Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Σύμφωνα με τον Σπύρο Βλαχόπουλο, Αναπληρωτή Καθηγητή της Νομικής της Αθήνας, στη Μεγάλη Βρετανία, η ποινική δίωξη των υπουργών από τη Βουλή των Κοινοτήτων δεν έχει ενεργοποιηθεί από το 1804 και οι υπουργοί δικάζονται κατά τις κοινές διατάξεις. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιρλανδία. Για να μεταφερθούμε στο πεδίο της ηπειρωτικής Ευρώπης, ο Θεμελιώδης Νόμος της Βόννης δεν περιέχει ειδική διάταξη για την ποινική ευθύνη των υπουργών. Στην Ισπανία οι διατελέσαντες υπουργοί διώκονται κατά τις κοινές διατάξεις, εκτός ορισμένων περιπτώσεων πολιτικών εγκλημάτων. Στη Γαλλία, η ποινική δίωξη χωρεί πλέον χωρίς άδεια της Βουλής, ενώ στην Ιταλία, ασκείται από τη δικαστική εξουσία και ο ρόλος του Κοινοβουλίου περιορίζεται στη δυνατότητα να σταματήσει τη διαδικασία «αν κρίνει ότι ο υπουργός έδρασε για την προστασία ενός συνταγματικού κρίσιμου κρατικού ή δημοσίου συμφέροντος».
Αν υποθέσουμε τώρα, πως κάποιος πολίτης- από τους χιλιάδες αγανακτισμένους που είδαν χθες τα τρία τρόλεϊ να καίγονται στην Πατησίων- αποφάσιζε να μηνύσει τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ.Τόσκα, τι ακριβώς θα πετύχαινε; Σύμφωνα με τη νομοθεσία, να χάσει τον χρόνο του και να χαρακτηριστεί γραφικός! Η μόνη φωνή αγανάκτησης που ακούστηκε, σήμερα, από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, ήταν του δημάρχου Καμίνη κι αυτή μάλλον, για να χαθεί στις εντυπώσεις της ενημέρωσης…
Συζητώντας πρόσφατα με τον πρύτανη του ΕΜΠ, Γιάννη Γκιόλια για το τι συμβαίνει στην Πατησίων και στα Εξάρχεια, κατάλαβα ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (Πρυτανεία του ΕΜΠ, Διοίκηση της Αστυνομίας, Εισαγγελία) καταλήγουν πάντα στο Υπουργείο. Κι εκεί οι πόρτες είναι όλες κλειστές! Γιατί δεν παραιτούνται; Το πιθανότερο, επειδή έχουν καταλάβει πως η λάμψη της προσωπικής τους «θυσίας» θα περιοριστεί το πολύ, σε μερικά μονόστηλα των εφημερίδων, χωρίς κανένα αποτέλεσμα στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης…
Σε ολόκληρη την Μεταπολίτευση, η καταστροφή της δημόσιας περιουσίας αλλά και οι καταχρήσεις των πολιτικών σπανίως αποτελούσαν αντικείμενο της Δικαιοσύνης. Το ίδιο το Κοινοβούλιο δεν άφηνε πολλά περιθώρια να απαιτηθούν ποινικές ευθύνες από το πολιτικό προσωπικό, προκαθορίζοντας και τις εισαγγελικές παρεμβάσεις.
Από τον Ιανουάριο όμως του ΄15, η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως. Είναι πλέον σαφές, ότι ο κ. Τόσκας έχει αυστηρές εντολές από τον πρωθυπουργο να μην επιτρέπει καμία παρέμβαση της Αστυνομίας, όταν γίνονται καταστροφές της περιουσίας του Δημοσίου.
Γιατί όμως, ο κόσμος δεν αντιδρά; Αν δηλαδή, η συνταγματική πρόβλεψη δεν είναι για ποινική ευθύνη αλλά μόνο για πολιτική, γιατί δεν καταγράφεται στο βιογραφικό του Υπουργού η ηθική αυτουργία για τις δαπάνες του ελληνικού κράτους;
H απάντηση είναι απλή: Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν κατανοεί τη σχέση της δημόσιας περιουσίας με την τσέπη του. Για την περίπτωση των τρόλεϊ δεν ξέρει ούτε πόσο στοιχίζουν ούτε ποια χρεοκοπημένη εταιρία του Δημοσίου τα κατασκευάζει ούτε και πόσο φορτώνει τον προϋπολογισμό κάθε αμέλεια της κυβέρνησης.
Διαφορετικά, θα ζητούσε απευθείας, τη δήμευση της προσωπικής περιουσίας του κ. Τόσκα! Όχι γιατί έχει την δυνατότητα να το πετύχει αλλά για να φανερώσει τα αντανακλαστικά της κοινωνίας απέναντι στην ευθύνη των υπουργών. Τι κάνει όμως; Συνηθίζει στην ανοχή, συνυπολογίζοντας τον εξτρεμισμό σαν ένα από τα «πολιτιστικά στοιχεία» της εγγενούς κουλτούρας των Ελλήνων.
Ο υπ. Προστασίας του Πολίτη δεν έχει καν πολιτικό κίνητρο για να πάρει αποφάσεις. Γιατί ξέρει ότι η αποφασιστικότητα δεν αποτελεί κριτήριο για τους ψηφοφόρους του. Παραμένει έτσι «βούδας» αναισθησίας μπροστά τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού του οποίου η συνείδηση επίσης, δεν ενοχλείται πλειοψηφικά από αυτό που συμβαίνει!
Ελάτε τώρα, αν είχαμε την διανοητική επάρκεια ως κοινωνία, να αντιληφθούμε τον ρόλο του πολιτικού συστήματος, θα διαδηλώναμε από χρόνια, για τη δήμευση της περιουσίας των πολιτικών. Και τότε, κανείς τους δεν θα είχε το θράσος να μεθοδεύει την ανευθυνότητα και την παραγραφή των αδικημάτων τους. Απλά, δεν το θέλουμε γιατί δεν μας φτάνει το μυαλό ως τις συνέπειες.
Και μη νομίζετε ότι αγανακτούν όλοι όπως εσείς κι εγώ. Οι περισσότεροι περιορίζονται στην φαντασίωση της κατάλυσης του κράτους αλλά τον λογαριασμό δεν τον σκέφτονται. Ο κ. Τόσκας όμως, θα τον είχε σκεφτεί αν κάποιος εισαγγελέας του τον πήγαινε το επόμενο πρωί σπίτι του…
Το κόστος για τα τρία τρόλεϊ που κάηκαν ξεπερρνά το 1 εκ. ευρώ. Επισυνάπτω εδώ τους τελευταίους ισολογισμούς των καταχρεωμένων ΟΑΣΑ και ΕΛΒΟ που κατασκευάζει τα τρόλεϊ, μπας και συγκινηθεί κανένας με τις δεκάδες εκατομμύρια που συσσωρεύονται στο δημόσιο χρέος.
