Του Νικηφόρου Αντωνόπουλου
Μου προκαλεί εντύπωση το πως τα έχει καταφέρει ο Νίκος Φίλης και έχει κερδίσει στον ευρύτερο αντισύριζα χώρο ένα είδος ασυλίας, που τον διαχωρίζει από τους "άλλους" του κόμματος του, ως μετριοπαθή, σκεπτόμενο και δεν ξέρω τι άλλο.
Πρόσφατα ο Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή 13.11) με αφορμή το επιδεικτικά απαξιωτικό σχόλιο του Φίλη προς την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, «φοβάστε τις κόκκινες μπογιές; γιατί αυτό ήταν πάντως, κόκκινες μπογιές» (!), για την επίθεση που δέχτηκε το γραφείο της, έγραψε: «Από ελάχιστους σαν τον κ. Φίλη, περιμέναμε κάτι καλύτερο»…
Ασφαλώς, ο Φίλης δεν είναι Πολλάκης, δεν εκφράζεται με τον πρωτογονισμό του ορεσίβιου συντρόφου του. Προέρχεται από τη δημοσιογραφία, έχει εργαστεί σε διάφορα Μέσα εκτός της Αυγής, έχει κάνει ρεπορτάζ, έχει λειάνει τη δημόσια συμπεριφορά και τον πολιτικό λόγο του.
Μέχρις εκεί όμως. Γιατί η πολιτική που εκφράζει δεν διαφοροποιείται καθόλου από την αριστερίστικη, δογματική, διχαστική, αντιδραστική, σε τελική ανάλυση, πολιτική του Συριζα. Ίσως να είναι και πιο επικίνδυνη, ακριβώς γιατί διατυπώνεται με μια φαινομενικά ήπια φρασεολογία και επίπλαστη συναινετική συμπεριφορά.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξω στο ιστορικό των κατά καιρούς δηλώσεων και παρεμβάσεων του Φίλη. Οι πρόσφατες δηλώσεις του για τα όσα συνέβησαν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο είναι χαρακτηριστικές και αποδεικνύουν ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα στελέχη του Σύριζα, π. χ. τον Τζανακόπουλο, που «κάνει πλάκα» για το ίδιο θέμα, λέγοντας, «Καλά, δεν βρήκαν και καλάσνικοφ»!...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarithmisi.gr
