Του Δημήτρη Καμπουράκη
Η «καταραμένη» Airbnb (που οι αναρχικοί δεν θέλουν στα Εξάρχεια) ανέστησε τον κλάδο της οικοδομής τα τρία προηγούμενα χρόνια. Όχι βέβαια στο επίπεδο των παλιών μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών που έφτιαχναν Εγνατίες και Ρία-Αντίρια, αλλά στο χαμηλό επίπεδο των επισκευών κατοικίας. Το 2011 δεν υπήρχε ούτε υδραυλικός στην πιάτσα, σήμερα όμως αν θέλεις να ανακατασκευάσεις την κουζίνα ή το μπάνιο σου, θα βρεις είκοσι εταιρείες που αναλαμβάνουν. Θα μπεις βέβαια στην ουρά.
Έχουν όλες μπόλικη δουλειά και γι'' αυτό ολοένα και εμφανίζονται καινούριες, μερικές έχοντας πίσω τους κολοσσούς της αγοράς, όπως πρόσφατα τα Practiker. Με πολύ πιο σύγχρονη οργανωτική δομή απ' ό,τι πριν πέντε ή δέκα χρόνια. Ο ιδιοκτήτης διαλέγει τα σχέδια και τα υλικά, σιγουρεύεται πως έχει τα λεφτά στην τσέπη, δίνει την εντολή και μετά παίρνει το ανακαινισμένο σπίτι με το κλειδί στο χέρι. Ούτε να ψάχνει ηλεκτρολόγους, ούτε να κυνηγά επιπλοποιούς για τα ντουλάπια, ούτε να πλένεται στο μπάνιο της ξαδέρφης του διότι αργεί ο πλακάς να πάει. Η κρίση δημιούργησε έναν άλλον τύπο κάθετης οργάνωσης στις εταιρείες που αναλαμβάνουν τέτοιες δουλειές.
Εκτός από την Airbnb, καθοριστικά βοήθησε στην αναγέννηση αυτής της πεθαμένης αγοράς το πρόγραμμα «εξοικονομώ κατ' οίκον». Τα συνολικά χρήματα που έπεσαν στην αγορά απ' αυτό το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ήταν αστεία μπροστά στα ποσά που διακινούσε η οικοδομή στην χώρα προ κρίσης. Λίγες δεκάδες εκατομμύρια που δίνονται με τόσο σφιχτά εισοδηματικά κριτήρια, ώστε να αφορούν ελάχιστους. Πιστεύω μάλιστα ότι το πρόγραμμα ήταν προσαρμοσμένο στα μέτρα των φοροφυγάδων, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Παρά ταύτα και μόνο η αίσθηση ότι έτρεχε ένα τέτοιο πρόγραμμα ήταν αρκετή για να δούμε εταιρείες να ενεργοποιούνται, μαγαζιά να κάνουν προσφορές, τηλεοπτικές διαφημιστικές καμπάνιες και επαγγελματίες να ανασαίνουν.
Τώρα λοιπόν με την τρίχρονη απαλλαγή από τον ΦΠΑ των καινούριων οικοδομών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, ο κλάδος της οικοδομής αναμένεται όχι απλώς να πάρει τα πάνω του αλλά να απογειωθεί. Ήρθε την πιο καθοριστική στιγμή πράγμα που πρέπει να πιστωθεί στην κυβέρνηση και με διόλου ευκαταφρόνητη οικονομική βοήθεια. Διότι ήρθε παράλληλα με την πεποίθηση ότι η οικονομία βελτιώνεται και ακριβώς την ώρα που αρχίζει να γίνεται κοινωνικό πρόβλημα η ανεύρεση στέγης. Επίσης, άλλο είναι να αγοράσεις ένα σπίτι 100.000 ευρώ κι άλλο να το αγοράσεις 75.000. Η διαφορά είναι τεράστια.
Να δείτε λοιπόν που θα ξαναδούμε ξεχασμένες εικόνες στις γειτονιές. Θα δούμε μπετονιέρες να ρίχνουν τσιμέντο και τις καρότσες φορτηγών να γεμίζουν από εκσκαφείς. Καιρός ήταν. Τέτοιες έξυπνες και καθοριστικές κινήσεις χρειάζονται. Και φυσικά μια άλλη αναπτυξιακή λογική, που δεν είχαν οι προηγούμενοι, των οποίων το μόνο μέλημα ήταν να μπαζώνουν φόρους, το υπόλοιπο των οποίων μετέτρεπαν σε επιδόματα. Φαίνεται πως ξεφύγαμε επιτέλους απ' αυτό.
