Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Αυτό που συμβαίνει με την κυβέρνηση Συριζανέλ δεν έχει προηγούμενο στην πολιτική ιστορία. Μόνο δύο άλλες περίοδοι διακυβέρνησης της χώρας θα μπορούσαν να συγκριθούν με την σημερινή. Του Μεταξά και του Παπαδόπουλου!
Δεν αναφέρομαι βέβαια, σε αυταρχικές μεθόδους και άλλα τινά δαιμόνια αλλά στον τρόπο που προχωρούν οι ιδιωτικοποιήσεις τις οποίες η χώρα είχε ανάγκη εδώ και πολλές δεκαετίες. Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι μόνο ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος μπορούσαν με τόση ευκολία να προωθούν αποφάσεις και συμφωνίες στην οικονομία και να μην κουνιέται φύλλο. Αλλά ακόμα και τότε, μπορεί κάποιος να θυμηθεί αντιδράσεις συνδικάτων και απεργίες, όπως των καπνεργατών στην Θεσσαλονίκη τον Μάϊο του 1936, με πρωθυπουργό τον Μεταξά…
Μετά τα αεροδρόμια και την Fraport, σειρά είχε προχθές, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Πλειοδότρια για την απόκτηση του 67% του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) αναδείχθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ η ένωση των εταιρειών «Deutsche Invest Equity Partners GmbH», «Belterra Investments Ltd.» και «Terminal Link SAS», μετά από τη σημαντικά βελτιωμένη προσφορά που υπέβαλε. Η νέα δεσμευτική προσφορά προβλέπει την καταβολή τιμήματος ύψους 231.926.000 ευρώ.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για το λιμάνι και τον ΟΛΘ; Το 2008 η Κινεζική Hutchison είχε κάνει προσφορά ύψους 419,4 εκ. ευρώ! Η συμφωνία θα είχε κλείσει, με παραχώρηση, για το σταθμό εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) του λιμανιού αλλά τότε είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν- θυμόσαστε τον επαναστάτη Χάρη Καστανίδη στα κάγκελα να ωρύεται;
Μετά το ναυάγιο εκείνου του διαγωνισμού, οι εκπρόσωποι της Hutchison επανήλθαν το 2012 και μάλιστα είχαν επαφές με εκπροσώπους φορέων, όταν πλέον η χώρα, στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, προωθούσε και πάλι το θέμα των παραχωρήσεων στα λιμάνια.
Και για άλλη μία φορά, τα 419 εκ. της Hutchison αποδείχθηκαν λιγότερα από τα 231 της σημερινής κοινοπραξίας…
Πραγματικά, είναι απίστευτα «λειτουργικό» το μοντέλο «αριστερής» κυβέρνησης στην εξουσία που μπορεί και συνεννοείται τόσο εύκολα με τους δανειστές της χώρας. Άνθρωπος πολύ κοντά στους «Θεσμούς» έλεγε ότι στην Κομισιόν είναι ενθουσιασμένοι με την «κατανόηση» που δείχνει το Μαξίμου σε κάθε νέα μεταρρύθμιση σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Και όπως είναι φυσικό, αυτό αποτελεί ένα ξεχωριστό δέλεαρ και για την επόμενη κυβέρνηση η οποία μπορεί μεν να φορτωθεί με ένα τέταρτο μνημόνιο στα δημοσιονομικά αλλά θα έχει τουλάχιστον, απαλλαγεί από τα τεράστια βάρη των κρατικών οργανισμών.
Αναμένοντας λοιπόν, την μελλοντική πτώση του μεγάλου κάστρου της ΔΕΗ, παραμένουμε αποσβολωμένοι μπροστά στις εκπληκτικές ικανότητες μιας παρέας απίθανων τύπων που καταφέρνουν θαύματα – το είπε και ο Φλαμπουράρης. Ξεπερνώντας και την άνεση επιβολής αποφάσεων των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων που βίωσε η χώρα στα τελευταία εκατό χρόνια της ιστορίας της!
Επομένως, το συμπέρασμα είναι ότι τέτοιο «κελεπούρι» κανένας δεν είναι τρελός στην Ευρώπη, που να θέλει να το βρει απέναντι στο πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων. Θα τον κρατήσουν μέχρι να τελειώσει την «βρώμικη» δουλειά, με αντάλλαγμα την εξουσία και το στενό κομματικό κράτος.
Αλίμονο όμως, στην πραγματική οικονομία και στους ανθρώπους που θα πέσουν υπέρ φόρων και χρηματοδοτικής αναιμίας. Αλίμονο στα συνήθη υποζύγια που θα θυσιαστούν για χάρη των εκλεκτών του Δημοσίου που θα παραμείνουν στις θέσεις τους ή θα πάνε πρόωρες πληρωμένες διακοπές με κάποιο γενναίο εφάπαξ ή με εθελουσία έξοδο.
Ανεπανάληπτες και ιστορικές οι στιγμές που ζούμε. Αλλά και πρωτοφανής ο έρωτας των δανειστών με τον Τσίπρα! Τέτοιο ειδύλλιο ούτε ο Μακρόν με την Μπριζίτ στο μέγαρο των Ηλυσίων…
