Ζούμε σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον. Ο κ. Τσίπρας πίστεψε στ'' αλήθεια ότι με ένα βραβείο Νόμπελ και κάποιες καλές δηλώσεις από τους Σόιμπλε των Βρυξελλών θα μπορέσει να ξεγελάσει και πάλι τους ιθαγενείς. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο μηχανοδηγός Πάνος Καμμένος ζητούν από τον Κυριάκο να… αποκηρύξει την βία. Είναι φανερό ότι για όλα φταίει και πάλι η Μαρέβα.
Δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς τους περιμένει, αυτούς και τις άλλες συνιστώσες τους που έχουν καταλάβει εδώ και τρία χρόνια τα θερινά ανάκτορα. Ο κόσμος έχει πάψει να τους ακούει, έχει καταλάβει πλήρως την πολιτική τους απάτη. Το μέτωπο του λαϊκισμού ηττάται κατά κράτος εκεί που νόμιζε ότι έχει την απόλυτη δύναμη: στο πεζοδρόμιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει. Και μαζί του καταρρέουν οι συνέταιροί του στην εξουσία, φανεροί και κρυφοί. Δεν είναι μόνο οι ΑΝΕΛ. Είναι και όσοι άλλοι είχαν δημιουργήσει «δίκτυα στήριξης» του ΣΥΡΙΖΑ, από Δεξιά και Αριστερά. Έχουν πέσει πολλά χρήματα σε αυτό το έργο που ανέβηκε στην σκηνή το 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ένας δύσκολος αντίπαλος επειδή ακριβώς είχε ευρύτερη στήριξη από μεγάλα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ συνεπάγεται την ήττα αυτών των ετερόκλητων δυνάμεων που πόνταραν το 2015 στην έξοδο της χώρας από το ευρώ και σήμερα ποντάρουν στην ανακοπή της πορείας του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την εξουσία.
Ζητούν από τον Κυριάκο να αποκηρύξει την βία! Ποιοι; Εκείνοι που είπαν το «ή εμείς ή αυτοί»! Εκείνοι που ανέχτηκαν τον Πάνο Καμμένο να λέει από το βήμα της Βουλής προς τους βουλευτές του «ναι» «στα τέσσερα». Εκείνοι που χειροκρότησαν τον Αλέξη Τσίπρα όταν τον Ιανουάριο του 2015 έλεγε για τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι δεν έβγαιναν ούτε στα καφενεία. Εκείνοι που «καταδίκασαν» με το ζόρι την βομβιστική επίθεση στην Μαρέβα, για να συμπληρώσουν ότι ο λαός… προκλήθηκε! Ζητούν αυτοί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να… αποκηρύξει την βία!
Αυτοί που έδωσαν άδεια στον δολοφόνο Κουφοντίνα, υποκύπτοντας στην βία των δικών τους παιδιών. Εκείνοι που υποθάλπουν το παρακράτος των Εξαρχείων. Εκείνοι που έχουν σπείρει το μίσος από άκρη σε άκρη αυτής της χώρας.
Δεν είναι όλα αυτά σουρεαλιστικά;
Υπόσχονται έξοδο από τα μνημόνια, όταν έχουν δεσμεύσει την χώρα για τα επόμενα εκατό χρόνια σε σκληρή επιτήρηση. Είναι η πρώτη κυβέρνηση στην ιστορία που έχει ψηφίσει μέτρα που θα ισχύσουν σε μελλοντικό χρόνο και μετά από το τέλος της θητείας της.
Δεν είναι όλα αυτά η αποθέωση του σουρεαλισμού;
Πόνταραν στο χρέος και την ίδια ώρα κυνηγούσαν οποιαδήποτε επένδυση είχε ήδη γίνει στην Ελλάδα, αποθαρρύνοντας άλλους επενδυτές ακόμη και να σκεφτούν να πλησιάσουν στην χώρα.
Εξόντωσαν την μεσαία τάξη για να έχουν χρήματα να μοιράζουν σε επιδόματα. Και αυτό το ονόμασαν «ανάπτυξη». Ήσαν μάλιστα περήφανοι για το ύψος των φόρων που επέβαλλαν.
Αυτή είναι η κυβέρνησή μας. Η κυβέρνηση που ψηφίσαμε. Στη Δημοκρατία οι κυβερνήσεις φεύγουν μόνο με εκλογές. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει προβλέψει λύσεις σε αυτή την περίπτωση, της έντονης δυσαρέσκειας για την κυβέρνηση στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τότε τι κάνεις; Πως αντιμετωπίζεις αυτή την σουρεαλιστική εικόνα;
Προφανώς βρίσκεις έναν τρόπο να τους θυμίζεις ότι είναι ανεπιθύμητοι. Φυσικά όχι με την βία, όπως έκαναν εκείνοι στο παρελθόν. Δεν είμαστε ίδιοι. Δεν θα πετάξουμε γιαούρτια, δεν θα σπάσουμε βιτρίνες. Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να κτυπάμε έξω από τα παράθυρα τις κατσαρόλες μας μία συγκεκριμένη ώρα μέσα στην ημέρα. Ας πούμε στις 10 το βράδυ. Απ' όπου είμαστε. Κι όσοι βρισκόμαστε στον δρόμο να αρχίσουμε εκείνη την ώρα να κτυπάμε τις κόρνες. Να αρχίσουμε να κάνουμε δυνατό θόρυβο, όπως έκαναν οι άνθρωποι στην Βενεζουέλα. Μαδούρο go home. Έλληνες Μαδούρο γυρίστε στις σπηλιές σας και αφήστε αυτή την χώρα, επιτέλους, να αναπνεύσει.
Θανάσης Μαυρίδης
