Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ας ξεκινήσουμε από την πιθανότητα- για να μην πως βεβαιότητα- ότι ο πρωθυπουργός δεν λέει την αλήθεια. Μέχρι δηλαδή να δούμε καθαρογραμμένη τη συμφωνία δεν πρέπει να πιστεύουμε λέξη από έναν άνθρωπο που δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να ερμηνεύει κατά βούληση αυτά που τον εξυπηρετούν στην μικροπολιτική του.
Η εξέλιξη της συμφωνίας με τα Σκόπια συνιστά από μόνη της κάτι σκοτεινό και ασαφές ως προς την κατάληξή της. Και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι επί έξι ολόκληρους μήνες διαπραγματεύονται λεπτομέρειες που δεν τις γνωρίζει ούτε η αντιπολίτευση ούτε η Βουλή, υπάρχει ζήτημα για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.
Από εκεί και πέρα, η επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος στα βόρεια των συνόρων μας θα ήταν ασφαλώς επιτυχία για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Αλλά ίσως εδώ βρίσκεται και το γκρίζο φόντο στην πολιτική του κ. Τσίπρα. Γιατί όπως συνηθίζει με όλα τα ζητήματα που έχει χειριστεί ως τώρα, δεν τον ενδιαφέρει το λειτουργικό αποτέλεσμα που θα αντέξει στο χρόνο αλλά μόνο η άρτια διεκπεραίωση της διαδικασίας. Φτάνει να δούμε την διαπραγμάτευση με τους δανειστές για να καταλάβουμε πώς κατέληξε υπάκουος και άβουλος σε μία διαδικασία που του υπαγόρευσαν άλλοι. Καταφέρνοντας υπέρογκα πλεονάσματα με την αφαίμαξη των φορολογούμενων και με το κράτος νας μην πληρώνει τις υποχρεώσεις του στους ιδιώτες.
Το ίδιο θα κάνει και τώρα. Μέχρι να έρθει στη Βουλή η επικύρωση της συμφωνίας, κανείς δεν θα ξέρει τι υπέγραψε. Ούτε για το σύνταγμα των Σκοπίων ούτε για την μακεδονική ταυτότητα ούτε και για την μακεδονική γλώσσα. Τα τρία ίσως βασικότερα θέματα του πακέτου το οποίο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει σημεία κατάλληλα να προσδιορίσουν για πάντα την σχέση της Ελλάδα με τη γειτονική της χώρα.
Επιπλέον, είναι βέβαιο ότι εκτελεί εντολές άλλων- ως συνήθως - με τέτοια προσήλωση και συνέπεια που δεν υπάρχει καθόλου χώρος για δική του πολιτική και εκπόνηση στρατηγικής για τα εθνικά θέματα.
Επομένως, ποιος μπορεί να εμπιστευτεί αυτόν τον πρωθυπουργό για το Σκοπιανό; Η μεγάλη όμως ανατοπή στην "λαϊκή στήριξη" που νόμιζε ότι είχε ως τώρα, θα έρθει από την Νότια πλέον, Μακεδονία. Εκεί που τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πέσει σε μονοψήφιο αριθμό και η οργή μεγαλώνει όσο κανείς δεν καταλαβαίνει ποια θα είναι η έκβαση αυτής της υπόθεσης. Γιατί είναι ομολογουμένως, κάπως δύσκολο να απαιτήσουμε από τον απλό Θεσσαλονικιό - τον παοκτσή ας πούμε- να δεχτεί ότι από δω και πέρα θα είναι Νότιος Μακεδόνας! Όταν την ίδια στιγμή, ούτε η ελληνική διπλωματία ούτε το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γνωρίζει τις λεπτομέρειες της συμφωνίας για να κρίνει αν είναι κατάλληλη να εξυπηρετήσει και στο μέλλον, την καλή γειτονία.
Η τραγική πολιτική πορεία του Αλέξη Τσίπρα ορίζεται από την ανεύθυνη σχέση του με τον ψηφοφόρο του. Αυτόν που στοχοποιεί, εντοπίζει τις αδυναμίες του και στην συνέχεια τον σαγηνεύει με τις πολιτικάντικες αλχημείες του.
Με τον οπαδό του ΠΑΟΚ για παράδειγμα, που θα τον ψήφιζε για τις φιλικές του σχέσεις με τον Ιβάν Σαββίδη. Και θα τον αποθέωνε αν έπαιρνε και το πρωτάθλημα. Τώρα όμως, ως νότιος και "ντεμί Μακεδόνας" θα τον μαυρίσει στις εκλογές, για να τον στείλει στα αζήτητα της Ιστορίας.
Ας πρόσεχε ο Αλέξης λίγο περισσότερο, γαιτί όπως έστρωσε έτσι θα κοιμηθεί. Ας μην έκανε συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και ας μην διάλεγε αυτόν τον τρόπο πειθούς για τους ψηφοφόρους του. Τώρα ούτε ο ΠΑΟΚ τον σώζει ούτε και οι κορώνες επιτυχίας για το Σκοπιανό. Έπρεπε να είχε σκεφτεί ότι Παοκτσής και Νότιος δεν γίνεται να κολλήσει...
