Άκουσα χτες την υπέροχη Μαριέττα Γιαννάκου να μιλάει στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ για την Παιδεία και στο τέλος να αναφέρεται με θάρρος στην ανάγκη της εθνικής συνεννόησης. Είναι προς το συμφέρον της χώρας να εγκαταλείψει η αριστερά τις ακραίες θέσεις της και να πετύχουμε έτσι μια συμφωνία σε εκείνα που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Η κα Γιαννάκου αναφερόταν στην Παιδεία. Έχει, όμως, εφαρμογή παντού!
Η Μαριέττα Γιαννάκου είναι μία καθαρόαιμη δεξιά. Δεν είναι πρώην ΠΑΣΟΚ ή αριστερή, όπως πολλοί εξ ημών του φιλελεύθερου χώρου. Προέρχεται από τα σπλάχνα της Νέας Δημοκρατίας. Κι όμως! Βάζει τα γυαλιά σε πολλούς του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Επίσης, αυτό που η ίδια λέει σήμερα το έχει κάνει πράξη! Έχει δαπανήσει πολλές εργατοώρες για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση. Θα πει κάποιος ότι παρόλα αυτά η δική της εκπαιδευτική μεταρρύθμιση «ξηλώθηκε» από εκείνους που κάθονταν μαζί της στις ατελείωτες συσκέψεις. Ίσως να μην ήταν ώριμη η κοινωνία για κάτι περισσότερο. Ίσως να μην είναι και σήμερα. Αλλά μεταξύ των δύο δρόμων, της ακραίας αντιπαράθεσης και της συνεννόησης, έχουμε καθήκον να επιμείνουμε στην συναίνεση.
Ειδικά στην Παιδεία ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρθηκε ως στρατός κατοχής! «Ξήλωσε» ό,τι δεν εξυπηρετούσε το συμφέρον των συνδικαλιστών που εκπροσωπούσε, αγνοώντας το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά που πέταξε στην πυρά ήταν μέτρα που οικοδομήθηκαν με ευρείες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Όπως για παράδειγμα ο νόμος Διαμαντοπούλου.
Μπορεί, λοιπόν, να υπάρξει συναίνεση με «αυτούς»; Η απάντηση βρίσκεται στα χέρια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δική τους είναι η επιλογή ποιον δρόμο θα ακολουθήσουν, όπως δική τους ήταν και η επιλογή της στρατηγικής του μίσους που έκαναν στη διάρκεια της κυβερνητικής τους θητείας. Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν ότι ξεπέρασαν τις εμμονές του πρόσφατου παρελθόντος. Αν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει πράγματι να οικοδομήσει ένα σύγχρονο κεντροαριστερό κόμμα, θα πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο που έφτασαν κι άλλοι ηγέτες της κεντροαριστεράς πριν απ' αυτόν! Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει την χάραξη εθνικής πολιτικής στα κρίσιμα θέματα. Στα άλλα θα πρέπει τα κόμματα να δείχνουν τις διαφορές τους και να προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι έχουν καλύτερες προτάσεις από τους αντιπάλους τους. Με άλλα λόγια, συναίνεση δεν σημαίνει κατέβασμα της σημαίας της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σημαίνει όμως ότι όλοι μαζί θα πρέπει να υπερασπίσουμε το κοινό μας σπίτι.
Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είτε θα τραβήξουμε μια κόκκινη γραμμή στο παρελθόν και θα οικοδομήσουμε όλοι μαζί μια νέα και ισχυρή χώρα είτε θα παρασυρθούμε σε μία δίνη που θα μας αφανίσει.
Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτά που λέμε είναι μακριά από εκείνα που μπορεί να κάνει. Ας μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησε ως ένας ακραίος πολέμιος του καπιταλισμού και έγινε ένας από τους πιο πιστούς φίλους του κύκλου του Κόμο! Ο κ. Τσίπρας είναι τόσο «επικίνδυνος» πλέον για το σύστημα όσο και η οικογένεια Κλίντον! Άρα, ας μην μας λένε ότι πρεσβεύουν «κάτι άλλο». Με τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο είναι κι αυτοί! Ας κάνουν κι ένα ακόμη βήμα! Ας έρθουν πιο κοντά στο τραπέζι του διαλόγου. Θα είναι κέρδος για όλους. Και κυρίως για την χώρα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
