Σε όλο τον κόσμο θεωρείται ηθικά επιλήψιμο για έναν πολιτικό να εκπροσωπεί επαγγελματικά συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και μάλιστα με αμοιβή. Κι αυτό διότι στην προσπάθειά του να είναι σωστός απέναντι στις υποχρεώσεις του στον εργοδότη του, έρχεται εκ των πραγμάτων σε σύγκρουση με τα καθήκοντά του ως βουλευτής ή υπουργός. Τι τύχη έχουν οι ανταγωνιστές του εργοδότη του απέναντι σε μια υπηρεσία του δημοσίου, όταν όλοι γνωρίζουν ποιος θα δυσαρεστηθεί από μία «κακή» απόφαση;
Όλα αυτά τα είχε δει ο προνοητικός νομοθέτης και είχε προβλέψει το επαγγελματικό ασυμβίβαστο για έναν κοινοβουλευτικό άνδρα ή γυναίκα. Στη συνέχεια οι πολιτικοί μας διαμαρτυρήθηκαν και μπήκε λίγο νερό στο κρασί. Τόσο όσο να δημιουργούνται καταστάσεις που μας φέρνουν όλους σε αμηχανία.
Μπορούμε, για παράδειγμα, να φανταστούμε ένα μέλος της κυβερνητικής πλειοψηφίας να απειλεί με κρίση την κυβέρνησή του, αν και εφόσον δυσαρεστηθεί ο εργοδότης του; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας, είναι η απάντηση. Και ακόμη κι αν αυτό δεν συμβαίνει, δεν ξέρουμε αν άλλοι παράγοντες χρησιμοποιούν την ιδιότητα του πολιτικού. Ακόμη κι αν ο πολιτικός δεν το γνωρίζει, όλα στο τέλος κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Όπως και να το κάνουμε είναι πολύ άσχημο αν οι εργοδότες του πολιτικού πάνε σε υπηρεσίες του δημοσίου και επιχειρούν μία ευνοϊκή μεταχείριση στο όνομα του πολιτικού τους φίλου.
Για να μην έχουμε, λοιπόν, παρατράγουδα, θα πρέπει και πάλι να κλείσουν όλες οι τρύπες. Και να επιστρέψουμε στο ασυμβίβαστο. Αν θέλει κάποιος να ακολουθήσει την οδό των μεγάλων οικονομικών απολαβών για τις νομικές του υπηρεσίες, για παράδειγμα, ας εγκαταλείψει την πολιτική και ας ασχολείται με την νομική. Αν θέλει να υπηρετεί τους πολίτες, μπορεί να εγκαταλείψει τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και να αφιερωθεί μόνο στην πολιτική του διαδρομή. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων.
Ναι, λένε, αλλά ο μισθός ενός πολιτικού δεν τον καλύπτει για τις ανάγκες του και αν δεν έχει άλλες απολαβές θα πέσει στα χέρια των μοχθηρών συμφερόντων. Κάπου εδώ σταματάει να διαβάζει ο μέσος Έλληνας και αποφασίζει να ψηφίσει το κόμμα των Κυνηγών. Τα λεφτά που παίρνουν βουλευτές και υπουργοί είναι ικανοποιητικά και φτάνουν για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Κι ακόμη δεν τους ζήτησε ο κόσμος να παίξουν με το ζόρι τον ρόλο του «σωτήρα». Ή παπάς – παπάς ή ζευγάς – ζευγάς. Όλα μαζί δεν γίνονται!
Θανάσης Μαυρίδης
