Του Σάκη Μουμτζή
Θα ήθελα να θέσω στον αναγνώστη το εξής ερώτημα: προτιμά να πέσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επειδή 4 βουλευτές της συμπολίτευσης την καταψηφίσουν και στην συνέχεια ενταχθούν στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας ή να συνεχίσει να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλα δύο χρόνια;
Σίγουρα ζόρικο το ερώτημα και σίγουρα ακόμα πιο ζόρικη η απάντηση του. Ένας πολιτικός σχολιαστής έχει την πολυτέλεια να το προσεγγίσει με το ανώδυνο «ναι μεν, αλλά..» Να στρογγυλεύσει τις γωνίες και τελικά να ξεχάσει να απαντήσει. Ενας πολιτικός όμως δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια.
Οφείλει να πάρει θέση, που μεταφράζεται σε πολιτική απόφαση και συμπεριφορά. Κάθε φορά ο πολιτικός καλείται να ιεραρχήσει το μείζον και το έλασσον. Να κοιτάξει την πραγματικότητα στα μάτια και αναλόγως να πράξει.
Γιατί η χειρότερη κατάσταση στην ζωή και στην πολιτική είναι η αναποφασιστικότητα. Όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί όταν βρέθηκαν μπροστά σε οδυνηρά διλήμματα, ζύγισαν ψυχρά την κατάσταση και πήραν τις αποφάσεις τους.
Μια τέτοια απόφαση είναι λογικό να προκαλεί και αντιδράσεις, γι΄αυτό είναι και επώδυνη. Κρίνεται όμως σε βάθος χρόνου εκ του αποτελέσματος που επιφέρει.
Αφορμή γι΄αυτές τις σκέψεις, μου έδωσε η προσχώρηση του πρώην βουλευτή των ΑΝΕΛ Χ.Κάτανα στην Νέα Δημοκρατία και τα αρνητικά σχόλια που προκάλεσε. Αρχικά να πω, ότι δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος πολιτικός που αλλάζει παράταξη.
Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς στα νέα τους καθήκοντα ήταν και είναι πολύ πιο εργατικοί και αποτελεσματικοί από πολλά στελέχη του κόμματος στο οποίο μεταπήδησαν. Επί πλέον, ένα μεγάλο κόμμα είναι ανοικτό σε όσους βλέπουν «το φως το αληθινόν», καθώς έχει την δυνατότητα να τους αφομοιώσει.
Μα και οι αρχές του κόμματος; Είναι δυνατόν να γίνει δεκτός ένας πολιτευτής που κινήθηκε απειλητικά εναντίον του αντιπροέδρου του κόμματος; Φυσικά και είναι.
Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα λόγω της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μείζον είναι η απομάκρυνση τους από την εξουσία. Και στο δημοκρατικό πολίτευμα μας αυτό μπορεί να γίνει μόνον με την απώλεια της «δεδηλωμένης».
Οι κυβερνώντες έχουν αποδείξει πως δεν γνωρίζουν ηθικούς φραγμούς. Πως η ψυχική αντοχή τους ξεπερνά κάθε όριο ενός φυσιολογικού ανθρώπου. Δεν κουνιούνται με τίποτα από τη εξουσία. Μόνον ανατρέπονται.
Έτσι, όποιος πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται με τον σταυρό στο χέρι, θα κληθεί μετά από 24 μήνες να αιτιολογήσει την άποψη του πάνω στα αποκαΐδια της Ελληνικής κοινωνίας. Όποιος προβάλλει την κοινότοπη ένσταση «μα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;», αγνοεί πως η Ιστορία έχει δώσει την απάντηση της.
Οι δυνάμεις που επικαλούνταν την καθαρότητα των μέσων, πάντα ηττώντο από τις δυνάμεις που καταπατούσαν τους κανόνες του παιχνιδιού, και οι οποίες στην συνέχεια κατέλυαν και το ίδιο το παιχνίδι.
Γνωρίζω, πως οι περισσότεροι αναγνώστες θα διαβλέπουν σε αυτές τις γραμμές έναν κυνισμό. Η απάντηση μου είναι πως τους κυνικούς τους αντιμετωπίζουμε με τα ίδια όπλα. Με κυνισμό. Γιατί, σε τελική ανάλυση καλούμαστε να απαντήσουμε στο ερώτημα: θέλουμε να είμαστε οι νικητές ή οι ηττημένοι; Στην πολιτική δεν ισχύει το «καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος».
Με βάση αυτό το σκεπτικό, θεωρώ καλοδεχούμενη την προσχώρηση του κάθε Κάτανα στην Νέα Δημοκρατία. Θεωρώ θετική οποιαδήποτε ενέργεια που, μέσα στο πλαίσιο του πολιτεύματος μας, θα απαλλάξει την χώρα από την χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων 70 ετών.
