα ελληνοτουρκικά. Να στείλουν οι Ισραηλινοί τα αεροπλάνα τους και τα πλοία τους και να πολεμήσουν αντί για μας. Για άλλη μία φορά οι εθνικές μας φαντασιώσεις κινδυνεύουν να μας εγκλωβίσουν σε έναν ακόμη φαύλο κύκλο φανταστικών εχθρών. Το κράτος του Ισραήλ έχει τα δικά του συμφέροντα, όπως και το ελληνικό τα δικά του. Σήμερα οι σχέσεις του με την Τουρκία είναι κακές. Αύριο μπορεί να είναι καλές. Αυτό δεν είναι κριτήριο για την δική μας στάση απέναντι στους Ισραηλίτες. Και μάλιστα τους Έλληνες Ισραηλίτες! Τους συμπατριώτες μας…
Πρέπει να ξεριζώσουμε τον αντισημιτισμό από την Ελλάδα. Να αντιταχτούμε στον ρατσισμό. Είτε αυτός αφορά τους Ισραηλίτες, είτε τους μουσουλμάνους ή όποιον άλλον άνθρωπο. Η Ελλάδα του πολιτισμού, η Ελλάδα του φωτός δεν μπορεί να είναι μία ρατσιστική χώρα. Ούτε και είναι δυνατόν κάποιοι να εξαντλούν τον ανθρωπισμό τους με τους παράνομους μετανάστες από το Μαρόκο και την ίδια στιγμή να αναφέρονται απαξιωτικά στο Ολοκαύτωμα. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα αριστερής εφημερίδας που για πολλοστή φορά πωλούσε «πνεύμα» με σκίτσα της χρησιμοποιώντας τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο ανθρωπισμός δεν μπορεί να είναι α λα καρτ.
Να ξεριζώσουμε τον αντισημιτισμό. Να πούμε stop στον ρατσισμό. Είναι μία αρχή για να δείξουμε ότι κάτι μάθαμε από τις δικές μας περιπέτειες. Οι Έλληνες έχουν επίσης υπάρξει θύματα διωγμών και εθνικών εκκαθαρίσεων. Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος για να μην γινόμαστε χειρότεροι από τους διώκτες μας. Αν έχουμε, τελικά, ιστορική μνήμη και άρα πραγματικό λόγο για να συνεχίσουμε.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
