Διακινείται η άποψη πως «η αξιωματική αντιπολίτευση βάζει πλάτη στα δύσκολα», ενώ εξαίρεται ο ρόλος του Α.Τσίπρα «που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων». Συγχρόνως, ο έγκριτος αρθρογράφος προτρέπει «να αφήσουμε τους παλαβούς και τους ακραίους από εδώ και από εκεί να αλληλοϋβρίζονται, να λοιδορούν, να λασπώνουν».
Προσπάθησα με πολύ καλή διάθεση να βρω πού έβαλε πλάτη η αξιωματική αντιπολίτευση και δεν βρήκα τίποτα.
Απεναντίας.
Στην κρίση του Εβρου, όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που έκαναν καθημερινά ήταν να ανακαλύπτουν ακροδεξιούς που δέρνουν, παραστρατιωτικούς και μιλίτσιες που υποκαθιστούν το κράτος, δυστυχείς μετανάστες που τους μεταχειρίζεται απάνθρωπα η κυβέρνηση του Ορμπάν των Βαλκανίων. Τα ξεχάσαμε;
Εμείς που τα θυμούμαστε είμαστε «χολερικοί» και «παλαβοί» και ο αρθρογράφος που, όλα τα λειαίνει και όλα τα ισοπεδώνει, είναι ο μετριοπαθής και ο νηφάλιος; Λησμονήσαμε τις δηλώσεις ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ κατά της πατρίδας τους και υπέρ των μεταναστών-εισβολέων; Λησμονήσαμε που βουλευτές του ίδιου κόμματος έγιναν «βαποράκια» της τουρκικής προπαγάνδας; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το είπε. Οχι κάποιος «χολερικός».
Είναι πολύ βολική η διάκριση του Τσίπρα απ΄όλον τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ακριβώς είναι η διπλή τακτική της ηγετικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Τσίπρας απευθύνεται στο εθνικό ακροατήριο και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο κομματικό τους ακροατήριο. Τέλεια κατανομή ρόλων και όποιος τσιμπήσει, τσίμπησε.
Και φαίνεται πως πολλοί τσίμπησαν.
Μήπως στην επιδημία του κορονοϊού η στάση της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ήταν πιο υπεύθυνη; Το «μη διανοηθείτε» ποιος το είπε; Κανένας ακραίος νεοδημοκράτης; Ή μήπως ο Α.Τσίπρας, ενθυμούμενος τις ένδοξες μέρες του 2011-2014; Και ποιος ιδεολογικοποίησε μιαν επιδημία που θερίζει χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη;
Ποιος μίλησε για το τέλος του νεοφιλελευθερισμού; Ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας σε συνέντευξη του σε κυριακάτικη εφημερίδα; Ποιος επιχειρεί, μέσω αυτής της επιδημίας, να επαναφέρει στην πολιτική ατζέντα τον κρατισμό;
Ποιος πλειοδοτεί σε παροχές;
Η ιστοσελίδα του κομματικού εντύπου του ΣΥΡΙΖΑ είχε κύριο άρθρο με τίτλο «πεθαίνουν στην Μαδρίτη από τον ιό και τον καπιταλισμό». Αφιερωμένο στους σώφρονες και νουνεχείς.
Από την άλλη πλευρά, από την πλευρά της κεντροδεξιάς, δεν άκουσα παρόμοιες φανατισμένες φωνές! Ολοι αντιμετωπίζουν την επιδημία ως μια υγειονομική κρίση, της οποίας η αντιμετώπιση θα έχει διαχειριστικό χαρακτήρα, μακριά από ιδεοληψίες και λοιπές ανοησίες.
Αλλά ας έρθουμε και στην πολιτική πρόταση του αρθρογράφου. «Μας νοιάζει η επόμενη μέρα της χώρας και το γεγονός ότι θα χρειαστεί να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι όλοι, για να την κρατήσουμε όρθια».
Στις δημοκρατίες υπάρχει η εκλεγμένη κυβέρνηση που κυβερνά και η αντιπολίτευση που την ελέγχει. Η κυβέρνηση κυβερνά με βάση το πρόγραμμα της και αυτό προσπαθεί να εφαρμόσει.
Στην περίπτωση μας, όπως φάνηκε και από τις δύο κρίσεις που ξέσπασαν ταυτοχρόνως, άβυσσος χωρίζει τις θέσεις της κυβέρνησης από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να προσδώσει μόνιμα χαρακτηριστικά στην παρέμβαση του κράτους—όπως επιτάσσει η ιδεολογία του—ενώ η κυβέρνηση επιθυμεί λιγότερο κράτος.
Πώς θα καθίσουν μαζί στο ίδιο τραπέζι; Καλόηχη και αγαπησιάρικη είναι η κοινότοπη έκφραση «να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε», αλλά το πρόβλημα είναι προς ποια κατεύθυνση θα δουλέψουμε; Δεν μπορούμε να βαδίζουμε στα τυφλά. Προς τα κάπου θα πρέπει να πάμε. Προς τα πού;
Στο κάτω-κάτω οι πολίτες ανέθεσαν στην Νέα Δημοκρατία την διακυβέρνηση του τόπου και ο πρωθυπουργός απολαμβάνει της υψηλής εμπιστοσύνης τους. Γιατί να βάλει συνεταίρο;
Κάποιοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι ακόμα και σήμερα αδυνατούν να προσεγγίσουν ρεαλιστικά το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι ίδιοι που στο πρώτο εξάμηνο του 2015 προέτρεπαν, αφελώς, τον Τσίπρα να εφαρμόσει το δικό τους, φιλελεύθερο, πρόγραμμα
Μόνο που το 2020 δεν είναι 2015 και αυτοί δεν έμαθαν τίποτα.
