Ξέρετε για ποιο πράγμα κατηγορούν την Μενδώνη και μέσω αυτής τον Κυριάκο; Ότι πριν διορίσει τον Λιγνάδη, δεν έψαξε ενδελεχώς την προσωπική του ζωή. Όχι, επιφανειακά και τυπικά, αλλά στα άδυτα της, στα πιο σκοτεινά και τριπλοκλειδωμένα υπόγεια της. «Θα 'πρεπε να ξέρει τι εστί Λιγνάδης, ήταν υποχρεωμένη», έτσι δεν λένε; Να λοιπόν ποιοι ζητούν επιστροφή στις μαύρες δεκαετίες του ’50 και του ’60, τότε που ο περιπτεράς ήταν ρουφιάνος της ασφάλειας και ο γείτονας έμμισθος της ΚΥΠ.
Αφήνω στην άκρη αυτούς που λένε ότι η Μενδώνη ή ο Κυριάκος ήξεραν την εγκληματική δραστηριότητα του Λιγνάδη και τον κάλυπταν. Αυτοί χρειάζονται ψυχίατρο που θεραπεύει τη βλακεία και τον φανατισμό. Πάω στους άλλους, που λένε ότι «θα ‘πρεπε να γνωρίζουν», διότι αυτοί είναι η πλειοψηφία αυτών που κρίνουν και κατακρίνουν. Πώς θα ‘πρεπε δηλαδή να γνωρίζει η Μενδώνη την ερεβώδη και καλά κρυμμένη πλευρά του Λιγνάδη;
Προφανώς, βάζοντας την ΕΥΠ να τον παρακολουθήσει, πριν τον διορίσει. Βάζοντας το οικείο αστυνομικό τμήμα να κάνει έλεγχο των δραστηριοτήτων του. Βάζοντας τις μυστικές υπηρεσίες να καταγράφουν τα τηλεφωνήματα του ή να υποκλέπτουν τα mail του. Διατάζοντας την ασφάλεια να καλέσει τους γείτονες του ή τους πιο στενούς του φίλους και να τους ξεψαχνίσει για το ποιόν του Λιγνάδη. Να στριμώξει σε καμιά γωνιά την οικιακή του βοηθό για να ξεράσει ποιος μπαινοβγαίνει στο σπίτι του και τι κάνει στην κρεβατοκάμαρα του.
Γελάτε; Προφανώς, διότι αυτά γίνονταν το ’50 και το 60. Άντε και το ’70. Τώρα πια είναι αδιανόητα, εκτός λογικής, εκτός εποχής και εκτός νομιμότητας. Αλλά τότε, πως διάολο θα ήξερε η Μενδώνη και κάθε Μενδώνη που έχει μια κρατική θέση κενή και ψάχνει άνθρωπο να την καλύψει, τη σκοτεινή πλευρά κάθε υποψηφίου ώστε να τον αποκλείσει; «Μα καλά, δεν είχε ακούσει τις φήμες;» ξαναρωτούν. Σοβαρά; Εκεί ξαναγυρίσαμε δηλαδή; Να κρίνονται άνθρωποι από τις φήμες;
«Αυτός είναι περίεργος, είναι μουλωχτός, είναι αλλόκοτος, συναναστρέφεται με μυστήριους, είναι μη-κανονικός στην σεξουαλική του ζωή, είναι μπήχτης, είναι γκομενιάρης, είναι ομοφυλόφιλος, είναι απρόβλεπτος, κάνει παρέα με αλητάμπουρες, είδαν κάποιον άγνωστο να μπαίνει σπίτι του, είπε κάποτε εκείνη την προκλητική κουβέντα, ακούγονται πολλά για τα βίτσια του και τις προτιμήσεις του.» Έτσι θα κρίνονται πια οι άνθρωποι; Μ’ αυτά τα νεφελώδη και σκοτεινά κριτήρια θα διορίζονται ή θα αποκλείονται από θέσεις ευθύνης; Να γυρίσουμε λέτε σ’ αυτές τις εποχές; Το θέλει κανείς; Ειδικά οι Συριζαίοι που ουρλιάζουν ότι η Μενδώνη «θα ‘πρεπε να ξέρει»; Ή κάποιοι άνθρωποι του πολιτισμού, που ενώ οι ίδιοι ήξεραν πράγματα και δεν μιλούσαν, τώρα απαιτούν από την υπουργό να είχε πλήρη γνώση όσων εκείνοι καταχώνιαζαν;
Ελάτε τώρα. Αν είναι η φρικαλέα υπόθεση Λιγνάδη να μας γυρίσει στα χούγια της μετεμφυλιακής περιόδου, τότε την πατήσαμε ομαδικώς. Ελπίσαμε ότι θα πάμε μπροστά διώχνοντας τον φόβο και θα καταφέρουμε να κάνουμε όπισθεν ολοταχώς για να ροκανίσουν κάποιοι τον Κυριάκο. Πόσο μυωπική οπτική…
